سرویس جهان مشرق - دانشگاه مریلند در تاریخ سوم تا بیستم سپتامبر و چهارم تا دهم اکتبر سال جاری میلادی یک نظرسنجی ملی از مردم آمریکا انجام داده که نتایج آن در مورد آخرین تحولات در روابط ایران و آمریکا جالب توجه است. پرسشگران از ۳۰۱۶ نفر و به صورت تصادفی از طریق تلفن و پست الکترونیک پرسیدهاند آیا آمریکا باید از سوریه خارج شود، با ایران چه کند و چرا تنش در خاورمیانه افزایش یافته است.
برخورد با ایران
پیش از حمله پهپادی به تأسیسات نفتی آرامکو در ۱۴ سپتامبر، ۴۴% موافق سیاست ترامپ در قبال ایران و ۵۱% مخالف بودند اما پس از این حمله ۶% به مخالفان سیاست ترامپ اضافه شد و میزان تقریباً مشابهی از موافقان کاسته شد.
با این حال، این بدان معنا نیست که پاسخگویانِ آمریکایی طرفدار پاسخ قاطعتر از سوی ترامپ به معنای راهاندازی جنگ علیه ایران هستند. چه پیش و چه پس از حمله پهپادی به آرامکو، همچنان ۷۵% از مردم آمریکا میگویند «ایالات متحده باید در رابطه با ایران به ابزاری غیر از جنگ تکیه کند.»
حتی در صورتی که «مدارک کافی در مورد مسئولیت ایران در حمله به آرامکو به دست آید» باز هم ۶۶% از مردم آمریکا مخالف حمله به ایران هستند. این شاملجمهوریخواهان که معمولاً از مداخله نظامی حمایت میکنند نیز میشود به طوری که تنها ۴۵% از آنها حمله به ایران در شرایط وجود مدارک کافی در حمله به آرامکو را پیشنهاد میکنند و همچنان ۵۳% از آنها مخالف اقدام نظامیاند.
دموکراتها طبق معمول کمی نرمتر برخورد میکنند و ۷۷% از آنها باز هم مخالف گزینه جنگ هستند. شهروندان مستقل نیز در وضعیتی میانه قرار دارند: ۷۰% مخالف جنگ و ۲۵% موافق آن.
۳۹% از مردم آمریکا بر این باورند که در سه سال اخیر احتمال حمله به ایران بیشتر شده است. از ۱۴ سپتامبر به بعد، درصد کسانی که احتمال دادهاند آمریکا در هر صورت به ایران حمله میکند بیشتر نیز شده است یعنی ۵۱% از مجموع پاسخگویان و ۷۲% از دموکراتها که هر دو رقم قابل توجهی است. این افزایش احتمال، البته فقط به حمله پهپادی به آرامکو مربوط نیست و در متن پرسش نیز از آنها در مورد وضعیت سه سال اخیر نسبت به قبل از آن پرسیده شده است.
پرسش جالب دیگر از مردم آمریکا این است که «فکر میکنید مهمترین هدف سیاستهای جاری ترامپ در قبال ایران چیست؟» حدود ۳۰% جلوگیری از دستیابی ایران به تسلیحات هستهای را هدف ترامپ دانستهاند اما به همین میزان نیز گفتهاند ترامپ فقط میخواهد به عکس سیاستهای اوباما عمل کند!
تنش در منطقه خلیج فارس
«مهمترین عاملِ افزایش تنش در خلیج (فارس) کدام است؟» این پرسشی است که پرسشگران دانشگاه مریلند از مردم آمریکا پرسیدهاند که در پاسخ، ۷۴% سیاستهای آمریکا را عامل اصلی دانستهاند به این صورت که ۵% جنگ در یمن، ۳۵% خروج آمریکا از توافق هستهای با ایران و ۳۴% نیز وضع تحریمهای جدید علیه ایران از سوی واشینگتن را به عنوان مقصر اصلی معرفی کردهاند. کمتر از یکچهارم آمریکاییان یعنی تنها ۲۲% «ماهیت رژیم ایران» را عامل اصلی دانستهاند.
دو رقم دیگر در این بخش از آمار هست که جالب است. اولاً ۵۱% از دموکراتها از بین چهارگزینه موجود، خروج آمریکا از برجام را انتخاب کردهاند که نشان میدهد هنوز بخش عظیمی از آنها به میراث اوباما پایبندند. از آن سو ۴۰% از جمهوریخواهان نیز مخالف تحریمهای ترامپ علیه ایران هستند که اصلاً رقم کمی در میان هواداران حزب حاکم به شمار نمیآید.
خروج از سوریه
از آنجا که این تصمیم از سوی ترامپ به تازگی اعلام و اجرای آن آغاز شده است، حتی به فاصله دو سه روز نیز نظرات مردم در حال تغییر بوده است به این صورت که در روزهای هفتم و هشتم اکتبر، موافقت با آن ۲۷% اما در روزهای نهم و دهم اکتبر، ۲۱% بوده است. در عوض مخالفت با این تصمیم طی همین مدت از ۴۲% به ۴۶% افزایش یافته و سه درصد نیز به کسانی که مردد شدهاند، اضافه شده است.
حضور در افغانستان
آخرین نمودار به حضور نظامی در افغانستان طی سال آینده میلادی برمیگردد. تنها گزینهای که تقریباً هیچ طرفداری ندارد، افزایش نیروهای آمریکا است و گزینهای که در میان سایر موارد، نسبتاً طرفدارهای بیشتری را به خود اختصاص داده، نگهداشتنِ نیروها در همین تعداد است (۳۴% از کل پاسخگویان، ۳۸% از دموکراتها و ۳۴% از جمهوریخواهان). سه گزینه دیگر نتایجی نزدیک به هم به دست آوردهاند: ۲۳% کاهش نیروها، ۲۲% خروج کامل و ۱۸% نیز ترجیح دادهاند ممتنع بمانند.
جمعبندی
این نتایج نشان میدهد مردم آمریکا نه تنها مخالف حمله به ایران هستند بلکه مخالف سیاستهای جاری آمریکا در قبال منطقه هستند. با این حال بسیاری از آنها احتمال میدهند دولت آمریکا برخلاف نظر آنها به ایران حمله میکند در صورتی که آمریکاییان حتی در صورتی که مدارک روشنی در مورد دستداشتن ایران در حمله به آرامکو به دست آید، حاضر به یک مداخله نظامی دیگر در منطقه نیستند.
جالب است که همزمان، مردم آمریکا نظر متفاوتی در مورد حضور نظامی در سوریه و افغانستان دارند. بیشتر آنها ترجیح میدهند نیروهای آمریکایی در این دو کشور بمانند. شاید این تفاوت را بتوان اولاً به پیامدهای غیرقابل پیش بینی حمله به ایران و ثانیاً به تفاوت دولت ایران با طالبان یا داعش نسبت داد. آنها میگویند حتی اگر حل مشکل طالبان و داعش جز با اقدام نظامی ممکن نبوده، اما این توجیه برای تعامل با دولت ایران قابل قبول نیست.
منبع
https://www.brookings.edu/blog/order-from-chaos/۲۰۱۹/۱۰/۲۲/in-۶-charts-see-what-americans-really-think-about-us-policy-toward-syria-iran-and-afghanistan
https://criticalissues.umd.edu/sites/criticalissues.umd.edu/files/UMCIP%۲۰Middle%۲۰East%۲۰PowerPoint.pdf