به گزارش مشرق، سهراب مرادی بی شک یکی از مهمترین ستاره های ورزش اصفهان است. ستاره ای که چشم و چراغ ورزش دیار زاینده رود محسوب می شود اما این ستاره بین المللی با یک چمدان مدال رنگارنگ و ارزشمند با اعتبار و آوازه جهانی اش، در شهر خودش یک غریبه است. غریبه آشنایی که ظاهرا برای مسئولین ورزش اصفهان هیچ اهمیتی ندارد.

بیشتر بخوانید:

سهراب مرادی از المپیک فاصله گرفت!

این درد تنها مختص سهراب مرادی نمی شود و ظاهرا در اصفهان بدل به یک اپیدمی شده. این روزها به هر ورزشکاری از استان اصفهان که زنگ می زنی، گله دارد؛ گله از مدیرکل ورزش استان. گله از همه کسانی که نقشی در ورزش استان دارند و هیچ اهمیتی به ورزش و ورزشکاران نمی دهند. گله از همه کسانی که کارشان فقط این است: «عکس گرفتن به وقت موفقیت ورزشکاران، دادن وعده های پوشالی و سپس غیب شدن تا رویدادی دیگر.»

گفتگو با سهراب مرادی با این گلایه آغاز شد. گلایه از مدیران ورزش اصفهان که گویا برایشان تنها چیزی که اهمیت ندارد، ورزش است! در حالیکه قهرمان جهان و المپیک با وجود مصدومیت سنگین، خود را مهیای توکیو 2020 می کند، در ورزش اصفهان کسی به او توجه نمی کند. انگار نه انگار که سهراب بزرگترین قهرمان این خطه است و انگار نه انگار که یکی از شانس های اصلی ما برای طلای المپیک محسوب می شود.

با نخستین پرسش، زخم های کهنه مرادی سرباز می کند و خسته از این بی توجهی ها، بدون تعارف حرف هایش را در نقد مسئولین می  زند و می گوید: همین اول هم بگویم اگر حرفی می زنم به خاطر خودم نیست. خیلی از ورزشکاران روی سهراب مرادی حساب ویژه ای باز می کنند. آنها افتخار داده اند که من الگویشان باشم. خب سوال من اینجاست وقتی این جوان ها به من که قهرمان المپیک هستم، می نگرند، با خودشان چه فکری می کنند؟ نمی گویند این که قهرمان المپیک محسوب می شود، وضعش اینگونه است و هیچ مسئولی به او توجه نمی کند؟ نمی گویند اگر قرار است آخر و عاقبت ما هم بشود مثل یک قهرمان المپیک، پس بی خیال ورزش؟

او با گلایه از مدیرکل ورزش استان اصفهان ادامه داد: مدیرکل ورزش استان اصلا به ورزش اصفهان توجهی نمی کند. ایشان اصلا با جامعه ورزش آشنایی ندارند. احساس می کنم شرایط انحصاری شده. خاطرم هست که یک روز پیش استاندار بودیم که آقای مدیرکل از هزینه هایی که برای المپیکی شدن و برای قهرمان شدن ورزشکاران کرده بود، حرف می زد و صادقانه بگویم که خنده ام گرفت. تعجب من از این است که آقای استاندار چرا این حرف ها را شنید و حرفی نزد؟ این اتفاق دو حالت دارد. یا برای مسئولان استان اصفهان مهم نیست یا اینکه نمی خواهند که مهم باشد.

بارها و بارها مسئولان وعده هایی که به سهراب مرادی داده اند اما خیلی زود همه وعده ها به فراموشی سپرده شده که مهمترین آن خانه معروفی بود که به سهراب وعده داده بودند اما از آن خانه فقط کلیدش به قهرمان المپیک رسید و خانه وجود خارجی نداشت! در آن مقطع مسئولان وقت عکس های یادگاریشان را که با سهراب گرفتند و پس از آن همه چیز را فراموش کردند. مرادی با اظهار تاسف از اتفاقات رخ داده، اظهار داشت: من خجالت می کشم یک سری چیزها را بیان کنم. در جایی که من هستم حتی یک سالن درست و حسابی برای تمرین نداریم. روزی آمدند یک کلنگی زدند و رفتند. رفتند که رفتند. تا امروز هم خبری نیست. حتی کلنگ را هم با خودشان بردند! جایی که من و بقیه استعدادها با صفحه های شکسته و خراب تمرین می کنیم را ببینید، باور نمی کنید. خب، قرار است از دل این وزنه برداران کدام  قهرمان المپیک بیرون  بیاید؟ ورزش اصفهان اصلا صاحب دارد؟ چرا نمی توانند یک خانه وزنه برداری بسازند؟

وی خطاب به مدیرکل ورزش اصفهان گفت: آقای مدیرکل، شنیده ام شما گفته اید که برنامه دارید. می شود این برنامه را به ما نشان بدهید؟ اصلا می دانید سالنی که قهرمان المپیک در آن ورزش می کند کجاست؟ چه شکلی است؟ امکانات دارد یا ندارد؟ چرا پنهان شده اید و فقط با رسانه هایی که خودتان دوست دارید، حرف می زنید؟ همان رسانه هایی که حرف های خوب شما را منتقل می کنند و کاری به حاشیه ها ندارند. شما پشتوانه کدام جوان از این استان هستید؟ می شود این ها را برای ما بگویید؟

مرادی با اشاره به اینکه کمتر از 7 ماه دیگر المپیک است، ادامه داد: هر زمان که قهرمانان استان مدال می گیرند، سر و کله دوستان پیدا می شود. یک سوال می پرسم، شما می دانید الان وضعیت سهراب مرادی چطور است؟ سوال دوم من این است که بودجه ورزش اصفهان کجا خرج می شود؟ چرا ما چیزی نمی بینیم؟ خدا را شاهد می گیرم که ورزشکاران زیادی از اصفهان کوچ کرده اند. من خیلی وقت بود که حرفی نمی زدم اما به خاطر ورزشکاران شهرم و به خاطر همه کسانی که در حقشان ظلم می شود، باید حرف بزنم. آقای استاندار خودتان به این مسئله ورود کنید.

قهرمان المپیک افزود: من، سهراب مرادی پرچم ایران را در آمریکا بالا بردم. قطعا سایر ورزشکاران رشته های دیگر هم این کار را می کنند، آیا کار ارزش دارد یا ندارد؟ اگر ارزش ندارد که هیچ، اگر ارزش دارد پس چرا برای قهرمانانتان فقط یک بنر در استان می زنید؟ یعنی ارزش این عنوان فقط یک بنر است؟! حواستان هست چه کار دارید می کنید؟ همه ورزشکاران دارند از استان فرار می کنند. من خبرنگاران را دعوت می کنم بیایند جایی که تمرین می کنم را ببینند. اگر زار نزدند، هر کاری خواستند انجام می دهم.

مرادی بدون شک یکی از امیدهای ایران برای کسب مدال طلا در المپیک خواهد بود. او پس از عمل جراحی که انجام داد این روزها و بدون حاشیه دارد تمرینات خودش را انجام می دهد تا با شرکت در مسابقات پیش رو بتواند امتیازهای لازم برای حضور در توکیو را کسب کند اما یک سری نامهربانی ها وجود دارد که باید گفت روح هر آدمی را سرد می کند. مرادی تاکید کرد: من المپیک بروم، باز مدال بگیرم و دوستان بیایند پز آن را بدهند! اگر من دغدغه ای دارم، برای آینده است.

برای جوانانی که در سال های آینده می توانند چهره های پرافتخار ورزش ما شوند. چه کسی می گوید اصفهان هیچ استعدادی ندارد؟ چند تا استعداد می خواهید من به شما نشان بدهم که مورد بی توجهی قرار گرفته اند؟ من ورزشکار استان اصفهان هستم اما راه اداره کل را بلد نیستم! چون اصلا از من نخواسته اند که به آنجا بروم. هیچ وقت هم مسیرم به آنجا نیفتاده! من مملکتم را دوست دارم، استان و شهرم را دوست دارم اما دلم می سوزد. دلم برای نسلی که بعد از من قرار است بیاید می سوزد. آقای استاندار یا هر کسی که می تواند، کمک کند. این مملکت استعدادهای زیادی دارد که در حال نابودی هستند.