به گزارش مشرق، امیرارسلان اسکندی کارشناس مسایل حقوقی و حقوقی ورزشی در بررسی این رای به برخی نکات حقوقی آن پرداخته و آنها را مورد تحلیل قرار داده است که می خوانید:
مهم ترین بخش رای صادر شده توسط داور دیوان داوری ورزش در خصوص پرونده سوپر جام، مربوط به بند های 95 تا 103 رای است، بخشی که داور پرونده به بررسی این موضوع پرداخته است:
آیا خواهان (باشگاه استقلال) از حضور در مسابقه سوپرجام کناره گیری (withdraw) کرده است؟
در پاسخ به این سوال، نکات ذیل توسط داور پرونده مورد بررسی قرار گرفته است، که ترجمه آن ها در متن ذیل قرار گرفته است:
95- سوال اساسی در رسیدگی حول این محور است که مشخص گردد که آیا خواهان (باشگاه استقلال) در واقع مکاتبه ای مبنی بر در دسترس نبودن (تیم) و درخواست برای تعویق مسابقه سوپرجام مطرح نموده و یا به طور موثر از شرکت در بازی کناره گیری کرده و این کناره گیری منجر به کنسل شدن بازی شده است.
96- در جهت بررسی این موضوع، داور به این موضوع توجه دارد که خواهان هیچ گاه به صورت واضح و مشخص کناره گیری از انجام بازی را تایید نکرده است. به معنای دیگر، هیچگاه واقعاً از حضور در بازی کناره گیری نکرده است. بنابراین، داور باید مجموع رفتار و اظهارات خواهان را در چارچوب واقعیت فوتبال ایران در نظر بگیرد.
بیشتر بخوانید:
جریمه CAS را از جیب مدیران استقلال بگیرید
97- پس از اطلاع از فینالیست های سوپرجام و تاریخ رسمی مسابقه در 2 جولای 2018، خواهان در موقعیت های مختلف( 3 جولای 2018، 15 جولای 2018، 17 جولای 2018) به نوعی به خوانده اول و خوانده دوم رجوع کرده (approached) و به آن ها در جهت فشردگی مسابقات، عدم استراحت کافی بازیکنان و درنتیجه ریسک بالای مصدومیت و عدم آماده سازی(تدارک) کافی هشدار داده و در واقع "پیشنهاد" داده که تعویق مسابقه منطقی ترین گزینه ممکن است.
98- با این حال، آن چیزی که باید درک شود، پافشاری خواهان( باشگاه استقلال) بر تعویق مسابقه، حتی پس از رد با ذکر دلیل از سوی سازمان لیگ و همچنین زمان آخرین ابراز این پافشاری در 17 جولای 2018 در جلسه شورای تامین، زمانی که فقط 3 روز به مسابقه باقی است.
99- داور پرونده اگرچه مجموع شرایط را برای درک موضوع و تشخیص این که عمل خواهان در حد کناره گیری از مسابقه بوده را مدنظر قرار داده است، اما اهمیت ویژه ای داده شده به بیان موضع خواهان، در جلسه ای که 3 روز پیش از برگزاری مسابقه سوپر جام در شورای تامین انجام شده و در آن 33 نفر از ذی نفعان(شرکت کنندگان) در خصوص آخرین جزئیات سازمان دهی مسابقه تصمیم میگیرند.
100- در این راستا، خواهان ادعا میکند که نماینده اش در جلسه شورای تامین، آقای ملکی، اختیار نمایندگی نداشته (نماینده مختار نبوده) و نمیتوانسته هیچ تصمیمی که برای باشگاه الزام ایجاد کند اتخاذ کند. در تایید این ادعا، خواهان شهادت کتبی آقای ملکی را ارائه داده و در جلسه رسیدگی شفاهی با وی تماس گرفته شد. اظهار نظر بیان شده با صورتجلسه ای که در آن تمام 33 شرکت کننده درخواست آقای ملکی برای تعویق مسابقه را تایید کرده اند، در تعارض است. علاوه بر این، خواهان نمیتواند به سادگی از مسئولیت صحبت های نماینده اش شانه خالی کند، چنانچه به وضوح به او اختیار اقدام از سوی خواهان اعطا شده است. بنابراین، اگر شخص ثالثی منطقا معتقد است که چنین نمایندگی براساس اقدامات یا عدم انجام اقداماتی از سوی شخص اصلی( به نوعی تصمیم گیرنده اصلی در باشگاه) قابل نسبت دادن بوده، نتیجتا نمایندگی ضمنی میتواند ایجاد شود. انتخاب و ارسال یک شخص توسط خواهان به مهم ترین جلسه مربوط به تصمیم گیری در مورد امور سازمان دهی مسابقه در فاصله سه روز به مسابقه، برای یک شخص ثالث منطقا کافی است که مسئولیت را برای وی فرض نماید. بنابراین درخواست دیگر او برای تعویق مسابقه (به طور ضمنی) به خواهان نسبت داده شده است.
101- علاوه بر این، داور عوامل ذیل را که توسط خوانده ها به آن تاکید شده مدنظر قرارداده است: 1) تقویم لیگ به خواهان و خوانده سوم در 2 می 2018 اطلاع داده شده است، 2) حتی اگر مسابقات در گذشته به تعویق افتاده است، همه آن ها همیشه برای تاریخی پیش از شروع لیگ برنامه ریزی مجدد شده اند، که در این پرونده چنین امری بنا به ادعا، ممکن نبوده است، 3) مسابقه سوپرجام به عنوان تک مسابقه، به عنوان مهم ترین مسابقه (تنها مسابقه) در ایران است که در آن بیش از 100 هزار تماشاگر حاضر میشوند، 4) هر کدام از باشگاه ها ده ها میلیون هوادار دارند که همین موضوع نشان دهنده اهمیت مقررات و تقویم تعیین شده از سوی فدراسیون فوتبال و لیگ است 5) توافقاتی با اسپانسرها و رسانه در خصوص مسابقه انجام شده بود.
102- به صورت مشابه، داور در پرونده شماره 2010/A/2401 فدراسیون بوکس بلغارستان علیه کنفدراسیون بوکس اروپا، از تعویق زمان و تغییر مکان رخداد بزرگ مسابقات بوکس خودداری نمود، بر مبنای هزینه های بالایی که طرف ثالث واجد شرایطی پیش تر برای سازمان دهی مسابقه متحمل شده، هزینه ها برای تجاری کردن رخداد و خطر موجود برای اعتبار و موفقیت احتمالی مسابقات قهرمانی.
103- داور مجموع رفتار خواهان را دربرگیرنده عدم رعایت رویه های تثبیت شده در صنعت ورزش و همچنین به خطر انداختن موفقیت و اعتبار سوپرجام ایران دانسته است. بنابراین، براساس یک بررسی جامع از رفتار خواهان، داور پرونده قانع شده است که این اقدام به حدی بوده که در عمل (de facto) کناره گیری از انجام مسابقه تلقی شود.
