وی درباره میزان وفاداری خود برای نوشتن از عطار نیشابوری گفت: برای نوشتن این کتاب منابع چندانی در اختیارم نبود. من مختصات اصلی را یافتم و براساس تخیلم این کتاب را نوشتم اما هرچند بخش عمده این کتاب تخیل است، سعی کرده‌ام از مختصات زندگی عطار نیشابوری عبور نکنم.
تجار، با بیان این که براساس علاقه شخصی خود درباره عطار نیشابوری نوشته است، افزود: البته وقتی در یک موضوع کمبود منابع را احساس می‌کنیم، به عنوان نویسنده موظفیم برای رفع این کمبود بکوشیم و آن را جبران کنیم. در این کتاب نویسنده سوژه را دوست داشته است و در واقع سفارش‌دهنده اصلی «دل» بوده است.
وی در پاسخ به اینکه چگونه می‌توان در پرداختن به شخصیت‌های تاریخی از کلیشه‌ها عبور کرد، توضیح داد: هر نویسنده‌ای با توجه به فعالیت‌های خود توانایی‌هایی را به دست می‌آورد که اگر براساس این توانمندی‌ها اثری مورد تایید و مخاطب بنویسد، می‌تواند مطمئن باشد که دانش نویسندگی خود را به درستی کسب کرده است.
نویسنده «از خاک تا افلاک» تاکید کرد: نویسنده داستان در حوزه تاریخی باید به گونه‌ای بنویسد که اِلمان‌های داستانی و زمینه‌های داستان تاریخی را در نگارش خود رعایت کند تا پژوهشگران و مخاطبان آن داستان را باور کنند. در داستانی به نام «بانوی رنگین کمان» وقتی اثرم در اختیار راوی قرار گرفت، طی تماسی به من گفت که وقتی کتاب را خواندم، گویی خودم قلم به دست گرفتم و خاطراتم را نوشتم. معتقدم نویسندگان باید به گونه‌ای بنویسند که آن داستان برای خود راوی هم باورپذیر باشد. امیدوارم در کتاب «از خاک تا افلاک» چنین کرده باشم.
تجار درباره دلیل تعلق خاطرش به کتاب کوچه اقاقیا توضیح داد: این کتاب دارای لایه‌های زیرینی است که به دهه 20 مربوط می‌شود. دوره‌ای که هنوز سبک ایرانی ـ اسلامی در زندگی ما جاری بود و به سبک زندگی مدرن آلوده نشده بود. این موضوع برایم بسیار جالب توجه است. رهبر معظم انقلاب هم بر پرداختن به ریشه و نشانه‌های فرهنگ ایرانی ـ اسلامی تاکید دارند. من نیز یکی از ارزشمندترین موضوعات را همین نشانه‌ها می‌دانم که در «کوچه اقاقیا» بسیار جلوه کرده است. همچنین در کتاب از نظر زبان‌شناسی توصیف‌ها و زبان خاصی وجود دارد.
این استاد داستان‌نویسی تاکید کرد: ما نیازی به نوشتن به شیوه غربی‌ها و گرته‌برداری از آنان نداریم اگر بتوانیم هر آن چیزی که از آن خود ما و میراث دینی و ایرانی ماست را به درستی در قالب داستان تصویر کنیم، پسندیده خواهد بود چنین آثاری در ترجمه هم آثاری موفق می‌شوند ومخاطبان خود را می‌یابند.
تجار یکی از موضوع‌‌هایی که پس از انقلاب اسلامی پدید آمد را موضوع «شهیدان انقلاب و دفاع مقدس» دانست و افزود: سوژه‌های زیادی در این زمینه وجود دارد اما متاسفانه هنوز نویسندگانی که به صورت جدی در حوزه داستان و رمان کار می‌کنند، به این حوزه وارد نشده‌اند.
وی در پاسخ به این پرسش خبرنگار ایبنا که چگونه می‌توان نویسندگان حوزه داستان را به نوشتن در این حوزه ترغیب کرد؟ گفت: نمی‌توان به نویسندگان اصرار کرد که در این حوزه بنویسند. آن‌ها باید باور قلبی نسبت به این موضوع را در خود احساس کنند و نمک این موضوع را چشیده باشند. عالم غیب شهادت و وطن‌دوستی احساس‌هایی است که باید در درون فرد جاری باشد و معتقدم اگر نویسنده‌ای ایرانی اصیل باشد، نمی‌تواند از مردانی که برای حفظ وطن جان خود را فدا کرده‌اند ننویسند.
این نویسنده افزود: به هر حال مشکلاتی مانند ایجاد حس محافظه‌کاری در نویسنده‌ای که به موضوع انقلاب و دفاع مقدس می‌پردازد وجود دارد اما این مشکلات نباید به گونه‌ای باشند که مانعی برای نوشتن در این حوزه ایجاد کند. علاقه نویسنده به موضوع نیز شرط مهمی برای نوشتن در این حوزه‌هاست. چون به هر حال نویسندگان برای دل خود می‌نویسند و معتقدند آثارشان بعدها مخاطب خود را خواهد یافت.
تجار درباره آثار تازه‌ای که در حوزه انقلاب و دفاع مقدس نوشته است توضیح داد: کتابی به نام «خانه ستاره‌ای» درباره زندگی شهید سهیلیان که هم رزم شهیدان کشوری و شیرودی بود نوشتهام که در اختیار انتشارات روایت فتح است. همچنین برای این انتشارات کتابی درباره یک شهید مدافع حرم به نام شهید «صدرزاده» نوشتهام که امیدوار بودم به نمایشگاه امسال برسد. کتاب دیگرم با نام «آتش‌زاد» که به زندگی خانم مهندسی می‌پردازد که 7 نفر از اعضای خانواده‌اش را در بمباران از دست داد اما همچنان از پا ننشست نوشتهام که برای انتشار در اختیار آرمان براثا است.
*ایبنا