در کنار اجر معنوی و جنبه تهذیب نفس این راهپیمایی، جنبه های اجتماعی مهمی را می توان بر این حرکت مترتب دانست.

احساس جمعی شور حسینی

وقتی انسان در مسیر راهپیمایی اربعین، خودش را قطره ای از یک اقیانوس می بیند تجربه ای از فناء فی الله را در جان خود لمس می کند. البته واضح است که هرکسی به اندازه ظرفیت وجودی اش از چنین تجربه ای بهره مند می شود. زوار حرم اباعبدالله در مسیر پیاده روی همچون محرمین حرم الهی در مشعر و منا با حرکتی جمعی در کنار سایر برادرانشان به سوی کربلا راهپیمایی می کنند. این حرکت از این جهت اهمیت می یابد که راهپیمایان می دانند در جمعی حضور دارند که همگی کار و زندگی روزمره خود را رها کرده اند و برای عرض ارادت به ساحت اباعبدالله و اعلام آمادگی به بقیه الله الاعظم با نوای "یا لیتنا کنا معک" پا در این مسیر گذاشته اند. این حضور و این شور با شعور در مسیر راهپیمایی فرد را در یک سال آینده زندگی اش بیمه می کند که انشاالله بتواند در همه لحظات زندگی نیز خود را در مسیر اهل بیت ببیند و هر لحظه با تمسک به آل عبا از انحراف و خطا دوری کند.

ایجاد حس اخوت و برادری با شیعیان جهان

وقتی که زائر اباعبدالله چند روز را در کنار سایر ارادتمندان به امام راهپیمایی می کند و با آنها هم مسیر می شود و در یک سفره می نشیند و در یک چادر می خوابد به معنای واقعی کلمه مصداق آیه "انما المومنون الاخوه" را درک و لمس می کند. چه احساسی بالاتر و لذت بخش تر از اینکه انسان در یک جمعیت 20 میلیونی که آنها را خواهران و برادران دینی خود احساس می کند، حضور داشته باشد و با آنها هم مسیر شود و با آنها ارتباط بگیرد و از اوضاع و احوال و زندگی آنها با خبر شود. به علاوه در این راهپیمایی تجربه تکرار نشدنی از روحیه تعاون و همکاری در کنار سایر ارادتمندان امام فارغ از نژاد، جنس، ملیت و حتی مذهب انجام می شود، از سوی دیگر ایثار و نوعدوستی در این راهپیمایی به زیباترین شکل رخ می‌نمایاند و در طول مسیر به انحاء مختلف تجربه می گردد.

تمرین جهاد الی الله

راهپیمایان اربعین حسینی با طی مسیری که هر کس به اندازه توان و قوه جسمی خود آن را می پیمایند تمرین جهاد الی الله می کنند. وقتی زائر، در مسیر کربلا پاهایش خسته می شود و خستگی را عمیقا با جسم خودش احساس می کند، ارتباط روحی اش هم با ابا عبد الحسین(ع) بیشتر می شود و با خود این را زمزمه می کند که برای قدم گذاشتن در صحن اباعبدالله خستگی و سختی مسیر را به جان می خرد. راهپیمایان برای رضای خدا و عرض ارادت به اهل بیت پیامبر کار و زندگی خود را تعطیل کرده و حیات طیبه ای را تجربه می کنند که در آن مظاهر دنیوی جایی ندارد و هر چه که هست تلاش است و مجاهده و طی طریق، برای رسیدن به محبوب و این چه استعاره زیبایی از مسیر زندگی فرد، در طول عمر است که باید همواره و در هر لحظه به محبوب فکر کند و فارغ از اینکه مسیر خاکی باشد و یا سنگی، هوا بارانی باشد و یا آفتابی، گرم باشد و یا سرد، لحظه ای از فکر هدف خود دور نشود.

تقویت روحیه مبارزه با کفر و استکبار

این اجتماع "تجمع میلیونی مؤمنین" است، آن هم به عشق امام(ع) و با بهره برداری از اهداف امام و آگاهی گرفتن و آگاهی بخشی از روح قیام و مبارزه امام(ع) که می‌تواند در گره‌گشایی از مشکلات امروز جامعه مسلمین مفید واقع شود. زائر اربعین می داند در مسیری قدم بر می دارد که امام حسین (ع) برای رساندن پیام رهایی بخش اسلام در برابر کفر و استکبار در طول تاریخ طی کرده است. زائر اربعین همچنین در طول مسیر به این فکر می کند که یزید زمانه، شمر زمانه و ابن سعد زمانه کیست و به خود یادآور می شود که با پا گذاشتن در جا پای اباعبدالله و یارانش، در مراحل مختلف زندگی خود نیز جا پای آنها بگذارد و در برابر کفر و استکبار قد خم نکند و به گفته امامش ذلت را از خود حتی به قیمت تقدیم جانش دور کند