به گزارش مشرق، حامیان دولت برای بالابردن شانس پیروزی خود در انتخابات، به ترفندها و تاکتیک‌های مختلفی دست یازیده‌اند. از نمایش تحریم انتخابات در عین برنامه‌ریزی پشت‌پرده برای حضور تمام‌قد تا تاکید مبهم بر برگزاری رفراندوم. ادامه گزارش، پرداختی به برخی از این حربه‌هاست.
بیشتر بخوانید:
دروغ بزرگ آیت‌الله اصلاح‌طلبان علیه نظام
سفره رفراندوم
تاکید بر برگزاری رفراندوم، یکی از آن تاکتیک‌های فریبنده و دلربایی است که طرفدارانش به بهانه دفاع از جمهوریت نظام، آن را مدام تکرار و تکرار می‌کنند. هر چند بر اساس اصل 59 قانون اساسی مراجعه مستقیم به آرای مردم در مسائل بسیار مهم اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی لحاظ شده است، لیکن به نظر می‌رسد ایجاد نهضت «همه‌پرسی» از سوی داعیه‌داران جمهوریت، با هدفی غیر از حل مشکلات و بیشتر با هدف انحراف افکار عمومی از ضعف دولت در تمشیت امور جاری کشور است. حسن روحانی، رییس‌جمهوری اخیراً در یک سخنرانی بار دیگر روی کلیدواژه رفراندوم و همه‌پرسی مانور داد؛ هرچند این مانور برخلاف دفعات قبل، مبهم و کاملاً غیرمستقیم و سربسته عنوان شد.
او گفت: «همان همه‌پرسی اول بود که به ما گفت دو چیز را تا پایان این نظام مدنظر قرار دهید؛ اسلامیت و جمهوریت، بنابراین مردم به جمهوری اسلامی رأی دادند. ما همه باید پاسدار اسلام و جمهوریت باشیم، یعنی پاسدار رضایت عامه و نظر و خواست مردم باشیم. یک پایه قانون اساسی ما همه‌پرسی است. قانون اساسی هم بعد از انتخابات اعضای خبرگان قانون اساسی و هم با همه‌پرسی و رفراندوم قانون اساسی شد.» پس از این اظهارات، رسانه‌های اصلاح‌طلب حامی دولت در نوشته‌ها و اظهارات متعددی، به مساله همه‌پرسی و لزوم آن پرداختند. اخیراً حزب اتحاد ملت از اصلی‌ترین و مهم‌ترین حامیان دولت حسن روحانی، در نامه‌ای به رییس‌جمهوری از او خواستار برگزاری رفراندوم درباره اختیارات قانونی و مصرح شورای نگهبان شد.
این حزب تاکید کرد: «از جنابعالی تقاضا داریم از طریق ارائه لایحه قانونی با قید فوریت برای انجام همه‌پرسی در خصوص نظریه تفسیری شورای نگهبان از اصل 99 قانون اساسی و به‌اصطلاح نظارت استصوابی، اقدام قانونی لازم را کلید بزنید تا بلکه پیش از پایان دوره مجلس دهم، با رأی فصل‌الخطابی ملت ایران گشوده و زمینه‌ساز آشتی ملی شود.» در پاسخ به پروپاگاندای دولت و حامیانش، باید این سؤال را طرح کرد که آیا دولت اصول سوم، دهم، بیست‌ونهم، سی‌ام، سی‌ویکم، چهل‌وسوم، چهل‌وچهارم، چهل‌ونهم و پنجاهم قانون اساسی را به‌طور کامل اجرا کرده و طعم شیرین آن را به مردم چشانده که اکنون تصور می‌کنند اصلی‌ترین نیاز مردم و کشور و همه چیز با رفراندوم حل می‌شود و مدینه فاضله می‌سازند؟
به نظر می‌رسد عمده و قالب متقاضیان و داعیان این روزها در بحث رفراندوم که خودشان همواره در مراکز تصمیم‌گیری کشور بوده یا هستند، با طرح موضوعات پوپولیستی مثل برگزاری رفراندوم، قصد فرار رو به جلو از عملکرد و رفتار خود را دارند. اولین سوالی که در اذهان مردمی شکل می‌گیرد این است که واقعاً در شرایط کنونی که دشمن پشت دروازه‌ها موضع جنگی گرفته، طرح و بیان چنین موضوعاتی، چه معنایی دارد؟ آیا به فرض برگزاری رفراندم؛ مشکل دارو، ارز، مسکن، خودرو یا نان شب مردم حل و رفع خواهد شد؟ به نظر می‌رسد دولت و حامیان اصلاح‌طلبش با ارتزاق از سفره رفراندوم، قصدی جز کم‌کردن وسعت دیده‌بانی از ناکارآمدی‌ها و کج‌کارکردی‌های خود در اداره کشور توسط منتقدان و افکار عمومی نداشته باشند؛ مساله‌ای که با دامن زدن به حاشیه‌ها، بی‌شک هزینه کشورداری از سوی ایشان را بالا و بالاتر می‌برد.
موج‌سواری روی جمهوریت
کَلَک دیگری که حامیان دولت برای بالابردن شانس پیروزی خود در انتخابات به کار می‌برند، بی‌نتیجه و بی‌معنا نشان‌دادن انتخابات در ایران و تهدید به تحریم این آوردگاه سیاسی است؛ مساله‌ای که اخیراً بجد، به راهبرد اصلی شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان به‌عنوان محوری‌ترین نهاد تصمیم‌ساز و تصمیم‌گیر جبهه اصلاحات نیز تبدیل شده است. آنچه اصلاح‌طلبان و پیش از آنها، دولت تحت حمایت‌شان یعنی دولت تدبیر و امید، مشغول پمپاژ و القای آن هستند، این است که انتخابات به واسطه به زعم ایشان «رد صلاحیت گسترده نامزدها»، اثر تعیین‌کنندگی خود را از دست داده و حضور در آن، بی‌فایده است.
رییس‌جمهوری در همنوایی با این سیاست، در همان سخنرانی‌اش حتی از به خطر افتادن اساس جمهوریت نظام سخن گفت. او تاکید کرد: «بیاییم پاسدار جمهوریت هم باشیم. کلمه جمهوری در قانون اساسی ما هست. نگران هستم روزی کلمه جمهوری به جرم تبدیل شود.» اظهار نگرانی و دلواپسی حامیان دولت نسبت به بی‌اثری انتخابات در ایران، در شرایطی است که بنا بر آمار و ارقام رسمی، از میان 16 هزار نفر ثبت‌نام‌کننده برای انتخابات مجلس یازدهم، صلاحیت بیش از هشت هزار نفر یعنی بیش از 50 درصد توسط نهادهای نظارتی تأیید شده است و برخلاف ادعای واهی نابودی رقابت، به ازای هر صندلی سبز بهارستان، 27 نفر واجد رقابت هستند.
همانطور که عرضه شد، دو تاکتیک موج‌سواری روی رفراندوم و اظهار دلواپسی نسبت به تضعیف ساحت جمهوریت از سوی حامیان دولت، راهبرد افزایش شانس پیروزی در انتخابات پیش‌رو را هدف گرفته است؛ هدفی که به نظر می‌رسد با توجه به وقایع ماه‌های گذشته در کشور که معطوف به ناکارآمدی دولت بود، چندان پتانسیلی برای تبدیل‌شدن به واقعیت نداشته باشد. به نظر می‌رسد دولتی‌ها و اصلاحاتی‌ها برای کامروایی سیاسی باید طرحی دیگر دراندازند که به جای شامورتی‌بازی و دغلکاری، بیشتر کارآمدی جریانی آنها را بزرگنمایی کند؛ مساله‌ای که با توجه به ناتوانی این جریان در امر مدیریت کشور، وقوعش لااقل در میان‌مدت و حتی بلندمدت بسیار بعید به نظر می‌رسد.
منبع: صبح نو
۱۰:۰۹ - ۱۳۹۸/۱۱/۱۴
