*حل بیکاری؛ وعده‌ای که عملی نشد

نکته مهم و قابل توجه در بحث عملی نشدن حل معضل بیکاری نبود راهکار از سوی دولت است. با وجود هشدارهای داده شده از سوی مقامات دولتی طی سال های اخیر  نسبت به معضل بیکاری، هنوز هیچگونه راهکار عملیاتی و تغییر در اوضاع بیکاران به چشم نمی خورد.

 دانشگاه ها بدون توجه به نیازهای بازار کار به دنبال پرکردن  صندلی های خود هستند و نه تنها از تعداد رشته های اشباع شده در بازار کار کاسته نشده است بلکه دانشگاه ها همچنان به دنبال تشویق جوانان برای ورود به دانشگاه ها هستند.

حسن روحانی در شبکه جام جم  در10 خرداد 92 درباره نرخ بیکاری گفت:

"ما برای اشتغال یک برنامه جدی خواهیم داشت و من جدی ترین برنامه اقتصادی ام در ماههای اول حل معضل اشتغال است و مخصوصا برای آنهایی که تحصیل کرده دانشگاهها هستند و وقتی این مشکل حل شد خود به خود ما می توانیم دانشجویان تحصیلکرده خارج از کشور را هم به داخل کشور جذب کنیم و استفاده بکنیم.کارگران کارخانه های ما بیکار بودند اما برای کارخانه های چین اشتغال ایجاد کردیم و به دولت سازندگی و اصلاحات ایراد گرفتیم و تهمت زدیم"

 اکنون 3سال از اظهارات حسن روحانی می گذرد و مشاهده می کنیم که روند بیکاری در بین فارغ التحصیلان دانشگاهی صعودی است.  نه خبری از بازنگری در رشته های بی شمار دانشگاهی است و نه تغییری در مدل ها و روش های تدریس در مدارس؛ کارشناسان معتقدند تا زمانی که دولت تصمیم به اعمال تغییرات اساسی در نظام آموزش و پرورش و آموزش عالی کشور نگیرد و فرهنگ کار در کشور تغییر نکند، وضع به همین منوال خواهد بود.

البته طی سال های گذشته  تلاش ها و اقدامات فراوانی از جمله تزریق منابع بانکی به طرح های خود اشتغالی،بنگاه های کوچک زودبازده و مشاغل خانگی صورت گرفته،اما ما حصل آن منجر به مهار نرخ بیکاری نشده است و بسته بودن درهای بازار کار همچنان  معضل  اصلی کشور است.

میلیاردها تومان پول در سال های فعالیت دولت های هفتم تا دهم به ایجاد اشتغال در کشور اختصاص داده شد اما کارشناسان بازار کار می گویند این اقدام دولت ها به جای اینکه منجر به اشتغال زایی قابل توجه شود، منجر به ایجاد بیکاران بدهکار در کشور شده است.

 خلاصه اینکه آمار و ارقام رسمی کشور حال و روز خوشی را برای اشتغال به عنوان مهمترین مطالبه و دغدغه جوانان نشان نمی‌دهد. زمانی که سهم دانشگاهیان ازجمعیت شاغل کشور کمتر از 20 درصد است، آمار قابل تأمل می شود. هر چند اشتغال، سهم هر فرد جامعه است و هر شخص باید به تناسب کارایی، مهارت و تحصیلات مشغول به فعالیت اقتصادی باشد اما این روزها وضعیت به گونه ای دیگر نگران کننده است.

بررسی وضعیت نیروی کار طی بهار 90تا بهار 95  نشان می دهد که نرخ بیکاری بهار 95 با 12.2 درصد بیشترین میزان بیکاری طی 3 سال اخیر بوده است. نرخ بیکاری در بهار 92 برابر با 10.6، بهار 93 برابر با 10.7 و بهار 94 برابر با 10.8 درصد بوده و این رقم در بهار 95 به 12.2 درصد افزایش یافته است.


نرخ بیکاری بهار 90تا بهار95

نرخ بیکاری بهار 90 حدود 12.3 و نرخ بیکاری تابستان 90 حدود 11.3  و نرخ بیکاری پاییز سال90 به میزان 11.8 و زمستان 90 به میزان 14.1 بوده است.

همچنین نرخ بیکاری در سال91 به ترتیب در بهار12.8، تابستان12.3 وپاییز11.1 و زمستان12.3 بوده است.

 نرخ بیکاری فصلی در سال 92 نیز به همین صورت در بهار10.6 و تابستان سال92 به میزان 10.4 و پاییز 92 به میزان 10.3 و زمستان 92 به میزان 10.5 بوده است.

 نرخ بیکاری فصلی در سال 93 نیزدر بهار10.7 و در تابستان 9.5 و در پاییز10.5 و در زمستان 11.5 ثبت شده است.

آمارها در سال 94 بیانگر این است که نرخ بیکاری فصلی در بهار این سال حدود 10.8، تابستان 10.9 و پاییز10.7 و زمستان94 حدود 11.8 بوده است

نرخ بیکاری در فصل بهار 95 نیز به 12.2 درصد رسیده است که می توان گفت بالاترین شمار بیکاری طی6سال اخیربوده است.

 نرخ بیکاری دو رقمی در حالی ارائه می‌شود که بر اساس برنامه پنجم توسعه این نرخ تا پایان سال گذشته باید تک رقمی می‌شد و به 7 درصد می‌رسید اما گزارش منتشر شده از سوی مرکز آمار ایران حکایت از افزایش نرخ بیکاری در بهار امسال و رسیدن به نرخ  12.2با بیکاری 3میلیون و 149هزار نفر ی دارد.