سرویس سیاست مشرق - «فراکسیون امید دقیقا دارد چکار می‌کند؟»؛ این سئوالی است که یکی از روزنامه‌های =اصلاح‌طلب از اعضای فراکسیون امید مجلس پرسیده است. این فراکسیون از شروع رسمی مجلس دهم از هشتم خردادماه سال ۹۵ تا به امروز که حدود یکسال و ۴ ماه از آن سپری شده چندین شکست در انتخابات ریاست مجلس، کمیسیون‌های مختلف، جلسه رای اعتماد به وزرا و ... متحمل شده و همین شکست‌ها سبب شده که زیر انتقادات نیروهای اصلاح‌طلب قرار گیرد.
انتقادات به این فراکسیون آنقدر زیاد بوده است که الهه کولایی، فعال اصلاح‌طلب درخواست کرده« فراکسیون امید فهرست نمایندگانی که پس از ورود به مجلس «چرخیده‌اند» را اعلام کند.»
اما ظاهرا مشکل این فراکسیون که ملغمه‌ای از اشتباهات است فراتر از این موارد است.
مصطفی‌کواکبیان، عضو شورای مرکزی این فراکسیون درباره شکست‌های اصلاح‌طلبان در مجلس می‌گوید:
«باید بگویم دادن لیست امید اشتباه بود خیلی از کاندیداهای خوب را حذف کردیم چرا؟ زیرا می‌خواستیم همراه دولت باشیم و حرف دولت را گوش کنیم و حاصل لیست امید حضور افراد در مجلس بود که با ما سلفی‌هایشان را انداختن اما زنبیل خودشان را جای دیگر گذاشته بودند.»
او در ادامه افزود:
«یک اشتباه وجود دارد که ما در مجلس اکثریت هستیم اما این گونه نیست ما در مجلس اکثریت هستیم در صورتی که کسانی که در لیست امید بوده‌اند با ما باشند که فقط اسماً با ما هستند و اغلب کسانی که در تهران و یا شهرستان در لیست امید قرار گرفتند صرفا به خاطر رای مردم با ما بودند و بعد از راه یافتن به مجلس راه خود را از فراکسیون امید جدا کردند و برخی از انها فراکسیون مستقلین ولایی را تشکیل دادند.»
البته اصلاح‌طلبان در رقابتی که با اصولگرایان در انتخابات مجلس دهم داشتند خصوصا در شهرستان‌ها سعی کردند با جذب نامزدهای مستقل وزن سیاسی خود را بالا ببرند که این مسئله تا حدودی انجام شد اما چون این افراد عقبه جناحی اصلاح‌طلب نداشتند در عمل در مجلس به شیوه خود عمل می‌کنند.
فعالان سیاسی این جناح اما بر خلاف کواکبیان از تبعیض و آقازادگی در بستن لیست امید شکایت دارند و استفاده از افراد بی‌تجربه و صرفا متصل به ژن خود را علت شکست فراکسیون امید در کنار مدیریت ضعیف عنوان می‌کنند.
سعید رضوی فقیه عضو سابق دفتر تحکیم با انتقاد از تبعیضی که در جریان اصلاحات وجود دارد گفت:
« باید سراغ کسانی می‌رفتیم که به اصلاحات نه فقط به عنوان یک شعار برای ورود به لیست بلکه به معنای واقعی اعتقاد داشتند. ولی متاسفانه رفتیم سراغ اصلاح‌طلبان سببی و نصبی! خانم حسینی با چه اساسی باید وارد لیستی شوند که پشتوانه اصلاحات را دارد و عملکرد ایشان چه بوده است؟ به طور کلی زنان مجلس برای اصلاح ساختار زن‌ستیزانه چه کرده اند؟ دختران که در بهزیستی مورد تجاوز قرار گرفتند کدام یک از نمایندگان زن مجلس موضع خود را اعلام کرده اند؟ در خصوص حقوق نجومی آقای حسینی که به هر سوء نیتی منتشر شد خانم حسینی از تریبون مقدس مجلس از حقوق پدرشان دفاع کردند. »
در شرایطی فعالان سیاسی اصلاح‌طلب به تبعیض و پارتی‌بازی در بسته شدن لیست امید، اعتراض دارند که فاطمه حسینی، فرزند صفدرحسینی جوان‌ترین نماینده دهمین دوره مجلس قبل از انتخابات و در بازه تبلیغات انتخاباتی بیان می‌کرد: «من می‌خواهم نماینده نسلی باشم که زندگی شاد و پر امید حق مسلم آنان است نه بی‌کاری، تبعیض و بی‌عدالتی ... .»
همچنین رضوی فقیه با اشاره به ضعف مدیریتی در اصلاحات تاکید کرد: «این مجلس به عنوان مجلس امید فعالیت می کند اما هیچ هویتی ندارد. آقای عارف با سکوت خود فقط نمک بر زخم تمام کسانی می‌پاشد که به ایشان رای داده‌اند. بهتر نیست آقای عارف منافع ملی را به منافع شخصی ترجیح دهند؟ سوال اساسی اینجا به وجود می آید که چرا نمایندگان مردم با رای مردم معامله می‌کنند؟»
با این اوصاف گرچه اصلاح‌طلبان با انتقاد از افرادی که به طور ژله‌ای در مجلس حضور دارند و رای خود را غیرسیاسی در سبد رای دیگران می‌ریزند گلایه دارند و از آنها به عنوان «چرخیده‌ها» یاد می‌کنند اما به نظر می‌رسد که این فراکسیون با مشکلات بیشتری در حوزه مدیریتی و تبعیض روبروست.