به گزارش مشرق، یکی از ناکام ترین رشته های کاروان ایران در بازی های آسیایی بی تردید تنیس بود. رشته‌ای که از همان ابتدا درباره اعزامش به بازی های آسیایی تشکیک وجود داشت و با وجود اینکه هیچ شانسی برای کسب مدال نداشت، اما به بهانه حمایتی رئیس فدراسیون که خودش عضو هیات اجرایی کمیته ملی المپیک است، راهی بازی‌های آسیایی شد. رشته‌ای که در طول سال هیچ تلاشی برای موفقیت آن نمی‌شود، اما برای بازی‌های آسیایی در صف اعزام قرار می‌گیرد، اعزامی که به گفته بسیاری از کارشناسان و اصحاب رسانه اگر شایسته خودش عضو هیات اجرایی نبود، هرگز این اعزام صورت نمی‌گرفت.
مدتهاست که در تنیس کار جدی برای پیشرفت صورت نمی‌گیرد و باری به جهت پیش می‌رود و دچار روزمرگی شده. با این شرایط وضعیت و تفکر غیر حرفه‌ای که نزد مدیران آن وجود دارد، چطور می‌توان انتظار رشد و پیشرفت داشت؟
مدیریت مهمترین مشکل این روزهای تنیس ایران است. وقتی برنامه‌ای برای پیشرفت وجود ندارد، مشکل مربی یا بازیکن نیست. موفقیت خلق الساعه و با حادثه بدست نمی آید. پیشرفت خریدنی نیست. برای رسیدن به قله، باید برنامه داشت، زحمت کشید، تلاش کرد امکانات و بستر را مهیا نمود و البته توانایی و کفایت داشت. آنچه در تنیس آثاری از آن را نمی بینیم.
تنیس ایران در یک دایره باطل و یک سیکل معیوب افتاده و تنها دستاوردش در تمامی این سال ها ناکامی و ناکامی بود که اوج آن را در جاکارتا به نظاره نشستیم. آنجا که تیم اعزامی هیچ بردی را درون کورت تنیس کسب نکرد و تنیسورهای ما تنها زمانی به عنوان برنده اعلام شدند که حریف در زمین حاضر نشد!
بعد از این ناکامی حالا وقت آن است که با صراحت و بدون لکنت از مدیریت فدراسیون تنیس سئوال کرده و رویه حاکم را نقد کنیم.
باید خیلی شفاف پرسید که آقای شایسته، مدیریت این روزهای شما چه گلی بر سر تنیس ایران زده است؟ کدام اعزام‌ها و اردوهای بلند مدت را داشته‌اید؟ آیا غیر از این بوده که 2، 3 ماه قبل از هر مسابقه به فکر افتاده‌اید؟ اتفاقات سال گذشته برای کادر فنی تیم ملی را همه به یاد دارند. چطور انتظار دارید با این شرایط تنیس ایران به جایگاه خوبی برسد؟
فدراسیون شما 10 کارمند و یا بیشتر دارد، اما آیا به همین تعداد هم بازیکن حرفه‌ای دارید؟ یا همان اندازه بازیکن را حمایت می‌کنید؟ شاهین خالدان که این روزها حرفه‌ای تر از سایر نفرات کارش را دنبال می‌کند، خود ساخته است؟ جوانانی مانند بادی و معدنچی و کارگر را چطور حمایت کرده‌اید؟
تنیس روی میز که قرابت زیادی به رشته تحت مدیریت شما دارد، می‌تواند الگوی بسیار خوبی برایتان باشد. رشته ای که اگر بودجه، توجه و بها دادن به آن کمتر از تنیس نباشد، بیشتر نیست اما در رویه و عملکرد تفاوت زمین تا آسمان با تنیس را دارد. اعزام‌ها، اردوها و موفقیت‌های آنها را به دقت بررسی کنید. مدال جوانان و بزرگسالان آنها را در آسیا که همان جهان است، را مشاهده کردید؟ اینها اتفاقی نبوده و حاصل چند سال برنامه ریزی بوده، درست همان کاری که فدراسیون تنیس با آن غریبه است!
اگر اعزام‌های تنیس با تنیس روی میز را با هم مقایسه اجمالی هم کنید، حساب کار دست‌تان خواهد آمد.
برای همین بازی‌های آسیایی که شایسته اعزام نبودید، چه کارهایی انجام دادید؟ آیا غیر از این بود که اردوی ترکیه هم قبل از اعزام لغو شد؟
شاهین خالدان خودش به دنبال ساختن خودش است، اگر قرار بود طبق برنامه فدراسیون پیش برود، الان بازیکنی معمولی همانند سایر نفرات دیگر بود. لطفا کلاه‌تان بالاتر بگذارید. با این شرایط نه تنها تنیس ایران پیشرفتی نخواهد کرد، بلکه با قدرتمندتر شدن حریفان، روز به روز پسرفت خواهد داشت.
آقای شایسته! شما قبلا گفته‌اید: «ما اگر می‌خواهیم در تنیس موفق باشیم، باید فرهنگی که در تنیس دنیا وجود دارد را در تنیس ایران هم پیاده کنیم» چه کسی باید این فرهنگ را پیاده کند؟ آیا کسی غیر از خودتان؟ آیا غیر از این است که فدراسیون تنیس به عنوان متولی این رشته باید این فرهنگ را برای نیل به موفقیت ریل گذاری کند؟ چرا این فرهنگ پیاده نمی‌شود و تاکنون نشده است؟
برای بلندمدت و طولانی برای چند سال آینده پیشکش، اما برنامه کوتاه مدت و هدف شما برای یک سال آینده رده‌های پایه و بزرگسالان چیست؟
اگر از 5 سال پیش برنامه داشتیم، الان می‌توانستیم در گروه 2 دیویس کاپ حتی یکی از مدعیان باشیم نه اینکه آسانسوری بالا و پایین برویم! تنیس برای پیشرفت نیاز به برنامه و کار جدی دارد. با کارهای روزمره نمی‌توان به جایی رسید و بازیکنان در طول سال باید هفته‌ها در مسابقات بین المللی و فیوچرز شرکت کنند. مطمئن باشید هر کجا با برنامه حرکت کنید، نتیجه‌اش را می‌گیرید و با برنامه درست و اصولی و البته شکیبایی موفقیت را در آغوش خواهید کشید. آنچه به نظر در تنیس محلی از اعراب ندارد.
انتخابات ریاست فدراسیون تنیس نزدیک بوده و روی صحبت‌مان با وزارت ورزش و اعضای مجمع است. تنیس به هوای تازه و برنامه جامع نیاز دارد. انتخابات آینده ملاک خوبی برای قضاوت شمایی که رای خواهید داد، است. برنامه باید حرف اول را برای انتخاب و رای شما بزند. هر موفقیت یا شکستی در آینده به پای شما هم نوشته خواهد شد.