به گزارش مشرق، هجدهمین دوره بازیهای آسیایی روز شنبه به پایان رسید و کاروان ورزشی ایران در این دوره از بازی‌ها با 20 طلا، 20 نقره و 22 برنز در رده ششم جدول قرار گرفت. در این دوره اشک‌ها و لبخندهای زیادی دیدیم؛ تلخ و شیرین را تجربه کردیم و در نهایت کارنامه ای بر جای ماند که به رغم نزول کمی، می توان از آن به عنوان موفقیت یاد کرد.
در این دوره چند رکورد شخصی و تیمی شکسته شد که می‌توان به رکورد سهراب مرادی در وزنه‌برداری و کسب مدال برنز تنیس روی میز و واترپلو بعد از نیم قرن اشاره کرد. از نظر مجموع مدالی نیز رکورد تعداد مدال‌ها بعد از انقلاب شکسته شد. اگرچه طلاهای ایران نسبت به دوره گذشته در اینچئون یک عدد کاهش داشت اما کاروان ورزشی ایران در مجموع 62 مدال کسب کرد که بعد از انقلاب سابقه نداشته است. در کنار این رکورد مهم، باید به 17 مدال بانوان ایران نیز اشاره کرد که از منظر کمی رشد قابل ملاحظه ای نسبت به دوره گذشته داشت تا یک رکورد جالب دیگر نیز ثبت شود.
کاروان ورزشی ایران با اعزام 378 ورزشکار به عنوان بزرگترین کاروان بعد از انقلاب در این بازی‌ها شرکت کرد که در برخی از رشته‌ها ملی‌پوشان کشورمان نتایجی فوق‌العاده داشتند اما در برخی از رشته‌ها ورزشکاران در حد انتظار ظاهر نشدند و حتی می‌توان گفت ناکام مطلق بودند.
کاروان ایران در این دوره دو چهره متفاوت داشت. در کنار موفقیت و درخشش کبدی، کشتی، کاراته، ووشو و والیبال، در رشته‌های دوچرخه سواری، بوکس، تنیس، جوجیتسو، پنجاک سیلات و سپک‌تاکرا ناکام مطلق بودیم و به جرأت می‌توان گفت ورزشکاران اعزامی در این مسابقات کمتر از توریست نبودند.
در کنار این موفقیت‌ها حاشیه هم البته کم نبود که قطعا بعد از بازگشت کامل کاروان، کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش بررسی لازم را انجام خواهد داد.
*نوشاد جور توریست های راکت به دست را کشید
در رشته های راکتی عادت کرده ایم همیشه یک تماشاگر و یک توریست باشیم و تنها موفقیت ها و مدال های سایر رقبا را تماشا کنیم اما این بار نوشاد عالمیان دست به کاری بزرگ زد و شاهکاری خلق کرد که بیش از نیم قرن در حسرت آن بودیم. در تنیس روی میز انفرادی نوشاد عالمیان با وجود اینکه از رسیدن به فینال بازماند اما با کسب مدال برنز نام خود را جاودانه کرد تا پس از 52 سال یک مدال باارزش در تنیس روی میز دشت کنیم. برنزی که با وجود مدعیان بزرگ چشم بادامی، ارزشی فراتر از طلا دارد.
سایر رشته های راکتی اما مثل همیشه توریستی بیش نبودند. در تنیس که از ابتدا درباره اعزام نفرات آن انتقاداتی وارد بود، تنیسورهای ایران حتی یک برد نیز کسب نکردند و تنها دو برد در کارنامه ایران ثبت شد که مربوط به مسابقاتی بود که رقبا در میدان حاضر نشدند!
در سایر رشته های راکتی نیز اوضاع بهتر از تنیس نبود و در بدمینتون و اسکواش نیز کاروان ورزشی ایران نتیجه خوبی نگرفت و این رشته ها صرفا برای حضور در این مسابقات شرکت داشتند. این در حالی بود که اسکواش بعد از چند دوره غیبت با پشتوانه مدال برنز آسیا پا به این رقابت ها گذاشت و به کسب مدال و یا حتی چند برد خوشبین بود اما در نهایت با شکست های پی در پی از جاکارتا بدرقه شد.
*نوظهورها، لشکر ناکامان
رشته های نوظهور در این دوره از بازی های آسیا کم نبود. ایران در رشته های نوظهور نظیر پنچاک سیلات، جوجیتسو، سامبو، پاراگلایدر شرکت کرد، رشته هایی که مختص شرق آسیا است و تنها برای مدال آوری میزبان در این دوره از رقابت ها گنجانده شد و عجیب اینکه در تمام این رشته ها کاروان اعزامی ایران یک ناکام مطلق بود. تنها ره آورد ما از این چهار رشته یک برنز بی خاصیت در پنچاک سیلات بود که آن هم بدون کسب برد بدست آمد!
نکته جالب اینکه این تیمها جملگی با ترکیب کامل به رقابت ها اعزام شده بودند و در جلسات کارشناسی پیش بازی ها مدعی شده بودند که چند طلا به سبد مدال های ایران اضافه خواهند کرد اما تمامی وعده ها یکی پس از دیگری نقش برآب شد و ورزشکاران این رشته جملگی در حال شمردن لامپ های سقف سالن مسابقات بودند! بعد از کسب این نتایج این انتقاد مطرح شد که سیاهی‌لشگر هم در کاروان ایران کم نبوده است. با وجود اینکه مسئولان کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش بارها اعلام کرده بودند کاروان کیفی به بازیهای آسیایی اعزام می‌شود، اما اعزام برخی از رشته‌ها جای سوال دارد و باید پس از مسئولین این رشته ها پرسید که با چه ادله ای قول مدال آوری در این رقابت ها را داده بودند؟
* فوتبال همچنان در حسرت طلا
فوتبال هم همانند چند دوره گذشته انتظارات را برآورده نکرد تا جزو رشته‌های ناکام قرار بگیرد. فوتبال با یک آینده نگری با تیم زیر 21 سال ایران که به منظور آمادگی بیشتر برای حضور در المپیک به جاکارتا سفر کرده بود اما به رغم موفقیت در دو بازی نخستین برابر عربستان و کره شمالی، شکست مصلحتی در بازی سوم برابر میانمار برابر روبرو نشدن با کره جنوبی موجی از انتقادات را به همراه داشت و باعث شد تا پیکان انتقادات به سوی کادر و فدراسیون فوتبال زیاد شود. بعد از شکست مصلحتی ایران مقابل میانمار برای فرار از دیدار با کره‌جنوبی که در نهایت در محاسبه‌ها اشتباه رخ داد، تیم ملی از بازیهای آسیایی کنار رفت تا حسرت کسب طلا همچنان بر دلها باقی بماند.
* درخشش کشتی‌گیران، رکوردشکنی وزنه‌برداری در مدال و اوتی
کشتی و وزنه‌برداری طبق معمول با کسب مدال‌های رنگارنگ انتظارات را برآورده کردند. کشتی‌گیران مطابق پیش بینی ها در کسب مدال موفق بودند و با 5 مدال طلا و 3 برنز در مجموع آزاد و فرنگی سهم خود را ادا کردند اما در وزنه‌برداری با وجود کسب 2 مدال طلا، یک نقره و یک برنز و شکسته شدن رکورد جهان، تیم ایران 4 اوتی داد که بسیار غیرمنتظره بود و سبب شد تا موفقیت های این تیم تحت الشعاع قرار بگیرد.
برای رشته ای که در المپیک و رقابت های جهانی جزو مدال آوران ثابت ورزش ما محسوب می شود و چندین رکورددار جهان را در ترکیب خود دارد، 4 اوتی آن هم در تورنمنت سطح پایینی همانند بازی های آسیایی یک علامت سئوال بزرگ است که این موضوع حتما در آینده در فدراسیون مورد بررسی قرار می‌گیرد.
* موفقت تکراری والیبال، حسرت بسکتبال و ناکامی هندبال
در رشته‌های توپی مثل والیبال، هندبال و بسکتبال شرایط متفاوت بود. با وجود اینکه این انتظار وجود داشت تیم ملی هندبال با حضور سرمربی خارجی‌اش به جمع 4 تیم برتر راه یابد اما هندبالیست‌ها با کسب عنوان پنجمی به کار خود پایان دادند تا کماکان در حسرت مدال و سکو در این رشته باقی بمانیم. اگرچه لژیونرهای تیم ملی هندبال به جمع بازیکنان اعزامی به جاکارتا ملحق نشدند، اما هندبال با این نتیجه انتظارات را برآورده نکرد.
در والیبال و بسکتبال شرایط متفاوت بود. تیم ملی والیبال کشورمان بعد از کسب عنوان قهرمانی در بازیهای 2014، قرار بود با تیم دوم در این دوره از رقابت ها شرکت کند اما الزام کمیته ملی المپیک به کسب مدال طلا فدراسیون را وادار کرد تا تیم اصلی را به جاکارتا گسیل کند و تیم اصلی والیبال ایران نیز همانند پیش بینی ها کار راحتی را پیش رو داشت و این دوره نیز به راحتی و بدون حتی یک ست باخته کاروان ایران را صاحب مدال طلا کرد تا از عنوان دوره قبل دفاع کند.
در بسکتبال اما باز هم در گام آخر کم آوردیم. بسکتبال نیز با تیمی کامل و همه ستاره های خود به جاکارتا رفته بود تا بلکه طلسم دیرپای بازی های آسیایی را بشکند اما پس از انتقام شیرین از کره جنوبی در نیمه نهایی، در فینال برابر آسمانخراش های چین متوقف شد تا همانند دوره قبل به مدال نقره بسنده کند و در حسرت طلا باقی بماند.
* خداحافظی تیراندازان و کمانداران از بازیهای آسیایی با یک برنز
در رشته‌های تیراندازی و تیراندازی با کمان شرایط اصلا مناسب نبود. با وجود اینکه فدراسیون تیراندازی 19 ورزشکار را راهی مسابقات کرده بود نتیجه لازم کسب نشد و تیراندازی با یک برنز جام‌بزرگ به کار خود پایان داد. الهه احمدی پرچمدار کاروان ایران نیز نتیجه لازم را کسب نکرد تا با ناکامی بازیهای آسیایی را ترک کند این در حالی است که دوره قبل ملی‌پوشان ایران یک طلا و 2 نقره داشتند.
ملی‌پوشان تیراندازی کشورمان با وجود اینکه در رشته‌های مختلف فینالیست داشتند، اما شرایط ورزشکاران در این مرحله به گونه‌ای بود که فقط یکی از آنها به مدال تبدیل شد.
تیراندازی با کمان نیز با حاشیه‌های فراوانی که داشت (جا ماندن نعمتی از مسابقات و ازدواج صوری در اندونزی) با یک برنز میکس به خانه برگشت. تیراندازی با کمان دوره قبل توسط اسماعیل عبادی در کامپوند انفرادی صاحب مدال طلا شده بود که البته مسابقات انفرادی این دوره حذف شد و در سایر ماده‌ها ملی‌پوشان کاری از پیش نبردند.
* شنا مثل همیشه، تاریخساز مثل واترپلو
در رشته‌های آب انتظاری از مدال نبود. شناگران کشورمان رکوردهای کشوری خود را شکستند و همچنان در حسرت صعود به فینال باقی ماندند. در شیرجه هم دو ورزشکار اعزام شدند که یکی مصدوم شد و دیگری هم نتیجه‌ای کسب نکرد.
در واترپلو شرایط اما متفاوت بود؛ کمیته ملی المپیک از ابتدا برای اعزام واترپلو مخالف بود و در این راه محسن رضوانی رئیس فدراسیون بسیار تلاش کرد تا مسئولان را متقاعد کند و در نهایت با تعهد و با نظر موافق شخص وزیر توانست مجوز اعزام واترپلو را اخذ کند. فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو پیش‌بینی خود را حضور تیم ملی واترپلو در جمع 4 تیم اعلام کرد که محقق هم شد اما ملی‌پوشان کشورمان با کسب عنوان سوم بعد از 44 سال و برای نخستین بار بعد از انقلاب صاحب مدال شدند تا یکی موفق ترین رشته های اعزامی لقب بگیرند.
* کبدی و سنگنوردی، غافلگیری با طلا
کبدی را می‌تواند بدون شک تیم موفق این دوره از بازی‌ها نامید. ملی‌پوشان دختر و پسر ایران کاروان کشورمان را طلایی کردند و با نتایجی که داشتند فراتر از انتظار ظاهر شدند. شکست غول سنتی این رشته یعنی هند در هر دو بخش اوج کار کبدی کاران بود که طعم موفقیت های کبدی را بیشتر کرد. در بین رشته‌های تیمی کبدی موفقیت‌ترین تیم بود که برای نخستین بار در تاریخ موفق شد در هر دو رشته آقایان و بانوان به طور همزمان طلایی شود، موفقیتی که از اذهان پاک نخواهد شد.
در سنگنوردی هم که به واسطه اضافه شدن به رشته های المپیکی در این دوره حضور داشت، رضا علیپور سریعترین مرد عمودی جهان باز هم خوش درخشید و مدال طلا را به سینه زد تا ثابت کند قهرمانی های متوالی در رقابت های جهانی خبرسازی نبوده و واقعیت دارد. در بخش تیمی و بانوان نیز اگرچه مدال نگرفتیم اما نتیجه کسب شده با توجه به نخستین حضور قابل قبول بود.
* رشته های رزمی؛ از آبشار مدال های کاراته و ووشو تا برهوت بوکس
در رشته‌های رزمی شرایط متفاوت است. در کاراته فوق‌العاده ظاهر شدیم و به نوعی این رشته موفقترین رشته ما در جاکارتا بود که از 8 وزن 8 مدال گرفتیم. در ووشو هم مدال‌های رنگارنگی کسب کردیم و این رشته با 2 مدال طلا و 4 نقره در ساندا و یک نقره نوبرانه در تالو بانوان عملکردی قابل قبول ارائه داد.
در تکواندو نیز در ماده نوظهور پومسه نمایش موفقی داشتیم و 2 مدال نقره نوبرانه در هر دو بخش آقایان و بانوان دستاورد ما بود.در کیورگی در بخش مردان با 2 طلا، یک نقره و یک برنز نتیجه قابل قبول بود اما در بخش بانوان تنها یک برنز کسب کردیم که بسیار پایین تر از انتظارات بود و حتی انتقاد رئیس فدراسیون را هم در بر داشت. در این رشته در مجموع 7 مدال رنگارنگ گرفتیم که 2 مدال طلا بود در حالی که دوره قبل در بازیهای آسیایی 4 طلا داشتیم و این نشان می دهد از منظر مرغوبیت مدال تکواندو افت کرده.
در جودو مثل همیشه فدراسیون با سیستم گلخانه‌ای کار را جلو برد اما کماکان دست ما از طلا دور ماند و با همان تک ستاره های تکراری فقط یک نقره و یک برنز کسب کرد. حتی دست ملایی مهمترین ستاره تیم که بسیار به او امید می رفت، از طلا کوتاه ماند تا افت این رشته محسوس باشد. ناکامی جودو اما با یک طلا، یک نقره و دو برنز کوراش تا اندازه ای جبران شد هرچند که در کوراش روی طلاهای بیشتر حساب باز کرده بودیم.
بوکس اما بی تردید یکی ناکام ترین تیم های ایران در این دوره بود. 3 ورزشکار کشورمان حضور داشتند که هیچ کدام بیشتر از یک چهارم نهایی بالا بیایند و جملگی حذف شدند تا این رشته یکی از ضعیفترین نتایج تاریخ خود را در بازیهای آسیایی تجربه کند. رشته ای که در هر دوره چند مدال رنگارنگ نصیب ورزش ایران کرده اما این تنها یک ناکام محض بود.
* پاروهای پوسیده جلودار بانوان روئینگ‌سوار نشد
در روئینگ زنان برعکس مردان درخشان ظاهر شدند. با وجود اینکه مشکل قایق و پارو وجود داشت، بانوان با مدال‌های نقره و برنز کاروان قایقرانی را ناکام نگذاشتند اما در بخش مردان نتایج بسیار ضعیف بود. محسن شادی طلایی دوره قبل این دوره با عنوان پنجمی کار خود را به پایان رسید و سایر روئینگ‌سواران نیز اصلا نتیجه خوبی نگرفتند.
در آبهای آرام حاصل کار ایران یک نقره و 2 برنز بود که نتیجه بدی به شمار نمی‌رود. در اسلالوم و بادبانی نیز مدالی حاصل نشد.
* دوچرخه سواری و سپک تاکرا، ناکامان مطلق
دوچرخه سواری بی تردید یکی از ناکامان مطلق این دوره بود. رشته ای که همیشه به مدال های رنگارنگش در بازی های آسیایی عادت کرده ایم اما این دوره تنها در جاده ناکامی رکاب زد و هیچ دستاوردی نداشت. سپک تاکارا نیز با داعیه قهرمانی جهان به این مسابقات آمد و با توجه به این ادعا مدالش را مسجل می دانستیم اما ناکامی این رشته در دو ماده ثابت کرد آن قهرمانی ها پشیزی ارزش و اعتبار نداشته و تنها یک خبرسازی بیهوده بوده است.
به گفته سیدرضا صالحی امیری رئیس کمیته ملی المپیک قرار است این هفته با برگزاری نشست ستاد بازیهای آسیایی و المپیک در خصوص نتایج کاروان در اندونزی صحبت شود.
