به گزارش مشرق، مارجوری کوهن- پرزیدنت باراک اوباما با پرداخت رقم بی سابقه 38 میلیارد دلار کمک نظامی به اسرائیل ظرف 10 سال آینده موافقت کرده است. به این ترتیب میراث او به عنوان پابرجاترین حامی مالی اسرائیل در طول حضورش در کاخ سفید به ثبت خواهد رسید. اوباما که روزنامه نگار اسرائیلی گیدئون لوی او را «حامی جدی اشغال» می نامد، میزان  پولی را که آمریکا در هر سال در اختیار اسرائیل قرار می دهد از 3.1 به 3.8 میلیارد دلار افزایش داد.

هر چند رسانه های شرکتی می کوشند رابطه بین اوباما و بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل را رابطه ای سرد به تصویر بکشند، ولی اوباما با تخصیص بی سابقه کمک نظامی به اسرائیل، پولش را در جایی قرار داده که ظاهرا قلبش در آنجا قرار دارد.

به گفته آرون دیوید میلر معاون مرکز بین المللی محققان وودرو ویلسون، نتانیاهو با توصیف این کمک مالی آمریکا با عناوینی چون «بی سابقه» و «تاریخی»، آن را «بزرگ ترین دستاورد اسرائیل» نامیده است. اوباما  روز 21 سپتامبر ضمن فشردن دست نتانیاهو به افتخار این گشاده دستی اعلام کرد: «علقه بین ایالات متحده و اسرائیل ناگسستنی است.»

با پرداخت سالانه 3.8 میلیارد دلار به اسرائیل – رقمی که از هر مبلغ دیگری که آمریکا کشورهای دیگر کمک می کند بیشتر است- به واقع واشنگتن بودجه اشغال اراضی فلسطینی از سوی اسرائیل را که اکنون پنج دهه از آن می گذرد تامین خواهد کرد.

اسرائیل همچنان کنترل کامل خود را بر تک تک جنبه های زندگی فلسطینی ها در کرانه غربی، شرق بیت المقدس و غزه ادامه می دهد. این جنبه ها شامل مرزها، حریم هوایی، ورود و خروج مردم و کالاها و سواحل و آب های غزه می شود. اشغالی که نقض بارز حقوق بشر اساسی فلسطینی ها به شمار می رود.

دو سال پیش 60 جوان اسرائیلی طی نامه سرگشاده ای به نتانیاهو، امتناع خود را از خدمت در ارتش اسرائیل به دلیل شرایط غیر انسانی فلسطینی هایی که تحت اشغال زندگی می کنند اعلام کردن؛. آنها نوشتند که در اراضی اشغالی فلسطینی«حقوق بشر زیرپا گذاشته می شود و اسرائیلی ها هر روزه مرتکب اعمالی می شوند که در قوانین بین المللی از آنها تحت عنوان جنایات جنگی یاد می شود.»

 امضاکنندگان این نامه از «سوءقصدها (قتل های خارج از رویه های حقوقی)، احداث یهودی نشین ها در اراضی اشغالی، دستگیری های بی دلیل، شکنجه، مجازات های دسته جمعی و تخصیص نابرابر منابعی چون آب و برق» به عنوان برخی از این اعمال نام بردند.

فلاویا پانزیری معاون کمیسیونر عالی سازمان ملل در حقوق بشر سال گذشته از تخلفات حقوق بشری به عنوان تقویت کننده و شکل دهنده کشمکش ها در سرزمین های اشغالی فلسطینی نام برد و افزود که «تخلفات حقوق بشری در کرانه غربی از جمله شرق بیت المقدس، هم عامل و هم پیامد اشغال نظامی و خشونت های جاری در چرخه ای شوم است که اثرات وسیع تری بر صلح و امنیت منطقه دارد.»

اسرائیل در سال 1967 با توسل به نیروی نظامی، کرانه غربی و شرق بیت المقدس را تصرف کرد و از آن زمان این مناطق را تحت اشغال نظامی خود دارد. قطعنامه 242 شورای امنیت سازمان ملل مصوب سال 1967  ضمن اشاره به «غیرقابل قبول بودن تصرف یک سرزمین با جنگ» خواستار عقب نشینی نیروهای مسلح اسرائیل از اراضی اشغال شده در«کشمکش اخیر» شده است. با این حال اسرائیل همچنان به اشغال اراضی فلسطینی که در جنگ شش روزه بین اسرائیل و کشورهای عرب در آن سال تصرف کرده بود، ادامه داده است.

از سال 1967 اسرائیل  بیش از نیم میلیون نفر از شهروندان خود را به درون این اراضی فلسطینی انتقال داده و به طور پیوسته به احداث یهودی نشین های جدید در کرانه غربی که سرزمین اشغالی فلسطینی ها به حساب می آید، ادامه داده است.

اما وقتی کشوری سرزمینی را به اشغال خود در می آورد که متعلق به خود آن نیست، نمی تواند در آن سرزمین یهودی نشین احداث کند و شهروندان خود را به آنجا انتقال دهد. بر اساس ماده 8 حکم رم دادگاه جنایی بین المللی، چنین اقدامی به منزله یک جنایت جنگی است.

 جان کری در انتقاد از احداث یهودی نشین های جدید در سرزمین های فلسطینی گفته است که از زمان ورود اوباما به کاخ سفید در سال 2009، شمار اسرائیلی ها در کرانه غربی و شرق بیت المقدس به 95 هزار تن افزایش یافته که 15 هزار نفر آنها تنها ظرف سال گذشته ساکن این مناطق شده اند. اسرائیل قصد دارد 2400 واحد مسکونی جدید دیگر را در این یهودی نشین ها احداث کند و همزمان خانه های تعداد بیشتری از فلسطینی ها را تخریب کند.

در حالی که دولت اوباما پیوسته از حق وتوی خود در شورای امنیت برای سد کردن راه تلاش های فلسطینی ها جهت متوقف کردن احداث غیرقانونی یهودی نشین ها در کرانه غربی استفاده می کند، این انتقاد کری طنین بی صدایی دارد. گفته می شود که اوباما در اندیشه تصویب قطعنامه ای در شورای امنیت است که در آن مشخصه های یک توافق صلح بین اسرائیل و فلسطینی ها تعیین شود، هر چند که لابی قدرتمند مدافع اسرائیل مخالف چنین حرکتی است.

همزمان با نگارش این مقاله «قایق زنان عازم غزه» با 13 سرنشین زن در اعتراض به محاصره غزه  از سوی اسرائیل و آنچه که معمولا از آن با عنوان «بزرگ ترین زندان فضای باز» جهان نامیده می شود، راهی این منطقه است. در غزه یک میلیون و 800 هزار نفر در باریکه زمینی به مساحت 140 مایل مربع زندگی می کنند. غزه یکی از پرتراکم ترین مناطق زمین از نظر جمعیتی است. مردم غزه نمی توانند بدون اجازه اسرائیلی ها به آن وارد یا از از آن خارج شوند. نمی توانند بدون اجازه اسرائیلی ها کالایی را به آن وارد و خارج کنند. نمی توانند بدون اجازه اسرائیلی ها در آب های خودشان ماهیگیری کنند.

در جولای 2014 اسرائیل به غزه حمله کرد و 2251 فلسطینی را به قتل رساند که اکثریت آنها غیرنظامیان بودند. شمار فلسطینی های زخمی 11231 نفر از جمله 3540 زن و 3436 زن بودند. از طرف اسرائیلی شش غیرنظامی و 67 سرباز کشته و 1600 نفر دیگر مجروح شدند. ده ها هزار فلسطینی خانه هایشان را از دست دادند و زیرساخت های آنها به شکل جدی تخریب شد. چندین مدرسه، مکان های امن زیر نظر سازمان ملل، بیمارستان ها، آمبولانس ها و مساجد تعمدا از سوی اسرائیلی ها هدف گرفته شد.

به گزارش شورای حقوق بشر سازمان ملل در سال 2009 اسرائیل از «دکترین ضاحیه» برای به کار گیری «نیروی بی تناسب» و وارد آوردن خسارت و تخریب گسترده به اموال و زیرساخت های غیرنظامی استفاده کرد و موجب رنج و محنت تعداد زیادی از مردم غیرنظامی گردید. بر اساس قواعد حقوقی، این اقدامات شواهد آشکاری از جنایات جنگی بودند.

رهبران سیاسی آمریکا و رسانه های شرکتی به شکلی دروغین قدرت آتش بین اسرائیلی ها و فلسطینی را در غزه هم ارز یکدیگر به تصویر می کشند. اما اسرائیل از نیرویی به مراتب بزرگ تر از فلسطینی ها سود می برد.

کاخ سفید و کنگره حملات راکتی به اسرائیل از سوی حماس و «حمله عامدانه به غیرنظامیان» را محکوم کردند. اما واشنگتن می گوید که اسرائیل حق دفاع از خود را دارد و با این کار بمباران اسرائیلی ها در غزه را توجیه می کنند و حماس را در این کار مقصر می دانند، در حالی که نقش اسرائیل را در ایجاد و تشدید خشونت ها به حداقل تقلیل می دهند.

استفاده گسترده اسرائیل از نیروی نظامی مصداق تعریف مجازات جمعی است که یک جنایت جنگی به شمار می آید. ماده 33 کنوانسیون چهارم ژنو که اسرائیل نیز از امضاکنندگان آن است به طور خاص مجازات جمعی را منع می کند. بر اساس این ماده «هیچ شخص حفاظت شده ای(غیرنظامی) را نمی توان به جرم تخلفی که خودش شخصا مرتکب نشده مجازات کرد... مجازات اشخاص حفاظت شده و اموال آنان ممنوع است.»

 دبیرکل سازمان ملل نیز از محاصره غزه تحت عنوان «یک مجازت جمعی مداوم علیه مردم غزه» نام برده است.

زید شعیبی سخنگوی کمیته ملی «بایکوت، محرومیت و تحریم های فلسطین» می گوید: «اسرائیل به این دلیل قادر است با معافیت مطلق این اعمال را مرتکب شود که از پشتیبانی نظامی، اقتصادی و سیاسی دولت های مختلف در سطح جهان برخوردار است. اسرائیل بدون حمایت آمریکا قادر به اعمال سیاست های تهاجمی خود در غزه نخواهد بود.

لیزا همیلتون بازیگر که از سرنشینان قایق عازم غزه است نوشته است: «من به این دلیل سوار بر این قایقم که نگران اثرات جنگ و محاصره بر زنان هستم، در حالی که مدارس، بیمارستان ها و خانه ها به طور دوره ای ویران شده اند و منابع آب و برق در معرض خطر قرار دارد...اینجایم چون رئیس جمهور من صرفا کمک نظامی آمریکا به اسرائیل را از 3.1 به 3.8 میلیارد دلار برای ده سال آینده افزایش داده...بی آنکه هیچ اشاره ای به وضعیت موجود در غزه کند.»

پنجاه و هفت درصد از دمکرات ها و 40 درصد از جمهوریخواهان فکر می کنند که افزایش صورت گرفته در کمک ها به اسرائیل بسیار زیاد است. صدها مقام، روشنفکر و هنرمند اسرائیلی در مخالفت با این اشغال نامه ای به یهودیان سراسر جهان نوشته اند. 470 تن از امضا کننده این نامه شامل ماموران عالیرتبه نیروهای دفاعی اسرائیل، سفرا، وزرا، مقامات بالای دولتی و اعضای کنست نوشته اند: «اشغال طولانی شده ماهیتا برای فلسطینی ها عملی سرکوبگرانه محسوب می شود و بر آتش خونریزی های دوجانبه دامن می زند. این اشغال روحیه و بافت داخلی کشور اسرائیل را تضعیف می کند و به جایگاه آن در جامعه کشورها لطمه می زند.»

در 20 سپتامبر اوباما در نطق خداحافظی خود در مجمع عمومی سازمان ملل در نقش مخالف اشغال دائمی اسرائیل و احداث یهودی نشین ها ظاهر شد و گفت: «قطعا اسرائیلی ها و فلسطینی ها زندگی بهتری خواهند داشت اگر فلسطینی ها از اعمال تحریک آمیز خودداری کنند و مشروعیت اسرائیل را به رسمیت بشناسند و اگر اسرائیل این را به رسمیت بشناسد که برای همیشه نمی تواند اراضی فلسطینی ها را در اشغال داشته باشد و در آن به احداث یهودی نشین ها ادامه دهد.»

اما صدای اقدامات اوباما از کلمات او بلندتر است. اگرچه او این قدرت را داشته تا کمک مالی آمریکا به اسرائیل را مشروط به خاتمه بخشیدن به اشغال و توقف ساخت یهودی نشین ها در اراضی فلسطینی ها قرار دهد، ولی به جای این کار، راه عمل کردن به عنوان «حامی جدی اشغال» را برگزیده کرده است.

نویسنده: مارجوری کوهن[1]

ترجمه: محمود سبزواری

منبع:

http://www.truthdig.com/report/item/president_obama_patron_of_the_israeli_occupation_20160929

[1] . Marjorie Cohn استاد مدرسه حقوق توماس جفرسون