آقایان نادر قاضی‌پور نماینده ارومیه، محمدحسین فرهنگی نماینده تبریز، فرهاد بشیری نماینده پاکدشت و محمد دهقانی نماینده چناران، طرقبه و شاندیز در این تذکر با استناد به ماده 208 آیین‌نامه داخلی مجلس شورای اسلامی ضمن این تذکر به وزیر بهداشت، خواستار انعکاس نتیجه اقدامات صورت گرفته توسط وزیر بهداشت پس از دریافت و رسیدگی به این تذکر شدند.
شایان ذکر است در حال حاضر بخش قابل توجهی از محصولات غذایی وارداتی به کشور، محصولات تراریخته یا همان محصولات دستکاری شده ژنتیکی هستند که سلامت این محصولات مورد نقد بسیاری از کارشناسان و اساتید حوزه بیوتکنولوژی بوده است چرا که منتقدین تولید، کشت، واردات و مصرف این دسته از محصولات بر اساس مستندات علمی متعددی قائل به عوارض و پیامدهای این محصولات بر انسان و محیط زیست هستند.
در حال حاضر بسیاری از کشورهای مختلف جهان، تولید، کشت و یا واردات محصولات دستکاری شده ژنتیکی در کشور خود را به‌دلیل عوارض و مخاطرات آن بر سلامت انسان و محیط زیست، ممنوع کرده‌اند از جمله در قاره اروپا 28 کشور شامل اسکاتلند، ولز، ایرلند شمالی، آلمان، فرانسه، هلند، مالت، قبرس، یونان، بلغارستان، روسیه، صربستان، کرواسی، ایتالیا، دانمارک، مجارستان، مولداوی، لاتویا، لیتوانی، اتریش، لهستان، اسلونی، آذربایجان، بوسنی و هرزگوین، لوکزامبورگ، اوکراین، نروژ، سوئیس یا کشت این محصولات را ممنوع کرده‌اند یا واردات آن را منوط به اجرای دقیق قانون "برچسب‌گذاری" کرده‌اند.
همچنین در قاره امریکا کشورهای بلیز، پرو، اکوادور، ونزوئلا و در قاره آفریقا کشورهای الجزایر و ماداگاسکار و در قاره آسیا کشورهای ترکیه، قرقیزستان، بوتان و عربستان نیز کشت این محصولات را ممنوع کرده‌اند.
همچنین آندره لویی؛ رئیس انجمن بین‌المللی ارگانیک نیز اخیراً با بیان اینکه محصولات تراریخته (GMO) برای محیط زیست و انسان "بسیار خطرناک" است، اظهار داشته است: کمپانی‌هایی که تولید‌کننده این محصولات هستند به‌دنبال سودآوری خود بوده و کشاورزان را در بند مسائل اقتصادی قرار می‌دهند؛ مصرف این مواد برای محیط زیست و انسان عوارض خطرناک و نامناسبی دارد.
و یا به‌عنوان نمونه دیگری از مستندات علمی که بر مخاطرات وخیم تولید محصولات تراریخته اشاره دارد می‌توان به مجله علمی معتبر Environmental Science & Technology اشاره داشت که اخیراً نتایج تحقیقی در دانشگاه اکستر انگلستان را فاش کرد که نشان می‌دهد ماده "راندآپ" و ماده مؤثره آن "گلایفوسیت" که به‌عنوان پرمصرفترین علف‌کش در اغلب محصولات دستکاری شده ژنتیکی در دنیا مورد استفاده قرار می‌گیرد، در مقادیر 10 میلی‌گرم و بیشتر از آن سبب اخلال در برخی ژنها در اندام تناسلی ماهی می‌شود؛ این ماده شیمیایی، که بقایای آن روی محصولات تراریخته وجود دارد، ضمن آلودگی آب‌های سطحی، موجب بروز اختلال‌هایی از جمله مرگ جنین ماهی در مراحل اولیه لقاح یا خروج زودتر از موعد جنین از تخم می‌شود؛ این مجله معتبر همچنین نتیجه تحقیق دیگری را فاش کرد که نشان می‌دهد مقدار موجود گلایفوسیت و مشتقات آن در محصولات تراریخته، 15 میلی‌گرم یا بیشتر است که این نتیجه به این معناست که سم موجود در مواد غذایی که در سوپرمارکت‌های آمریکا به فروش می‌رسد، همواره بیش از آستانه مجاز بوده و این سم از طریق غذا وارد بدن مردم می‌شود، نتایج این تحقیقات، احتمال "بیوتروریسم پنهان" در محصولات دستکاری شده ژنتیکی را تقویت می‌کند.
همچنین مستندات بسیاری از طرح‌های پنهانی برخی از شرکت‌های بزرگ تولید‌کننده بذرهای تراریخته منتشر شده مبنی بر اینکه شرکت‌هایی نظیر "مونسانتو" آمریکا وابسته به خانواده راکفلر، صرفاً با هدف تأمین سود بیشتر، اقدام به تولید بذرها و محصولات تراریخته می‌کنند؛ برخی از این مستندات در قالب کتاب مستقلی با عنوان "بذرهای نابودی" توسط "ویلیام انگدال" منتشر شده است.
ویلیام انگدال در این کتاب بر این نکته تأکید دارد که "برخی از نخبگان سیاسی اجتماعی آمریکا به‌دنبال کنترل بر اساسی و ضروری‌ترین پایه‌های بقای انسان‌ها هستند تا از این راه بتوانند قوت غالب مردم بیشتر مناطق جهان، یعنی نان را به‌نفع خود مصادره کنند" همچنین در بخش‌های مختلف این کتاب اسنادی ارائه می‌شود که "چگونه فساد، رشوه، فشارهای دولتی، دروغ و حتی کشتار و جرایمی وحشتناک برای تولید و گسترش محصولات دستکاری شده ژنتیک مورد استفاده قرار گرفته و این جرایم در ابتدا با نام کارآمد‌سازی کشاورزی و دوستی با محیط زیست و حل معضل گرسنگی جهانی مطرح و اجرایی شده‌اند اما نکته اینجاست که هدفشان تنها پول و سود بوده است".