به گزارش مشرق، مهدی طارمی در ۳۴ بازی انجام داده برای ریوآوه ۱۷ گل به ثمر رسانده که ۱۴ گل از آنها در رقابت‌های لیگ بوده است.
بیشتر بخوانید:
مهاجم پرسپولیس در رادار دو باشگاه پرتغالی
به نقل از آبولای پرتغال، طارمی برای ریوآوه مرد لحظه‌هاست و درخشش او باعث شده گزینه‌های متفاوتی برای وی به وجود آید. اسپورتینگ لیسبون، بنفیکا و پورتو به دنبال وی هستند.
البته این رسانه مدعی شده که بادهایی از سمت روسیه، ایتالیا و آلمان می‌وزد و تیم‌های وردربرمن ، نانت و سن‌اتین به دنبال طارمی هستند.
در ادامه این گزارش به درخشش طارمی در ریوآوه پرداخته است. وی اکنون یکی از گلزنان برتر لیگ پرتغال محسوب می‌شود و می‌تواند با عبور از ۲۰ گل در یک فصل رکورد «ان هبولا» مهاجم گینه‌ای سابق ریوآوه را در فصل ۱۹۸۲-۱۹۸۳ بشکند.
اگرچه تیم‌های بنفیکا و پورتو او را زیرنظر گرفته‌اند اما علیرضا نیکومنش، مدیربرنامه‌های طارمی به دنبال این است که به سرعت راهی پرتغال شود و انتقال وی را نهایی کند و برخی صحبت‌ها را که طارمی با میانجیگری «ماسیل نتو» مهاجم سابق ژیل ویسنته و تروفنزه به ریو آوه پیوسته از بین ببرد.
در ادامه گزارش آبولا مصاحبه از نیکومنش منتشر شده است که وی می‌گوید: ماسیل نماینده طارمی نیست ولی شخصی بود که در زمانی که من نمی‌توانستم به اروپا سفر کنم به ما کمک کرد تا با ریوآوه ارتباط برقرار کنیم. او شایسته احترام ماست ولی تنها همین و نه چیزی بیشتر.
وی ادامه داد: باشگاه‌های بزرگی هستند که می‌خواهند طارمی را جذب کنند. البته برخی از آنها که در کشورهایی چون فرانسه، روسیه، آلمان و پرتغال بودند سعی داشتند تا در پنجره زمستانی وی را خریداری کنند. او می‌تواند به هر سه لیگ بزرگ دنیا برود ولی علاقه ریوآوه نیز باید درنظر گرفته شود.
نیکومنش تصریح کرد: طارمی ترجیح داد که به خاطر کارلوس کی‌روش به اینجا بیاید و برای کارلوس کاروالیال بازی کند. او از سطح لیگ پرتغال بسیار راضی بود و سازگار شدنش با این لیگ به آن سختی که فکر می‌کردم نبود. طارمی نیز قدردان حمایت‌ها و طرفداری‌ها در پرتغال است و متوجه شده که پرتغال قدمی بزرگ برای رسیدن به لیگ‌های اروپایی است. ما باید صبر کنیم تا ببنیم قدم بعدی چه خواهد شد.
در انتها مدیربرنامه‌های طارمی مدعی شد که علی علیپور، گلزن پرسپولیس نیز می‌تواند فصل آینده در لیگ پرتغال بازی کند. تیم‌های ویتوریا گیمارش و ریوآوه برای جذب او در حال بحث هستند.
