به گزارش مشرق، نرخ باروری یا "TFR" به معنی میانگین تعداد فرزندانی است که یک خانم در طول دوره باروری خود به دنیا می‌آورد؛ این شاخص یکی از مهم‌ترین عوامل تاثیرگذار بر روی تغییرات جمعیتی هر کشور است؛ در ادامه برای روشن شدن تغییرات این شاخص از دکتر خلیل علیمحمدزاده، پژوهشگر و فعال حوزه جمعیت چند سؤال ساده پرسیده‌ایم.

- در حال حاضر هر مادر ایرانی به طور متوسط طی دوره باروری خود، صاحب چند فرزند می‌شود؟

۱.۷ فرزند 

- این عدد در دنیا چه تعداد است؟

بیش از ۲.۵ فرزند

- در سال ۱۳۶۵ در ایران، مادران به طور متوسط چند فرزند به دنیا می‌آوردند؟

بیش از ۶.۴ فرزند

- حداقل میانگین مناسب فرزندان در یک خانواده چه تعداد است؟

بین ۲ تا ۳ فرزند

جدول زیر روند تغییرات تعداد تولدهای کشور را از سال ۹۴ تا ۹۸ نشان می‌دهد:

با توجه به جدول و اعلام مرکز آمار، هر سال نسبت به سال گذشته تعداد تولدهای کشور به طور صعودی، کاهش پیدا کرده است؛ در سال ۹۸، ۱۷۰ هزار تولد نسبت به سال قبل آن کاهش داشته‌ایم.

بررسی این تغییرات کاهشی در سه دهه اخیر مشخص می‌کند که کشور ما به یک رکورد در ۳۰ سال گذشته دست پیدا کرده‌ است و آن کاهش نرخ باروری است! جمعیت ما از نرخ باروری بالای ۶ فرزند در سال ۶۵ به نرخ باروری کمتر از ۲ فرزند رسیده است!

به اذعان پژوهشگران بین‌المللی، این سرعت کاهش در طول ۳ دهه، در دنیا بی‌نظیر است؛ به عبارتی در طول ۳۰ سال آینده، کشورمان از ۱۰ درصد سالمند به ۳۰ درصد سالمند می‌رسد و به یکی از ۵ کشور سالمند جهان تبدیل خواهیم شد!

برای حل این بحران، آینده را باید درست ببینیم؛ سیاست‌های حمایتی از زنان، جوانان و خانواده‌ها باید جدی گرفته شوند زیرا که هرگونه هزینه در این ارتباط، سرمایه‌گذاری برای آینده کشور است؛ جامعه‌ای که متوسط تعداد فرزندان در خانواده‌های آن، کمتر از ۲.۱ است، مسیر نادرستی را رفته یا میرود و باید به سبک زندگی سالم بازگردد؛ در غیر این‌صورت در دهه‌های آینده، جوانی، پویایی و بالندگی این جامعه از بین خواهد رفت و به علت میزان بالای سالمندی، پیشرفت آن متوقف خواهد شد.  

تداوم روند کاهش مستمر این وضع، به معنی «مرگ تدریجی» جامعه است البته وضعیت اقتصادی و فرهنگی کشور، خوب نیست و حلقه‌های فشار بر مردم بر اثر برخی بی‌تدبیری‌ها، روز به روز تنگ‌تر می‌شود؛ چنین جامعه‌ای نیازمند یک انقلاب اخـــلاقی و فرهنگی برای اصلاح رویه‌ها و دیدگاه‌های غلط است؛  دولت‌ و مجلس در این ماجرا باید برنامه و دست و پنجه قوی برای پشتیبانی داشته باشند و حق ندارند با انفعال مسیری که رفته‌رفته به سمت نابودی پارامترهای جمعیتی کشور است را نظاره کنند.