به گزارش مشرق، تیم ملی بوکس ایران با ترکیب 6 ملی پوش راهی مسابقات کسب سهمیه المپیک(مجارستان) شد که هدایت این تیم برعهده عبدالرضاانصاری بود و متاسفانه تمام نفراتی اعزامی به این مسابقات با شکست از گردونه رقابت‌ها حذف شدند و جوانان بوکس ایران موفق به کسب سهمیه المپیک آرژانتین نشدند. پس از این ناکامی بزرگ چند روز بعد ملی پوشان اعزامی به بازی‌های آسیایی اندونزی مقابل حریفان خود شکست خوردند و آنها نیز از رسیدن به مدال بازی‌های آسیایی بازماندند تا دومین ناکامی بزرگ برای بوکس ایران رقم بخورد، این اتفاق تلخ در حالی رخ داد که بوکس ایران در تمام رویدادهایی که در بازی‌های آسیایی حضور پیدا کرده موفق به کسب مدال شده و این برای اولین بار است که بوکس ایران ناکام بزرگ در این رویدادهای مهم است. رحیم سپهوند قهرمان سابق تیم ملی بوکس ایران یکی از دلسوزان این رشته است که از پشت پدره بوکس ایران صحبت کرد و از اینکه رئیس فدراسیون بوکس و دوستانش یک پای تمام سفرهای اعزامی به مسابقات برون مرزی هستند، آنهم در شرایطی که ورزش ایران و مخصوصا فدراسیون بوکس در مشکلات مالی دست و پنجه نرم می‌کنند.

گفت‌وگوی رحیم سپهوند مربی سابق تیم ملی بوکس را در ادامه می‌خوانید:

 شرایط بوکس ایران را این روزها چطور می‌بینید؟

بوکسورهای ایرانی پتانسیل بسیار خوبی دارند. سوال من این است آیا کسی می‌داند که فرق بوکس ایران، کوبا، قزاقستان و ازبکستان چیست؟ آنها هم دو دست دارند و بوکسورهای ما هم دو دست دارند، اما می‌بینیم آنها طلای جهان، آسیا، المپیک را کسب می‌کنند، اما ما در تورنمنت‌ها هم نمی‌توانیم مدال برنز کسب کنیم. مهمترین موضوع این است که در نوع تمرینات تفاوت وجود دارد، امکانات ما کمتر از کشورهای دیگر نیست. ما در اردوها و تورنمنت‌های مختلف نیز حضور پیدا می‌کنیم، اما نتیجه نمی‌گیریم مهمترین نکته و تفاوت این است که سطح دانش مربیان ما پایین‌تر از مربیان آنها است. اگر مربیان تیم ملی ما سطح فنی بالایی داشته باشند، ما می‌توانیم حتی قهرمان المپیک شویم.مرتضی برادرم باید قهرمان المپیک می‌شد، اما  مربیان بی تجربه اجازه ندادند. کوبا کشور فقیری است، اما شاهدیم 4 تا 5 مدال المپیک را کسب می‌کنند آنها فقط نیشکر صادر می‌کنند، اما ما یک کشور ثروتمند هستیم.متأسفانه بوکس ما درگیر مافیا شده است.

 اگر ممکن است در مورد پشت پرده و مافیای بوکس ایران یک مقدار شفاف تر توضیح بدهید؟

 یک باند مافیای بسیار قوی پشت پرده بوکس ایران است که آنها کارها را انجام می‌دهند و به رئیس فدراسیون می‌گویند که  چه کارهایی را باید انجام دهد. در واقع رئیس فدراسیون هیچ کاره است و آنها تصمیم گیرنده نهایی هستند، ناطق‌نوری رفت و حالا ثوری آمده و رئیس فدارسیون شده؛ موضوع این است که فقط رئیس فدراسیون تغییر کرده و دیگر هیچ چیزی تغییر نکرده است. کادرفنی همان کادرفنی است و تیم جوانان با انصاری کار می‌کند. او 20 سال پیش مربی من بود اگر این نفرات نبودند من قهرمان جهان و المپیک می‌شدم؛ به خاطر اینکه سطح فنی این مربیان سنتی پایین است و نمی‌توانند داشته‌هایی که ندارند را به بازیکنان منتقل کنند. این نفرات ضربات سنگینی به پیکره بوکس زده‌اند.

 آیا مافیای بوکس ایران شناخته شده هستند و نام آنها را خانواده بوکس می‌دانند؟

فقط به این موضوع بسنده می‌کنم، اسم و چهره این نفرات زیاد معلوم نیست اما همه خانواده بوکس می‌دانند چه کسانی هستند! من با این فدراسیون بزرگ شدم، آنها افرادی هستند که گوش رئیس فدراسیون را تحت اختیار گرفته‌اند. ثوری آمده 4 سال یا کمتر در این فدراسیون به سفرهای خارجی برود و کارش هم تمام می‌شود، او می‌داند که تصمیم‌گیرنده نیست و هیچ کاری نمی‌تواند انجام دهد، اما ما می‌دانیم که این اتفاقات چقدر برای بوکس ایران گران تمام می‌شود. مافیایی بوکس باعث می‌شوند عمر جوانان ما به خاطر آنها به هدر می‌رود. ما 10 تا 12 هزار بوکسور در سطح کشور داریم، اما به خاطر اینکه سطح کلاس‌ های مربیگری پایین است این بوکسورها هم چیزی نمی‌توانند یاد بگیرند. دو قطب اصلی برای موفقیت بوکس وجود دارد، مربی خوب و داور خوب. برای پرورش دادن یک بوکسور خوب نیاز به این دو فاکتور مهم را داریم که متأسفانه در حال حاضر در ایران دیده نمی‌شود.

 آیا عملکرد بوکسورهای ما در جاکارتا راضی‌کننده بود یا خیر؟

متأسفانه بوکسورهای ما در جاکارتا مبارزه نکردند؛ بلکه آنها کتک‌کاری کردند. شما فیلم مبارزات محمدعلی کلی‌ را نگاه کنید ببینید که چقدر محمدعلی زیبا بازی می‌کند، اما بوکسورهای ما با مبارزاتی که انجام دادند آبروی بوکس ما را برند، بوکس هارمونی از قدرت و تکنیک است که ما نداریم. کشتی بوکس ایران به گل نشسته و آبروی ما رفته است به قدری سطح فنی ملی‌پوشان ما در اندونزی پایین بود که هیچ چیزی برای ارائه از خود نداشتند! ما سه کیک بوکسینگ‌کار را راهی جاکارتا کردیم،‌این نفرات تازه آمده‌اند و بوکسور شده‌اند، از لحاظ بدنی خوب هستند، اما تکنیک بوکس را نمی‌دانند. تکنیک و قدرت باید در کنار هم باشد. متأسفانه بوکسور ازبکستانی بوکسور ما را با تک‌مشت از گردونه رقابت‌ها حذف کرد که این یک فاجعه برای بوکس ایران است.

 نظرتان در مورد ناکامی تیم ملی بوکس در مسابقات کسب سهمیه المپیک چیست؟

نتایج کاملا شفاف است، وقتی 6 نفر راهی مسابقات می‌شوند و حتی یک برنز نمی‌توانند کسب کنند دیگر نباید در مورد عملکرد آنها صحبت کنیم، چون ناکامی به تمام معنا رخ داده است. می‌خواهم به یک موضوع قدیمی اشاره کنم، در بازی‌های آسیایی دوحه قطر تیم ملی قزاقستان با 7 بوکسور و 7 مربی به مسابقات آمده بود و در واقع هر بوکسوری با یک مربی به این رقابت‌ها آمده بودند. مسابقات تمام شد و آنها بهترین مدال‌ها را از آن خود کردند، اما متأسفانه شاهدیم تیم ملی ایران راهی بلغارستان شده 6 بوکسور به این مسابقات اعزام شدند که 7 نفر همراه کنار آنها وجود داشت. این پول بیت‌المال است که این طور خرج آقایان می‌شود. آقایان به دوستانشان که در انتخابات به آنها رأی داده‌اند قول سفر داده‌اند و در تمام سفرها شاهدیم که نفرات اضافی به این مسابقات اعزام می‌شوند. در سفر مجارستان دوستان خود را به مسابقات کسب سهمیه المپیک اعزام کردند که اصلاً از بوکس چیزی نمی‌دانند و نمی‌دانم چرا این پول‌هایی که باید خرج بوکسورها شود را خرج دوستان صمیمی خودشان می‌کنند، رئیس فدارسیون بوکس آمده برای 4 سال و بعد از آن هم مطمئن باشید که می‌رود چون او تصمیم‌گیرنده نیست که بخواهد بماند!

 نظرتان در مورد تورنمنت‌هایی که تیم ملی پیش از اعزام به جاکارتا در آن شرکت کرد و مدال آوری کرد چیست؟

من آتش‌نشان هستم و برای اینکه شعله‌های آتش را خاموش کنم می‌توانم شلنگی در دست بگیرم و در ظاهر نشان دهم در حال تلاش برای خاموش کردن آتش هستم، اما واقعیت امر این است که باید به دل آتش بزنم تا بتوانم شعله‌ها را خاموش کنم. در حال حاضر نیز فدارسیون به همین شکل کار می‌کند فقط در بوق و کرنا است، تیم را به تورنمنت‌های درجه 8 اعزام می‌کنند که مدال آن هیچ ارزشی ندارد و با همان مدال‌ ها سر و صدا به پا می‌کنند تا بگویند که بوکس در حال پیشرفت است، اما واقعیت امر این است که آنها توانایی مبارزات در تورنمنت‌های سطح بالا را ندارند. تیم ملی را به مسابقات اعزام می‌کنند و تیم هشتم جوانان قزاقستان در مقابل بوکسورهای ما قدرت‌نمایی می‌کند و حالا یک مدالی هم در این تورنمنت‌ بسیار ضعیف گیر ملی‌پوشان ما می‌آید؛ آقایان واقعیت‌ها را نمی‌گویند و کسی هم از سطح این مسابقات با خبر نیست؛ اما ما که پوست، گوشت و استخوان‌مان از این رشته است می‌دانم که در چه تورنمنتی برای آرام کردن فضای بوکس حضور پیدا کردند، من با رئیس فدراسیون هیچ مشکلی ندارم، چرا که از پیکره این رشته هستم. من قهرمان این رشته هستم اما منتقد فدراسیون نیز هستم. رئیس فدارسیون و دوستانش اگر بخواهند به فکر منافع خود باشند روزگار بوکس بدتر از این می‌شود.

 مسئولان فدراسیون و کادرفنی مدعی هستند بوکس همیشه در سنگین وزن مدال آور بوده، اما قبول دارید که ما در سبک وزن بوکسورهای مثل طلوتی و گل آرا را داشته‌ایم که مدال آور بوده‌اند؟

بله ما در سبک وزن هم مدال آور بوده‌ایم. متأسفانه ما در این دو رویداد(مسابقات کسب سهمیه المپیک و بازی‌های آسیایی) بسیار مهم و حساس نتوانستیم سهمیه المپیک آرژانتین و مدال بازی‌های آسیایی را کسب کنیم. آقایان در تمام مصاحبه‌های خود می‌گویند ما در سنگین‌وزن همیشه مدال می‌گرفته‌ایم، اما این اصلا صحت ندارد، فروتن گل‌آرا، محمد ستارپور و مهدی طلوتی و... همیشه در سبک‌وزن و میان‌وزن برای بوکس ایران مدال کسب کرده‌اند و نمی‌دانم چرا آقایان چنین ادعاهایی را مطرح می‌کنند! دوستان این کاره نیستند و بوکس را به سمت نابودی می‌برند در این چند ماه تغییراتی که در رأس فدراسیون بوکس رخ داده، شاهدیم که چقدر این رشته حاشیه داشته و ناکامی‌های او هم برای همگان واضح و شفاف است.

 و صحبت پایانی شما...

بوکس یک ورزش بی‌انتها است و 10 برابر شطرنج ورزش فکری است، سرعت عکس‌العمل و رفلکس مغز باید خیلی بالا باشد. من مرتضی سپهوند را پرورش دادم و تا پای رینگ المپیک هم رسید آقایان، اما اجازه ندادند که در المپیک پای رینگ او باشم، اما متأسفانه به خاطر اینکه سطح مربیگری ما پایین است ما در المپیک ناکام شدیم، اگر اجازه می‌دادند کنار رینگ باشم مطمئناً مدال می‌گرفتیم. من در مورد بوکس کوبا مطالعات زیادی را انجام دادم و تضمین می‌دهم بوکس ایران را در یکسال می‌توانم تغییر دهم و روی سکو ببرم این در حالی است که یکسال با من کار نداشته باشند. من بوکسورهای زیادی مثل مرتضی سپهوند برادرم، مجید سپهوند پسرعمو، رضا مرادخانی، مصطفی زارع، ابراهیم بداغ، مهدی نوروزی‌پور و ... را پرورش دادم و تحویل تیم ملی بوکس دادم و حالا نیز مدعی هستم که اگر به من فرصت بدهند، می‌توانم بوکس را روی سکو ببرم به شرط اینکه تغییراتی در تفکرات فدراسیون و پشت‌پردها ایجاد شود.