متون ایرانی و فارسی به نسبت نمایشنامه‌های ترجمه شده در حوزه تئاتر مورد توجه چندانی قرار نمی‌گیرند. این مشکل در آثار نمایشی برگرفته شده از متون کهن ادبیات پارسی بیشتر و شدیدتر است. به راستی مسئولان ما برای روی صحنه رفتن متون ایرانی اعم از کلاسیک و معاصر چه امکانات و تسهیلاتی در اختیار گروه‌های نمایشی قرار داده‌اند که توقع داریم کارگردانان به جای انتخاب متن خارجی زحمت نگارش متن ایرانی معاصر یا انتخاب متنی کهن از ادبیات باستمانمان را بر خود همراه کنند؟! جلیل فرجاد در مورد این اتفاق می‌گوید: از اوایل دهه هفتاد تا کنون طی چندین جلسه، مقام معظم رهبری در مورد فردوسی صحبت‌هایی داشته‌اند. من همواره صحبت‌های ایشان را با افتخار گوش می‌دادم و از این که ایشان این گونه از فردوسی تجلیل می‌کنند به خودم می‌ّبالیدم. حال با گذشت حدود 25 سال از خودم می‌پرسم از اوایل دهه هفتاد تا کنون کدام یک از هنرمندان ما چه در تلویزیون، چه در تئاتر و چه در سینما به درخواست ایشان برای به تصویر کشیدن شاهنامه، اثر سترگ فردوسی، در قالب یک نمایش یا فیلم سینمایی یا سریال تلویزیونی پاسخ مثبت داده‌اند؟! من نامی به ذهنم نمی‌رسد.
این بازیگر ادامه می‌دهد: می‌خواهم از این فرصت استفاده کنم و از برادر عزیزم، علی جنتی وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی ، علی مرادخانی، معاونت محترم هنری این وزارتخانه و مهدی شفیعی، مدیر محترم مرکز هنرهای نمایشی بپرسم آیا شما به عنوان مدیران فرهنگی در مقابل اجرایی کردن صحبت‌های مقام معظم رهبری مسئول نیستید؟! من خودم به شخصه از این که در نمایش «راه مهر راز سپهر» به عنوان بازیگر حضور داشتم بر خود می‌بالم و از این که در حد توانم برای اجرایی کردن فرمایشات رهبری گامی برداشتم، افتخار می‌کنم.
او با اشاره به مشکلاتی که سر راه نمایش «راه مهر راز سپهر» بوده است می‌گوید: مگر روی صحنه بردن نمایشی بر مبنای شاهنامه فردوسی در راستای رشد و گسترش فرهنگ ایرانی نیست؟! چرا به جای آن که آن قدر از چنین آثاری حمایت کنیم که بتوانیم به عنوان محصولی فرهنگی در خارج از کشور هم آنها را روی صحنه ببریم در داخل مرزهایمان هم جلوی اجرایشان را می‌گیریم؟! تاکید می‌کنم که پشت تولید کنندگان هنری ملی در این کشور همیشه خالی بوده است و نتیجه این شده که می‌بینیم.
به گزارش صبا، جلیل فرجاد در پایان تأکید می‌کند: مسئولان و مدیران اگر می‌خواهند تولید هنری براساس فرهنگ ایرانی رونق بگیرد و مرزهای کشور را پشت سر بگذارد، نخست باید برنامه‌ریزی و هدف گذاری انجام دهند، دوم بودجه و امکانات را آماده کنند و سوم از معدود هنرمندان فعال در این عرصه حمایت نمایند.