پدر گفته رضا که را فروخته، آن هم به قیمت «150 هزار تومان»! تا شاید پول چند وعده اعتیادش را درآورد.
هنوز قصه پر غصه شکنجه «اعظم» و فرزندانش تیتر رسانه ها و نقل محافل است که این بار، جایی همین نزدیکی و لب خط آهن جنوب تهران، «مریم» و سه فرزندش با شکنجه و اعتیاد مرد خانواده، روزها را سپری می کنند. قصه مریم مشابه قصه اعظم است.
مریم با تولد سومین فرزندش به مرکز خیریه مهرآفرین معرفی می شود و این مرکز مریم و سه فرزندش را تحت حمایت قرار می دهد. از آنجا که مریم معتاد به حشیش و شیشه بود، فرزندش «رضا» نیز با تاثیر از اعتیاد مادر به دنیا آمد که برای سم زدایی، چند وقتی رضا را در بیمارستان می گذارد. پس از بهبودی رضا، مادرش مریم او را به خانه می برد که به خاطر شرایط نامناسب زندگی، مددکار خیریه مهرآفرین نیز همراهش رفته و متوجه قصه غم انگیز زندگی مریم می شود.
شکنجه هایی که مریم و پسرانش دیدند
مریم در اتاقی 9 متری در زیر زمین ساختمانی در جنوب تهران و به اصطلاح لب خط زندگی می کند. او، سه فرزند 4 و8 ساله و 6 ماهه دارد که هیچ کدام، شرایط طبیعی برای زندگی را ندارند.
همسر مریم اعتیاد شدید به حشیش و شیشه دارد و او را نیز چند سالی است که معتاد به مصرف مخدر ها کرده است.
در خانه نمور و بسیار آلوده آنها، هیچ چیز رنگ زندگی دارد.اینجا نه آب و غذای مناسبی وجود دارد و نه بهداشتی برای زندگی بچه ها.
«محمد» فرزند بزرگ و 8 ساله مریم ، به اجبار پدر معتادش مدرسه نمی رود. پای او به شدت ورم کرده و عفونتی شدید دارد. مددکار خیریه ، متوجه می شود محمد قبلا تصادف کرده و در پایش پلاتین گذاشته اند اما به خاطر شرایط بد زندگی، مدت زیادی از زمان درآوردن پلاتین ها گذشته و پای راست او به شدت متورم شده است.
مددکار به سختی رضایت پدر را گرفته و محمد را به بیمارستان می برد. پزشکان معترض می شوند که چرا اینقدر دیر او را به بیمارستان آورده اند چرا که ممکن بود پای محمد قطع شود.
با این حال، محمد به سرعت عمل شده و بعد از چند روز مرخص می شود. مددکار می گوید یک روز ساعت 5 صبح تلفنش زنگ می خورد و صاحبخانه مریم با استرس می گوید زود خودتان را برسانید ، پدر محمد را دارد خفه می کند.
مددکار وقتی می رسد، صاحبخانه محمد را از دستان پدر توهم زده شیشه ای نجات داده است. مددکار وضعیت خانواده را بسیار مخاطره آمیز گزارش می کند.
پس از آن، سرپرست مددکاری موسسه مهر آفرین گزارشی تنظیم و به بهزیستی و نماینده دادستان ارائه می کند.گزارشی جدا هم برای نیروی انتظامی ارسال می شود.
بعد از دو هفته مددکاران اورژانس اجتماعی با در دست داشتن حکم قضایی به خانه مریم می روند، ولی والدین معتاد از دادن کودکان سر باز می زنند و این امر منجربه بازگشت مددکاران اورژانس اجتماعی می شود.
می گویند بالاجبارنمی توان کودکان را گرفت، در حکم کلمه اجبار به کار نرفته است و ما به زور نمی توانیم کودکان را بگیریم. تا اینکه 4 ماه از ماجرا می گذرد و مددکار ما هر هفته به منزل آنها رفته و کمک هایش را به کودکان می رساند.
داستان حسن4 ساله
حسن، فرزند دوم مریم است که او هم شرایطی بهتر از برادر بزرگش ندارد. حسن ، در 4سالی که به دنیا آمده است، هیچ واکسنی نزده و زمینه ابتلا به هر بیماری را دارد. تغذیه نا مناسب و زندگی در کنار پدر و مادر معتاد، از حسن کودکی ضعیف و آسیب پذیر ساخته که در اتاق 9 متری زندگی شان، روزهای تاریکی را به خود دیده است.
از نشئگی پدر و مادرش گرفته تا شکنجه هایی که پدر معتاد متوهم به او و مادر و برادرش می دهد. هفته گذشته دعوای سختی بین مریم و همسرش درمی گیرد، مریم به شدت کتک می خورد و با شکنجه همسر، دندان‌هایش شکسته و بدنش کبود می شود. با این حال، او همراه حسن از خانه می رود. «محمد» هم به خانه عمه اش پناه می برد اما رضا ی 6 ماهه در خانه نزد پدرش می ماند.
اکنون چند روزی است که از رضا خبری نیست و مریم با حال معتادش، بی قراری فرزند 6ماهه اش را می کند .صاحبخانه می گوید همان شب دعوا، همسر مریم، رضا را با خود برد و خودش بازگشت اما بدون کودک. پدرش که حال متوهمی دارد، گفته رضا را فروخته، آن هم به قیمت «150 هزار تومان»! تا شاید پول چند وعده اعتیادش را درآورد.
جست و جوی حقی که از دست رفته است
مریم حالا در جست و جوی رضا ی 6 ماهه اش است و از شکنجه های همسرش نیز به ستوه آمده و با شکایت به قانون، می خواهدحق خود را مطالبه کند. او از پزشکی قانونی، گزارش رسمی شکنجه هایش را گرفته و چشم امید به قانون دارد تا شاید فرزند فروخته شده اش را پس گرفته و از شر توهمات و شکنجه های همسرش رها شود.
شکنجه مریم در میان هیاهوی زندگی پایتخت نشینان، داستان غم انگیزی است که از یک سو، اوضاع وخیم کودکان با پدر و مادر معتاد را نشان می دهد و از سوی دیگر، خشونت علیه زنان را که همسر معتاد، آنها را برای ادامه زندگی معتاد کرده و زیر ستم و شکنجه های همسر، زبانی برای شکایت ندارند.
این خشونت ها علیه زنان و کودکان که بد سرپرست هستند، از دورافتاده ترین نقاط مشهد گرفته تا بیخ گوش پایتخت نشینان رخ می دهد و مردم و مسئولان، کم توجه و منفعلانه نسبت به آنها، روزگار خود را سپری می کنند.
موج آسیب های اجتماعی و خشونت هایی که رخ می دهد، واکنش و اقدام فعالانه هم مردم و هم مسئولان را می طلبد تا شاید انسانی به حق قانونی رسیده و زیر بار خشونت خانواده ، مجالی برای زندگی یابد. این روزها، آنقدر موضوعات حاشیه ای، مردم و مسئولان را درگیر خود کرده که متن هایی همچون توجه خشونت در خانواده های بدسرپرست به فراموشی سپرده شود.
مجلس، قانون حمایتی تصویب کند
«فاطمه دانشور»، رئیس کمیته اجتماعی شورای شهر تهران و مدیرعامل موسسه مهرآفرین درباره چرایی نبود اقدام موثر و فعالانه در مقابل خشونت ها به «قانون» می گوید: واقعیت آن است کودکان با دو والد معتاد، شرایط بسیار بد و بحرانی دارند که قانون فکری برایشان نکرده است. در اینجا باید گفت وضعیت
بچه هایی با یک والد معتاد بهتر است و والد سالم، حداقل می تواند رسیدگی هایی را به کودک داشته باشد. اما وقتی پدر و مادر، هر دو معتاد باشند، وضعیت کودکان شان، مشابه وضعیت سه فرزند مریم می شود و بسیار خطرناک است. وی با اشاره به خشونت هایی که علیه زنان می شود، مریم را مصداقی دیگر از خشونت به زنان می داند و می افزاید: مریم، در بدترین شرایط ممکن زندگی می کند که خودش نقشی در آن نداشته است.
او به اجبار همسرش معتاد شده و شکنجه های بسیاری را تحمل کرده است. مدیرعامل موسسه مهرآفرین با تاکید بر اینکه مسئولان و قانونگذاران باید توجه جدی به رشد آسیب ها در جامعه داشته باشند، تاکید می کند: آیا بعد از این همه قربانی وقت آن نرسیده است که280 نماینده مجلس فکری به حال قانون حمایت از زنان و کودکان به ویژه کودکان بدسرپرست کنند؟
آیا وقت آن نرسیده نهادهای حمایتی در را به روی زنان و کودکان بدسرپرست باز کنند که به موقع بتوان از وقوع جرم پیشگیری کرد؟
آیا وقت آن نرسیده قضات تخصصی تر و مسئولانه تر بابت این کودکان حکم دهند؟ و آیا وقت آن نرسیده قدرت مداخله در موقع بحران به مددکاران اورژانس اجتماعی داده شود؟چند قربانی دیگر لازم است؟؟
منبع: روزنامه قانون