به گزارش مشرق، کمیته روابط عمومی آمریکا – اسرائیل مشهور به آیپک با اشاره به شرایط مورد قبول سران رژیم صهیونیستی در خصوص هرگونه توافق هسته‌ای با ایران به کنگره توصیه می‌کند که باید دیپلمات‌های آمریکا را تحت فشار قرار دهند تا به یک توافق مناسب دست یابند. البته توافقی که مقبول اسرائیل باشد.
■ نفوذ آیپک در کنگره باید ■
آیپک یکی از بزرگ‌ترین و قدرتمندترین گروه‌های لابی‌گری در ایالات متحده آمریکا است. این گروه لابی با بیش از ۱۰۰ هزار عضو، هر ساله میلیون‌ها دلار خرج سرمایه‌گذاری در نفوذ بر کنگره، سیاست‌های دولتی و قانونگذاری آمریکا می‌کند. این گروه در سال ۱۹۵۱ به رهبری آی‌ال کنن یک آمریکایی که در دهه چهل در مذاکرات مربوط به نزاع اعراب و اسرائیل به عنوان یک لابی‌گر بسیار فعال برای اسرائیل عمل کرده بود شکل گرفت. رئیس کنونی این کمیته رابرت کوهن است.
■ کنگره باید بر روی یک توافق مناسب تاکید کند ■
با نزدیک‌تر شدن توافق هسته‌ای با ایران، کنگره باید دیپلمات‌های آمریکایی را تحت فشار قرار دهد تا بر روی یک توافق مناسب که تمامی راه‌های ایران برای دستیابی به سلاح هسته‌ای را ببندد تاکید کنند. و به منظور دستیابی به این هدف، تمامی این ۵ مورد باید رعایت شود:
■ بازرسی و نظارت آزادانه بر روی تمامی اماکن هسته‌ای ایران ■
۱- بازرسی و کنترل.
ایران باید اجازه‌ی دسترسی آزادانه‌ی بازرسان جهت بازرسی از سایت‌های مشکوک را فراهم سازد.
یک توافق مناسب باید دربرگیرنده بازرسی‌ها "در هر زمان و در هر مکان” – از جمله تمامی تاسیسات هسته‌ای – باشد، تا بدین ترتیب بتوان از پایبندی ایران [به مفاد توافق] مطمئن شد. تاریخ این چند دهه‌ی ایران که پر از فریب‌کاری در مورد تعهدات بین‌المللی آن کشور می‌باشد، به ما هشدار می‌دهد که آن کشور دوباره تلاشی مخفیانه و پنهانی به منظور تداوم برنامه‌ی هسته‌ای تسلیحاتی خود در پیش خواهد گرفت. نباید به ایران اجازه داد تا با برخورداری از پناهگاه‌ها و مخفیگاه‌های امن، بلندپروازی‌ها و خواسته‌های [هسته‌ای] خود را دنبال کند.
■ ایران باید تصویری روشن از اقدامات پیشین و برنامه‌ی خود در آینده ارائه دهد ■
۲- ابعاد احتمالی نظامی.
ایران باید به طور کامل در مورد تلاش‌های تسلیحاتی پیشین خود توضیح دهد.
یک توافق خوب باید ایران را ملزم سازد تا تمامی اقدامات هسته‌ای پیشین خود را کنار گذارد – برای نمونه گسترش چاشنی‌های منفجرکننده برای سلاح‌های هسته‌ای که به موجب شش قطعنامه‌ی شورای امنیت سازمان ملل، ایران ملزم به کنار گذاشتن آن می‌باشد. از تمامی ابعاد اقدامات هسته‌ای ایران باید پرده‌برداری شود تا بتوان بر پایه‌ی آن مبنایی تعریف کرد که تمامی اقدامات [هسته‌ای] ایران در آینده را بتوان در مقایسه با آن سنجید. ایران را باید وادار ساخت تا به تعهدات پیشین خود پایبند بوده و آن‌ها را اجرا نماید؛ اگر به ایران اجازه داده شود تا از این تعهدات شانه خالی کند، ایران وسوسه خواهد شد تا از زیر بار تعهدات خود در توافق جدید نیز طفره رود.
■ لغو تحریم‌ها باید تدریجی و همزمان به پایبندی ایران به تعهداتش صورت پذیرد ■
۳- لغو تحریم‌ها.
برداشتن تحریم‌ها باید تنها زمانی آغاز گردد که ایران به تعهدات خود پایبند بوده و آن‌ها را اجرا نماید.
یک توافق خوب توافقی است که همگام با پایبندی ایران به تعهداتش، نسبت به برداشتن تدریجی تحریم‌ها اقدام نماید. به علاوه، در هر توافق باید به روشنی اشاره گردد که پیامدهای سرپیچی ایران از تعهداتش – که در این صورت با تنبیه فوری مواجه خواهد شد – چه خواهد بود. جامعه‌ی بین‌الملل باید بخش عمده‌ی فشار [اقتصادی] را حفظ نماید تا ایران پایبندی به تعهداتش را نشان دهد؛ بنابراین، نباید تحریم‌ها را بلافاصله برداشت یا بخش عمده‌ای از دارایی‌های ایران را آزاد نمود تا ایران بتواند "پول را بردارد و برود.”
■ مدت‌زمان لازم‌الاجرا بودن توافق باید از ۱۵-۱۰ سال به دهه‌ها افزایش یابد ■
۴- مدت‌زمان [اجرای توافق].
بازداشتنِ ایران برای تلاش برای دستیابی به سلاح هسته‌ای باید دهه‌ها ادامه یابد.
توافق خوب توافقی است که ایران را از تبدیل شدن به یک کشور در آستانه‌ی هسته‌ای شدن بازدارد. چهارچوب [توافق] اعلام‌شده، تحریم‌های مرتبط با برنامه‌ی هسته‌ای ایران را ظرف ۱۰ تا ۱۵ سال بر می‌دارد، و بنابراین در عمل ایران را قادر می‌سازد تا پس از ۱۲ یا ۱۳ سال در پی دستیابی فوری [به سلاح هسته‌ای] باشد. توافق [خوب] باید توانایی هسته‌ای ایران را محدود سازد، که این مسئله انجام پژوهش و توسعه [در زمینه‌ی هسته‌ای] را نیز دربر می‌گیرد – و این کار باید با قاطعیت و تا زمانی که ایران با گذشت زمان نشان دهد که دیگر به دنبال دستیابی به سلاح هسته‌ای نیست، ادامه یابد.
■ ایران باید تمامی تاسیسات هسته‌ای خود را تعطیل کند ■
۵- برچیدن [زیرساخت‌های غنی‌سازی].
ایران باید زیرساخت‌های هسته‌ای خود را جمع کند تا دیگر راهی برای دستیابی به سلاح هسته‌ای نداشته باشد.
یک توافق خوب باید ایران را ملزم سازد تا زیرساخت‌های هسته‌ای خود را برچیند و ذخیره‌ی اورانیوم غنی‌سازی‌شده‌ی خود را تحویل دهد تا دیگر هیچ‌گونه راه‌گریزی با استفاده از اورانیوم یا پلوتونیوم برای دستیابی به سلاح هسته‌ای نداشته باشد.
■ ناکام گذاشتن رژیم صهیونیستی در آرزوهای خود ■
آنچه از موارد ذکر شده آیپک در بالا می‌توان دریافت این است که رژیم صهیونیستی توافقی را که حتی یک مورد از شروط بالا را نداشته باشد، توافقی بد تلقی خواهد کرد و آن را نخواهد پذیرفت. با این حال امیدواریم تیم مذاکره‌کننده ایران بتواند تمامی حقوق و دستاوردهای هسته‌ای میهن عزیزمان را در توافق نهایی حفظ نماید و به توافقی خوب برای ایران دست یابد و رژیم صهیونیستی و آیپک را در این کارزار سخت و پیچیده دیپلماتیک ناکام بگذارد.
منبع: اشراف
آیپک یکی از بزرگ‌ترین و قدرتمندترین گروه‌های لابی‌گری در ایالات متحده آمریکا است. این گروه لابی با بیش از ۱۰۰ هزار عضو، هر ساله میلیون‌ها دلار خرج سرمایه‌گذاری در نفوذ بر کنگره، سیاست‌های دولتی و قانونگذاری آمریکا می‌کند. این گروه در سال ۱۹۵۱ به رهبری آی‌ال کنن یک آمریکایی که در دهه چهل در مذاکرات مربوط به نزاع اعراب و اسرائیل به عنوان یک لابی‌گر بسیار فعال برای اسرائیل عمل کرده بود شکل گرفت. رئیس کنونی این کمیته رابرت کوهن است.
■ کنگره باید بر روی یک توافق مناسب تاکید کند ■
با نزدیک‌تر شدن توافق هسته‌ای با ایران، کنگره باید دیپلمات‌های آمریکایی را تحت فشار قرار دهد تا بر روی یک توافق مناسب که تمامی راه‌های ایران برای دستیابی به سلاح هسته‌ای را ببندد تاکید کنند. و به منظور دستیابی به این هدف، تمامی این ۵ مورد باید رعایت شود:
■ بازرسی و نظارت آزادانه بر روی تمامی اماکن هسته‌ای ایران ■
۱- بازرسی و کنترل.
ایران باید اجازه‌ی دسترسی آزادانه‌ی بازرسان جهت بازرسی از سایت‌های مشکوک را فراهم سازد.
یک توافق مناسب باید دربرگیرنده بازرسی‌ها "در هر زمان و در هر مکان” – از جمله تمامی تاسیسات هسته‌ای – باشد، تا بدین ترتیب بتوان از پایبندی ایران [به مفاد توافق] مطمئن شد. تاریخ این چند دهه‌ی ایران که پر از فریب‌کاری در مورد تعهدات بین‌المللی آن کشور می‌باشد، به ما هشدار می‌دهد که آن کشور دوباره تلاشی مخفیانه و پنهانی به منظور تداوم برنامه‌ی هسته‌ای تسلیحاتی خود در پیش خواهد گرفت. نباید به ایران اجازه داد تا با برخورداری از پناهگاه‌ها و مخفیگاه‌های امن، بلندپروازی‌ها و خواسته‌های [هسته‌ای] خود را دنبال کند.
■ ایران باید تصویری روشن از اقدامات پیشین و برنامه‌ی خود در آینده ارائه دهد ■
۲- ابعاد احتمالی نظامی.
ایران باید به طور کامل در مورد تلاش‌های تسلیحاتی پیشین خود توضیح دهد.
یک توافق خوب باید ایران را ملزم سازد تا تمامی اقدامات هسته‌ای پیشین خود را کنار گذارد – برای نمونه گسترش چاشنی‌های منفجرکننده برای سلاح‌های هسته‌ای که به موجب شش قطعنامه‌ی شورای امنیت سازمان ملل، ایران ملزم به کنار گذاشتن آن می‌باشد. از تمامی ابعاد اقدامات هسته‌ای ایران باید پرده‌برداری شود تا بتوان بر پایه‌ی آن مبنایی تعریف کرد که تمامی اقدامات [هسته‌ای] ایران در آینده را بتوان در مقایسه با آن سنجید. ایران را باید وادار ساخت تا به تعهدات پیشین خود پایبند بوده و آن‌ها را اجرا نماید؛ اگر به ایران اجازه داده شود تا از این تعهدات شانه خالی کند، ایران وسوسه خواهد شد تا از زیر بار تعهدات خود در توافق جدید نیز طفره رود.
■ لغو تحریم‌ها باید تدریجی و همزمان به پایبندی ایران به تعهداتش صورت پذیرد ■
۳- لغو تحریم‌ها.
برداشتن تحریم‌ها باید تنها زمانی آغاز گردد که ایران به تعهدات خود پایبند بوده و آن‌ها را اجرا نماید.
یک توافق خوب توافقی است که همگام با پایبندی ایران به تعهداتش، نسبت به برداشتن تدریجی تحریم‌ها اقدام نماید. به علاوه، در هر توافق باید به روشنی اشاره گردد که پیامدهای سرپیچی ایران از تعهداتش – که در این صورت با تنبیه فوری مواجه خواهد شد – چه خواهد بود. جامعه‌ی بین‌الملل باید بخش عمده‌ی فشار [اقتصادی] را حفظ نماید تا ایران پایبندی به تعهداتش را نشان دهد؛ بنابراین، نباید تحریم‌ها را بلافاصله برداشت یا بخش عمده‌ای از دارایی‌های ایران را آزاد نمود تا ایران بتواند "پول را بردارد و برود.”
■ مدت‌زمان لازم‌الاجرا بودن توافق باید از ۱۵-۱۰ سال به دهه‌ها افزایش یابد ■
۴- مدت‌زمان [اجرای توافق].
بازداشتنِ ایران برای تلاش برای دستیابی به سلاح هسته‌ای باید دهه‌ها ادامه یابد.
توافق خوب توافقی است که ایران را از تبدیل شدن به یک کشور در آستانه‌ی هسته‌ای شدن بازدارد. چهارچوب [توافق] اعلام‌شده، تحریم‌های مرتبط با برنامه‌ی هسته‌ای ایران را ظرف ۱۰ تا ۱۵ سال بر می‌دارد، و بنابراین در عمل ایران را قادر می‌سازد تا پس از ۱۲ یا ۱۳ سال در پی دستیابی فوری [به سلاح هسته‌ای] باشد. توافق [خوب] باید توانایی هسته‌ای ایران را محدود سازد، که این مسئله انجام پژوهش و توسعه [در زمینه‌ی هسته‌ای] را نیز دربر می‌گیرد – و این کار باید با قاطعیت و تا زمانی که ایران با گذشت زمان نشان دهد که دیگر به دنبال دستیابی به سلاح هسته‌ای نیست، ادامه یابد.
■ ایران باید تمامی تاسیسات هسته‌ای خود را تعطیل کند ■
۵- برچیدن [زیرساخت‌های غنی‌سازی].
ایران باید زیرساخت‌های هسته‌ای خود را جمع کند تا دیگر راهی برای دستیابی به سلاح هسته‌ای نداشته باشد.
یک توافق خوب باید ایران را ملزم سازد تا زیرساخت‌های هسته‌ای خود را برچیند و ذخیره‌ی اورانیوم غنی‌سازی‌شده‌ی خود را تحویل دهد تا دیگر هیچ‌گونه راه‌گریزی با استفاده از اورانیوم یا پلوتونیوم برای دستیابی به سلاح هسته‌ای نداشته باشد.
■ ناکام گذاشتن رژیم صهیونیستی در آرزوهای خود ■
آنچه از موارد ذکر شده آیپک در بالا می‌توان دریافت این است که رژیم صهیونیستی توافقی را که حتی یک مورد از شروط بالا را نداشته باشد، توافقی بد تلقی خواهد کرد و آن را نخواهد پذیرفت. با این حال امیدواریم تیم مذاکره‌کننده ایران بتواند تمامی حقوق و دستاوردهای هسته‌ای میهن عزیزمان را در توافق نهایی حفظ نماید و به توافقی خوب برای ایران دست یابد و رژیم صهیونیستی و آیپک را در این کارزار سخت و پیچیده دیپلماتیک ناکام بگذارد.
منبع: اشراف