گروه فرهنگ و هنر مشرق - علی رکاب یکی از فعالان عرصه کتاب و کتابخوانی در در مسیر نجف به کربلا راهی زیارت اربعین است در مطلبی نوشت:

ستون هشتصد را رد کرده‌ایم. زوار، لنگ‌لنگان مسیر را طی می‌کنند. هنوز سی کیلومتر تا کربلا فاصله هست. حال و هوای سنگینی بر مسیر حکم‌فرماست، همچون رؤیای مدینه فاضله، مردم کنار هم، مهربان‌تر از همیشه و اخلاق‌مدارتر رفتار می‌کنند. وقتی پای کسی را لگد می‌کنی، با لبخندی که از عمق جان بر چهره پدیدار شده، مواجه می‌شوی. «رفاه» محتوای دیگری یافته و «آسایش» در جان‌ها ریشه دوانده است. پاهای تاول زده، عضلاتی که درد را به جان می‌خرند. مردم عراق، خدمتگزار و متواضع، به زائران، خدمات ارائه می‌دهند. جای همه مردم جهان در این راهپیمایی که نمود واقعی زندگی مسالمت‌آمیز و خردمندانه است، خالی‌ست. مردمی از کشورهای مختلف، بر مدار عشق و محبتی ناب و پر شور، حداقل چند روزی، زندگی حکیمانه را تجربه می‌کنند.
چیزی، انرژی دور از اندیشه‌ای، این جاده را در بر گرفته است. دارم در این مسیر، حل می‌شوم.

***

به کربلا نزدیک شدیم. تراکم جمعیت بیشتر شده. نخلستان‌ها با نخل‌های جون‌دار و سرپاشون در حاشیه مسیر رخ‌نمایی می‌کنند. دیشب باران بارید. صدای ضربات موزون باران بر سقف چادر، همچون موسیقی طربناکی که روح را از بدن خارج می‌کند، مرا از خواب بیدار کرد. مردمی که زیر سقف آسمان خوابیده بودند، به چادر هجوم آورده بودند. امروز به کربلا می‌رسیم. ناراحتم که این مسیر به پایان می‌رسد. ناراحتم که این ستون‌ها را پایانی‌ست. کاش این ستون‌ها تا بینهایت پیش می‌رفت و این مسیر را کرانی نبود. که البته بر اهالی معرفت و عارفان به سیر و کرامت، مسیر، قدم به قدم، ستون به ستون، پیش می‌رود و طریق همان طریق است. طریق الی الکربلا، طریق الی الله، که آن‌چه کربلا را کربلا کرد، فنای عبد در معبود و وصال عاشق و معشوق بود.
که «کربلا مستقر عشاق است.»

۱۳آبان۱۳۹۶
طریق الی الکربلا