به گزارش مشرق، سجاد محرابی در مورد عملکرد تیم ملی بوکس در بازی‌های آسیایی 2018 اظهار داشت: عملکرد ضعیف تیم ملی بوکس را که همه مشاهده کردند. متأسفانه مشکل ما در ایران این است که فقط وعده می‌دهیم و در مرحله عمل هیچ اتفاقی نمی‌افتد. عدم نتیجه‌گیری ما در اندونزی نیز به خاطر سوء مدیریت فدراسیون بوکس است. مسئولان فدراسیون در ابتدای حضور در رأس کار قول‌های فراوانی را دادند، اما هیچ‌کدام رنگ واقعیت پیدا نکرد. قرار بود برای اعضای تیم ملی حقوق ماهیانه در نظر گرفته شود و بوکسورها در هتل اسکان پیدا کنند، اما به هیچ‌کدام از این حرف‌ها عمل نکردند.
وی با انتقاد از حضور تنها سه بوکسور در بازی‌های آسیایی 2018 خاطر نشان کرد: ما می‌توانستیم هفت بوکسور به بازی‌های آسیایی اعزام کنیم، اما مسئولان فدراسیون از ترس عدم نتیجه‌گیری به وزارت ورزش و کمیته المپیک اعلام کردند که تنها سه بوکسور را اعزام می‌کنند. اگر این دوستان ادعای جوانگرایی در بوکس را داشتند، حداقل یک تیم جوان هفت نفره را به مسابقات اعزام می‌کردند. 30 درصد افرادی که به عنوان مسئول و با عناوین مختلف به بازی‌های آسیایی اعزام شدند، اضافه بودند اما تنها جای چهار بوکسور جوان در این بازی‌های تنگ بود.
ملی‌پوش پیشین تیم ملی بوکس ایران تصریح کرد: تیم ملی قبل از حضور در بازی‌های آسیایی به چند تورنمنت اعزام شد و در تمام مسابقات نیز نفرات ما با مدال بازگشتند، اما یک نفر در خصوص سطح مسابقات سؤال نکرد. یک نفر از آقای سرمربی نپرسید این تورنمنت‌ها چه جایگاهی در دنیا دارند و بازیکنان ما برای کسب مدال با چه بازیکنانی مسابقه دادند؟ اگر دوستان کادرفنی ادعا می‌کردند تمام رقبای ما در بازی‌های آسیایی در این تورنمنت‌ها حضور داشتند چرا تیم ملی در اندونزی نتیجه نگرفت؟
محرابی در ادامه بیان کرد: آیا بازیکنان ما که در تمامی تورنمنت‌ها موفق به کسب مدال شدند نباید در بازی‌های آسیایی حداقل یک مدال برنز کسب می‌کردند؟ البته دوستان درست می‌گفتند که با تیم قزاقستان مسابقه دادند، اما کدام تیم قزاقستان؟ من در تورنمنت‌هایی حضور داشتم که قزاق‌ها هشت تیم کامل هشت نفره را اعزام کرده بودند اما هیچ‌کدام تیم ملی آنها نبود و تیم‌هایی از استان‌های این کشور بود. من شاید در 20 تورنمنت محتلف حضور پیدا کردم، اما به زور از تمامی آنها یک نقره و دو برنز گرفتم اما چه اتفاقی افتاد که بوکسورهای ما در تمام تورنمنت‌ها مدال می‌گرفتند. ما در تمام تورنمنت‌ها مدال گرفتیم، اما در اندونزی به یک مدال برنز هم نرسیدیم!
وی تأکید کرد: من هیچ مشکلی با اعضای تیم ملی ندارم و آرزو داشتم نه به خاطر فدراسیون و اکبر احدی، بلکه به خاطر بوکس ایران تمامی این نفرات در بازی‌های آسیایی مدال می‌گرفتند. من طرفدار بوکس هستم و نوکر هر کسی که برای این رشته زحمت بکشد، اما مقابل هر کسی که قصد خراب کردن بوکس را داشته باشد، می‌ایستم.
ملی‌پوش پیشین بوکس ایران با انتقاد از نحوه انتخاب اعضای تیم ملی بوکس گفت: هر سه بوکسوری که در اندونزی حضور داشتند در مسابقات قهرمانی کشور به مدال طلا نرسیدند. سجاد کاظم‌زاده که در دیدار اول شکست خورد، شاهین موسوی نیز در دیدار فینال مغلوب من شد و امید احمدی‌صفا هم که اصلاً در این مسابقات حضور نداشت. اگر قهرمانی کشور ملاک بود، چرا نفراتی که در این مسابقات به مدال طلا رسیدند را اعزام نکردند و اگر ملاک نیست باید پرسید چرا این مسابقات را برگزار می‌کنند و به تلاش جوانانی که با زحمت قهرمان شدند توجه نمی‌کنند؟!
محرابی ادامه داد: من بعد از قهرمانی در مسابقات قهرمانی کشور به تیم ملی دعوت شدم و طبق صحبت‌های رئیس فدراسیون قرار بود از بوکسورها با پرداخت حقوق ماهیانه حمایت و امکانات رفاهی مناسبی برای آنها در نظر گرفته شود، اما هیچ خبری از این وعده‌ها نشد. به جای هتل دوباره به کانکس و خوابگاه نصرت منتقل شدیم و 300 هزار تومان نیز به عنوان حقوق در نظر گرفتند. به خدا قسم در خوابگاه نصرت سوسک و موش وجود داشت و ما مجبور بودیم در اتاق‌های 10، 12 نفره بخوابیم. وقتی اعتراض کردم نیز عنوان کردند که بازیکنان جوان هیچ اعتراضی ندارند. بازیکن جوان نباید اعتراضی داشته باشد، چرا که تازه در ابتدای راه است و می‌داند در صورت اعتراض حذف خواهد شد. ما نیز 12 سال در خوابگاه نصرت خوابیدیم، اما دیگر برای‌مان تحمل این شرایط سخت است.
وی درباره تفاوت عملکرد شرایط فعلی فدراسیون با زمان ناطق‌نوری گفت: من یکی از مخالفان ماندن ناطق‌نوری در فدراسیون بودم، اما به خدا قسم مدیریت او از زمان فعلی بهتر بود. یکی باید جانشین ناطق‌نوری می‌شد که از او قوی‌تر باشد، نه اینکه جرأت لازم را برای حرف زدن را نداشته باشد و به خاطر ترس نتواند شرایط اعزام هفت بوکسور به بازی‌های آسیایی را فراهم کند.
ملی‌پوش پیشین بوکس ایران در خصوص ترک اردوی تیم ملی خاطر نشان کرد: بعد از اینکه دیدم حقوق ملی‌پوشان 300 هزار تومان است و شرایط اردوها نیز مانند گذشته است با احدی صحبت و مشکلات مالی خود را به او مطرح کردم. احدی نیز گفت در اردوها حضور نداشته باشم تا در زمان مناسب به اردو بازگردم. احدی به عنوان سرمربی تیم ملی باید روی بوکسورهای خود تعصب داشته باشد و برای بهتر شدن شرایط حقوقی و رفاهی آنها تلاش کند، اما نه تنها شرایط بچه‌ها برای او مهم نیست بلکه مدعی است مشکلات بچه‌ها به او ربطی ندارد.
محرابی افزود: اگر من بوکسور ماهی دو میلیون حقوق داشتم مجبور نمی‌شدم اردوی تیم ملی را ترک کند. مگر با 300 هزار تومان می‌شود زندگی کرد که من به خاطر آن در اردوی تیم ملی حضور داشته باشم. اعتقاد دارم مربی که روی مشکلات بوکسور تعصب نداشته باشد، پای رینگ نیز پشت بوکسور را خالی خواهد کرد. در هر رشته‌ای مربی باید با جان و دل مایه بگذارد و نه اینکه مدعی باشد مشکلات شاگردش به او ربطی ندارد. اگر مشکلات ورزشکار به احدی ربطی ندارد پس او در اردوی تیم ملی چه کاره است؟ برای احدی تنها حضور در تیم ملی اهمیت داشت و نسبت به مشکلات بچه‌ها بی‌تفاوت بود.
وی با تأکید بر نیاز بوکس ایران به حضور مربی خارجی، گفت: سطح بوکس و مربیان ما واقعاً پایین است و جالب اینکه در این شرایط مربیان ما مربیان کوبایی، قزاقستانی و ازبکستانی را نیز قبول ندارند. مربی که بدون قهرمانی در شهر خود در کادر تیم ملی حضور دارد عملکرد مربی را که چند قهرمان المپیک را تربیت کرده است، قبول ندارد! من در حدی نیستم که در مورد عملکرد ساگارو به عنوان یکی از بهترین مربیان دنیا صحبت کنم. باید از مربیان خود بپرسیم آنها چه گلی به سر بوکس ایران زدند که مربی خارجی را قبول ندارند.
محرابی در پایان خاطر نشان کرد: بوکسورهای ما با وجود سطح پایین بوکس ایران پتانسیل موفقیت و حتی کسب مدال در المپیک را دارند، اما به شرطی که زمینه پیشرفت آنها با حضور مربیان درجه یک خارجی مهیا شود. آنها می‌توانند حتی مربیان ما را نیز آموزش بدهند. در کنار آن باید چند سال به مربی خارجی زمان بدهیم و با سه چهار ماه انتظار معجره از او نداشته باشیم. اگر امثال احدی به درد بوکس ایران می‌خوردند که وضعیت بوکس ایران این نبود.
