به گزارش مشرق، «جواد محرمی» در یادداشت روزنامه «جوان نوشت:

معنای طرفداری از آزادی را هم فهمیدیم، سینماگران محترمی که سال‌هاست دم انتخابات حضور حداکثری‌شان را با شور و حرارت نشان می‌دهند و مدام در وصف آزادی ندا سر می‌دهند و نبود آزادی را دلیل همه مشکلات اعلام می‌کنند با امضای فله‌ای زیر نامه درخواست برای آزادی یک متهم دانه درشت اقتصادی به شکلی کاملاً دقیق تعریف خود از آزادی را ترسیم کردند.

دوستان روشنفکر عزیز آزادیخواه ما این همه سال می‌گفتند آزادی و ما متأسفانه درست فهم نمی‌کردیم. واقعاً خیلی ممنونیم که دقیقاً منظور و مقصودتان از آزادی را تبیین فرمودید! امضای جمعی از فرهیختگان! جامعه سینمایی کشور زیر نامه درخواست آزادی متهم دانه درشت اقتصادی را از هر زاویه‌ای که ببینی پر از نکته است.

اگر شما سرمایه‌دار باشی و سرمایه‌ات را از راه رانت و کلاهبرداری و سوءاستفاده کلان مالی به ویژه از طریق صندوق بازنشستگی یک قشر ضعیف به دست آورده باشی و این وسط با بخشی از همان پول سریال نمایش خانگی هم ساخته باشی، این صلاحیت را پیدا می‌کنی تا نصف سینماگران یک کشور را پای کار آزادی‌ات بیاوری و چه آزادی‌ای مهم‌تر و اصیل‌تر از آزادی کسی که دستی در اقتصاد کلان دارد و نیمی از سینمای کشور را در طرفه‌العینی پای کار امضا می‌آورد!

اصلاً وقتی شما طرفدار واژه مقدس آزادی باشید از هر جایی که شروع کنید غنیمت است. آزادی خوب است، مخصوصاً که وضعیت کرونایی هم باشد و متهم عزیز دانه‌درشت ما نیاز مبرم به هواخوری در شهر داشته باشد. اصلاً چرا باید اینقدر سخت گرفت. اصلاً چه تفاوتی میان متهمی که برای مثلاً یک‌میلیون تومان حبس می‌کشد با متهم دانه درشت وجود دارد؟

اصلاً خدا را خوش می‌آید که محکومان جرائم کوچک آزاد شوند آن وقت دانه‌درشتان در بند بمانند؟ همین می‌شود که سینماگران محترم می‌روند و درباره ناعدالتی‌ها فیلم می‌سازند. الان اگر دانه‌درشت آزاد نشود، ممکن است همین امسال کلی فیلم درباره آزاد نکردن او ساخته شود. کسی که می‌تواند امضای این همه آدم فرهیخته سینمای ایران را پای نامه درخواست آزادی‌اش بیاورد، حتماً آدم مهمی است. موضوع این است که ما این اهمیت را درک نمی‌کنیم!