به گزارش مشرق، امیر عابدزاده در بازی سه شنبه شب گذشته تیم ملی فوتبال ایران مقابل ازبکستان درون چارچوب دروازه تیم ملی ایستاد تا فرصت جدیدی را برای نشان دادن توانایی های خود به دست آورد.
پسر دروازه بان افسانه ای فوتبال ایران که نشان داد می تواند رقیب جدی برای علیرضا بیرانوند باشد به لطف تجربیات پدر خود احمدرضا عابدزاده تاکنون توانسته است تصمیمات قابل قبولی را در قالب انتخاب تیم های باشگاهی بگیرد تا بر خلاف سایر رقبای خود که تصمیمات اشتباهی گرفتند همچنان در بین مردان کارلوس کی روش قرار بگیرد.
دروازه بان های قبلی تیم ملی که شانس بازی کردن پیدا کردند اما قدر عافیت ندانستند و تصمیمات اشتباه و بعضا حاشیه های متوالی، آنها را فرسنگ ها از تیم ملی دور کرد. در زیر اشاره ای به دروازه بان هایی داریم که از قفس توری تیم ملی کنار گذاشته شدند.
محسن فروزان
وی زمانی که در تراکتورسازی تبریز بود و از سوی امیر قلعه نویی به عنوان دروازه‌بان مطمئن سرخ های تبریز به بازی گرفته شد تا از سوی کارلوس کی روش هم به اردوهای تیم ملی دعوت شد تا توانایی های خود را بروز دهد. حضور فروزان در تیم ملی چند سالی ادامه پیدا کرد و او با پیراهن گسترش فولاد و استقلال تهران هم به جمع اردونشینان تیم ملی دعوت می شد. اما تصمیمات عجیب این دروازه بان در انتخاب تیم هایی نظیر سیاه جامگان، راه آهن و خونه به خونه باعث شد تا او دیگر نتواند رنگ پیراهن تیم ملی را ببیند. فروزانی که از گسترش فولاد اخراج شد سپس به خونه به خونه رفت و از آنجا هم به تیم قعرنشین صبای قم کوچ کرد. فروزان البته حالا به تراکتورسازی تبریز بازگشته است تا شاید بازهم بتواند پیراهن تیم ملی را بر تن کند.
رحمان احمدی
بدون شک او را باید یکی از موثرترین بازیکنان تیم ملی در مسیر راهیابی به جام جهانی ۲۰۱۴ دانست. رحمان احمدی پس از اینکه مهدی رحمتی از بازی در تیم ملی منصرف شد، وظیفه حراست از دروازه تیم ملی را بر عهده گرفت تا تیم ملی با سه برد متوالی مسافر ریودوژانیرو شود. اما اعتماد کی روش به او چندان طولانی نبود تا وی پس از قهرمانی با سپاهان تصمیم به حضور در تهران بگیرد و به پیکان بپیوندد.
حامد لک
این دروازه بان فوتبال ایران که تقریبا هر فصل فوتبالی اش را با پیراهن یک باشگاه پشت سر گذاشت بارها مورد آزمون کارلوس کی روش قرار گرفت و در چند بازی دوستانه هم به میدان رفت اما هرگز نتوانست مسافر دائم اردوها باشد.
سوشا مکانی
سنگربان سابق پرسپولیس هنگام حضور در این تیم به اردوهای تیم ملی دعوت شد. او حتی در بین چهار دروازه بان نهایی کی‌روش برای اعزام به جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل هم قرار داشت اما در نهایت خط خورد. سوشا پس از آن هم با وقفه ای طولانی مدت به تیم ملی دعوت شد. او که حاشیه های پایان ناپذیرش در تهران را با انتخاب تیم های گمنام اروپایی نیز ادامه می داد قدر عافیت نتوانست تا حالا پس از گشت و گذار در تیم های مختلف مجددا به میوندالن نروژ بپیوندد.
دنیل داوری
دروازه بان دورگه فوتبال ایران به جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل رفت اما بر خلاف انتظار تبدیل به نیمکت نشین تیم ملی شد. داوری که در آینتراخت برانشواینگ به گراتس هاپرز اتریش رفت و عملکرد ضعیفش در این تیم باعث شد تا دیگر به اردوی تیم ملی دعوت نشود. کی روش داوری را هم خط زد تا نشان دهد برایش رنگ مو و چشم مهم نیست. داوری حالا دردویسبورگ است و با تیم ملی فاصله زیادی دارد.
علیرضا حقیقی
انتخاب اول کادرفنی تیم ملی در جام جهانی ۲۰۱۴ آنقدر تصمیمات اشتباه گرفت که مجبور شد چهارسال بعد جام جهانی ۲۰۱۸ را از تلویزیون مشاهده کند. او پس از جام‌جهانی برزیل موفق شد در جام ملت های آسیا نیز پیراهن شماره یک تیم ملی را بر تن کند اما آنقدر در انتخاب تیم های درجه چندم اروپا معطل کرد که جای خود را به علیرضا بیرانوند داد. حقیقی حالا در تیم گمنام سونسوال سوئد حضور دارد تا جایی در تفکرات کادرفنی تیم ملی نداشته باشد.
محمدرضا اخباری
«قارتال» تبریزی ها آنقدر خوب بود که در دوران سربازی اش در تراکتورسازی به تیم ملی دعوت شد. اما اخباری هم نتوانست مشاوره های خوب بگیرد تا با کج رفتاری اش در سایپا از چشم علی دایی سرمربی این تیم بیفتد و هرگز به پیراهن تیم ملی نزدیک هم نشود. اخباری در حال حاضر بی تیم است تا در اوج جوانی، هیچ جایگاهی در افکار کارلوس کی روش نداشته باشد.
مهدی رحمتی
دروازه‌بان تیم ملی یکی از شاخص ترین افراد در کنار گذاشته شدن از تیم ملی به خاطر تصمیم اشتباه است. کی روش جنتلمنی‌اش را در خداحافظی احساسی او از تیم ملی نشان داد و قلم قرمز روی نامش کشید تا در اوج آمادگی حدود ۷ سال از تیم ملی دور بماند.
فراز و فرود دروازه بان های جامانده از تیم ملی نشان دهنده این است که آنها اسیر تصمیمات اشتباه خود شدند تا قیمت‌شان از میلیارد به میلیون و گاها بی‌تیمی برسد. شماره یک هایی که دوست نداشتند «نامبر وان» بمانند تا دروازه تیم ملی فوتبال ایران در اختیار گلرهایی باقی بماند که متفکرانه انتخاب باشگاهی داشتند و رویاپردازی های بی دلیل، آنها را خانه نشین نکرد.