سرویس ورزش مشرق – نزول یک رتبه ای کاروان ورزشی کشورمان در بازیهای آسیایی 2018 جاکارتا نسبت به دور قبلی این بازیها در سال 2014 و کاهش تعداد مدال های طلای این کاروان بازتاب خوبی در جامعه ورزش نداشت. از طرفی وقوع اتفاقاتی در رشته های تیراندازی با کمان، قایقرانی و دوچرخه سواری که بیانگر ضعف مدیریتی در برخی فدارسیون ها بود همه و همه کارنامه ضعیفی را از کاروان ورزشی مان برجای گذاشت.

امیررضا واعظی آشتیانی در گفت و گو با مشرق، درباره عملکرد کاروان ورزشی کشورمان در جاکارتا به تشریح این مسایل پرداخت.

متن صحبتهای وی در ادامه می آید:

**کارنامه مان می گوید درجا زدیم

آمار نشان می دهد که مدال آوری این دوره ما از نظر تعدادی بهتر از قبل بوده است. کلا تغییر در مدیریت و سپری شدن زمان معنی و مفهومش این است که ما باید بهتر شویم. نه اینکه در جا بزنیم لذا انتظاری بیش از این نبوده است که ما باید بهتر می شدیم. تعداد مجموع مدالهای مان بیشتر شد. ولی وقتی نگاه می کنیم از سوی دیگر می بینیم که ما جایگاه پنجمی مان را با ششمی عوض کردیم پس درجا زدیم.

**اندونزی و ازبکستان از ما بهتر کار کردند

اینجا نشان می دهد که کشورهای دیگر در حال خوب کار کردن هستند و ما ضعیف عمل کرده ایم. یعنی این واقعیت را هم باید بپذیریم وقتی اندونزی و ازبکستان می آیند از ما پیشی می گیرند، یعنی سیاست تعریف شده ای را در ورزش داشته و کار به جایی رسیده که امروز رتبه ما را در دوره قبل می گیرند و ما ششم می شویم!

**مدیران دنبال ضعف‌ها باشند

پس کشورهای دیگر تلاش می کنند و ما باید نگاه کنیم و ببینیم که برنامه های مان در کجاها ضعف داشته که بطور مثال یک رشته پر مدال مانند دوچرخه سواری یا تیراندازی هیچ مدالی نمی گیرند. نکته چالشی همین جاست. البته در برخی رشته های دیگر مدال آوری خوب بوده و بحثی در آن نیست. ضمن اینکه در ورزش اتفاقات غیرقابل پیش بینی هم وجود دارد که منجر به این می شود که ما مدال آوری نداشته باشیم.

**هدف گذاری کارشناسی شده نداریم

نکته مهم برنامه هاست. ما وقتی داریم برای 4 سال آینده هدفگذاری می کنیم باید ببینیم رقبا در قاره آسیا یا در جهانی چه کارهایی انجام می دهند. چه از نگاه نرم افزاری یا سخت افزاری یا چه از نقطه نظر پزشکی. همه و همه نکاتی هستند که باید به صورت کارشناسی و منطقی، هم پیگیری شود و هم هدفگذاری شوند ولی ما از آن بی بهره ایم.

**از چین درس بگیریم

می توانم بگویم که کاروان ما به لحاظ مدال نسبت به دوره قبل موفق بوده ولی جایگاهی که از دست داده نشان می دهد در جدول و رتبه رقبای ما هدفمند کار می کنند. این اندونزی بعید نیست در 4 سال بعد برود برای گرفتن کره و ژاپن یا رقیب سرسختی برای آنها باشد. نکته مهمتر این است که وقتی به تعداد طلاهای چین، ژاپن، کره و حتی ازبکستان که آمد و جایگاه پیدا کرد می بینیم که آنها رشد داشتند. یعنی تعداد مدال شان از نظر مرغوبیت رشد داشته. چین با اینکه رتبه قبلی اش را تکرار کرده ولی برنزهایش را نقره کرده و نقره هایش را طلا کرده است. این باید برای ما هم درس باشد.

**مدیران سنتی دیپلماسی ندارند

ما مدیران سنتی داریم که مانده اند یا مدیرانی که جدید می آیند با دیپلماسی ورزشی بیگانه هستند. اینها ضررهایی را متوجه دستگاه دیپلماسی ورزش ما می کند. تصورم این است ما در این بخش باید خودمان را تقویت کنیم. ...و نکته مهمتر این است مدیرانی که جدید به عرصه ورزش وارد می شوند افرادی باشند که مباحث مدیریتی دیپلماسی ورزش را خوب بدانند و آنهایی هم که به صورت سنتی حضور دارند و اثربخشی شان را از دست داده اند باید فکری به حالشان کرد. تا چه زمانی می خواهیم با روش سنتی جلو برویم؟

**مدیران جدید اثرگذار نیستند اثرپذیرند

نکته دیگر این است که مسئولین ارشد ورزش وقتی وارد می شوند پس از مدتی شبیه همان تفکرات موجود می شوند و مدیران تغییر نیستند. شاید شعار بدهند ما مدیر تغییریم ولی اثرگذار نیستند بلکه خودشان تغییر می کنند. فضای ورزش را تحت تأثیر قرار نمی دهند. شاید از اینکه می گویند ما مدیران تغییریم خودشان تغییر می کنند و این عارضه ای است که باید به آن توجه شود. باید فضای ورزش را به روز کرد و ما اگر بنا باشد که با افراد سنتی و مدیران ناکارآمد رویه های قبلی را تکرار کنیم نشان می دهد که به سمت پیشرفت حرکت نمی کنیم. وقتی دوچرخه سواری و تیراندازی مدال نمی آورند یا برخی از طلا به نقره و برنز می رسند نشان می دهد هدفمند نیستیم. بلکه گلخانه ای حرکت می کنیم.

**مدیران قدیمی را بیرون کنید

اشکالات خنده دار در برخی رشته ها نشان دهنده استفاده از مدیران 3، 4 دهه گذشته است که به عنوان مدیران کاروان و ارشد از آنها استفاده می شود. اگر این افراد کارایی داشتند در گذشته نشان داده اند. چرا این جسارت را ندارند از نیروهای پر انرژی، خوشفکر و تازه نفس و نوآور استفاده کنند؟ از کسانی که همچنان پشت خط این دسته افراد مانده اند و حتی برخی از آنها محو شده اند. چرا اجازه نمی دهیم نیروهای جدید بیایند و مدیریت کاروان را در دست بگیرند. کمیته المپیک و وزارت ورزش باید پاسخگو باشند. دستگاه های اجرایی کشور باید پاسخ این سئوال را بدهند. تا چه زمانی می خواهند از برخی چهره های تکراری که سوابق شان نشان داده نوآوری نداشته اند استفاده کنند. چرا به این بهانه که فلان گروه یا فلان کس تجربه دارند باز هم اتفاقات تلخ برای ورزشکاران مان اتفاق بیافتد؟

**ورزش را به دست حوادث سپرده اند

مسئولان ورزش را بدست یکسری حوادث سپرده اند. البته این نافی توانمندی فردی و گروهی تعدادی از تیم های مان نیست. ولی مدیران ارشد خودشان را به حوادث سپرده اند. مصاحبه های این مدیران را قبل از اعزام ببینید. آقایان در رشته هایی ادعای مدال می کنند که اصلا مدال نمی گیرند و در نقطه مقابل در رشته هایی با تردید از مدال حرف می زنند که اتفاقا مدال می گیرند. اینها نشان دهنده این است که ما هدفگذاری برنامه ریزی شده نداشته ایم. فقط از مردم کمک می خواهیم که دعا کنند.