سل انیمیشن روشی بود که در آن طرح‌های مورد نظر روی طلق اجرا و رنگ آمیزی می‌شد. سپس این تصویر روی زمینه یا بک گراند قرار می‌گرفت و فیلم‌برداری می شد. تعداد فریم‌ها برای هر تصویر متناسب با موضوع و نوع حرکت، قابل تغییر بود.

با نگاهی به تاریخچه سینمای ایران متوجه می شویم وزارت فرهنگ و هنر اولین نهاد دولتی بوده که حاضر به سرمایه گذاری در ساخت فیلم‌های کودک شده است. به دنبال این سرمایه‌گذاری‌ها، اسفندیار احمدیه از سال 1338 با راه اندازی بخش انیمیشن وزارت فرهنگ و هنر، در این واحد مشغول به کار شد و جعفر تجارتچی که در همان سال در تلاش برای ساخت انیمیشن بود به این واحد پیوست. به این شکل اولین انیمیشن‌های حوزه کودک تولید شدند. «موش و گربه» و «خوشه گندم» توسط اسفندیار احمدیه و «موش با اراده» و «لاک پشت و مرغابی» با طراحی های جعفر تجارتچی  بین سال های 1339 تا 1343 خلق شدند.

اما نصرت کریمی که با ساخت فیلم استاپ موشن سه دقیقه‌ای تحت عنوان «بیمه عمر» در سال 1337 از دانشگاه فامو چکسلواکی فارغ التحصیل شده بود، با همراهی وزارت فرهنگ و هنر نوع تازه ای ازانیمیشن را که به اصول سینمایی و فیلمسازی پای بند بود به سینمای کودک عرضه کرد. او «دل موش، پوست پلنگ» را با تکنیک عروسکی و «ملک جمشید» را با تکنیک کات-اوت ساخت.

کریمی پس از تولید چند انیمیشن، در سال 1346 فیلم کارتونی «زندگی» را که فیلمنامه آن براساس دیدگاه‌های فلسفی مولوی نوشته شده بود، با تکنیک سل-انیمیشن بر روی زمینه‌هایی از مینیاتور صفوی ساخت.

نورالدین زرین کلک در مصاحبه ای که دهم فروردین ماه سال 1362 با مسعود مهرابی داشته، تنها در این حد به نصرت کریمی اشاره می کند: «دو نفر از آموزش دیدگان به همراه من برای دیدن دوره انیمیشن عروسکی به چکسلواکی رفتیم-البته نصرت کریمی از قبل در این زمینه کار می کرد، ولی غالب آثارش تاترهای عروسکی فیلمبرداری شده بود.»

با نگاهی به انیمیشن‌های کریمی که با تکنیک‌های سل، کات-اوت، عروسکی، پرده سیاه و ترکیبی ساخته شده‌اند، به نظر می‌رسد کمتر کسی حتی همکاران قدیمی‌اش، او را به عنوان انیماتوریست حرفه ای می‌شناسند.