سرویس سیاست مشرق- در سی و یکمین نشست مطبوعاتی سخنگوی قوه قضاییه، اسماعیلی ضمن اعلام خبر دستگیر ۵ جاسوس و قطعی شدن حکم ۲ جاسوس، درباره فردی به نام «مسعود مصاحب»، دبیرکل انجمن دوستی ایران و اتریش، خبر داد:

" مسعود مصاحب فرزند محمود به عنوان دبیر کل انجمن دوستی ایران و اتریش به اتهام همکاری با اسرائیل و سرویس جاسوسی آلمان مبادرت به جاسوسی می‌کرد که اطلاعات مختلفی را در حوزه‌های موشکی، هسته‌ای، نانو و درمان در اختیار می‌گذاشت که به ده سال حبس محکوم شد و این حکم قطعی شده و در حال اجراست. "[۱]

طبق آن‌چه که از سوابق مصاحب(عمدتا در رسانه‌های فارسی‌زبان خارج از کشور) منتشر شده، مسعود مصاحب پیش از انقلاب و در سال ۱۹۶۵ به اتریش رفت. ۱۰ سال بعد دکترای مهندسی مکانیک خود را از «دانشگاه فنی وین» (TU Wien) گرفت. مصاحب سال ۱۹۸۰ شهروندی این کشور را به دست آورد ولی ناگهان صاحب روابطی بسیار نزدیک با سفارت جمهوری اسلامی در وین شد، به شکلی که پس از پایان جنگ و بیش از ۲۰ سال با صنعت هواپیمایی ایران همکاری داشت. طبق ادعای همین رسانه‌ها، ارسال قطعات هواپیماهای مسافربری و همین‌طور تجهیزات مخابراتی از اروپا به ایران، یکی از فعالیت‌های اقتصادی مسعود مصاحب در پیوند با ایران بود.

طبق همین گزارش‌ها، او یکی از نزدیک‌ترین افراد به فردی به نام «بقاالله وثوق» (بهایی‌تبار[۲] و تاجر اتریشی-ایرانی) به حساب می‌آمد. جولای سال ۲۰۱۰ میلادی، پلیس اتریش خبر ترور وثوق را تایید کرد. وثوق مدیر شرکت اتریشی «سراگ» (Cerag) بود که به ایران و به ویژه برای پروژه‌های نفتی «پارس» و «عسلویه» قطعات ارسال می‌کرد. روزنامه بریتانیایی تلکراف حتی مدعی شده بود که طبق برخی اخبار، شرکت وثوق، در تامین قطعات برای تاسیسات هسته‌ای ایران نیز نقش داشت. [۳] این امر با توجه به زمینه اعلامی جاسوسی مسعود مصاحب(حوزه هسته‌ای) جای بررسی دارد. حتی این امکان که شرکت متعلق به وثوق و فرد مرتبط با او(مسعود مصاحب) در انتقال قطعات آلوده به چرخه انرژی اتمی ایران نقش داشته‌اند، به ذهن متبادر می شود.

پلیس اتریش اعلام کرد ضارب شخصی بوده است به نام «صمد» که پیش‌تر به اتهام قاچاق مواد مخدر به زندان افتاده بود. صمد پس از تیراندازی به بقاالله وثوق، با اداره پلیس تماس گرفت و خودش را تسلیم کرد. هرگز مشخص نشد انگیزه‌ او از قتل وثوق چه بوده است اما شرکت سراگ قرار بود پس از وضع تحریم‌های اروپا علیه ایران، مورد تحقیق قرار بگیرد.

روزنامه اشتاندارد، چاپ وین، در گزارش آگوست ۲۰۱۹ خود درباره مسعود مصاحب، مدعی شده بود که مسعود مصاحب به همراه هیاتی از مدیران شرکت «مد آسترون» به ایران سفر کرده بود که بازداشت شد. این شرکت، یک مجموعه اقتصادی چند تابعیتی است  که عمده سهام ان در اختیار دولت اتریش و شرکت‌های روسی است.

روزنامه «Die presse» چاپ اتریش در مورد دایره فعالیت‌های این شرکت می‌نویسد:

"مد آسترون(MedAustron) یک مرکز تحقیقاتی اتریشی در زمینه اشعه درمانی است. این مرکز به تازگی شعبه‌ای در نزدیکی تهران دایر کرده بود. "

ظاهرا منظور از شعبه تهران این شرکت، مشارکت آن در تاسیس مرکز ملی یون درمانی سرطان ایران است. این مرکز در ۲۵ اردیبهشت ۹۶، یعنی در آستانه انتخابات دور دوازدهم ریاست جمهوری با حضور محمدجواد ظریف، علی اکبر صالحی(رییس سازمان انرگی اتمی)، سفیر اتریش، یکی از شهرداران اتریش(احتمالا به نمایندگی از بخشی از سهامداران مدآسترون) و مسوولان شرکت مدآسترون افتتاح شد. [۴]

 افتتاح این مرکز، از سوی رسانه‌های حامی دولت به عنوان یکی از دستاوردهای برجام در ان مقطع تبلیغ می شد. [۵] البته وقتی حالا به اظهارات سخنگوی قوه قضاییه درباره زمینه‌های جاسوسی مصاحب(موشکی و هسته‌ای و نانو و درمان) دقت می کنیم و این که او را ظاهرا در سفر به همراه مسوولان مدآسترون در ژانویه ۲۰۱۹ به ایران دستگیر کرده‌اند، ماجرا جالب‌تر می شود.

گفتنی است که در سال ۲۰۱۶، یک تبعه اتریشی ایرانی‌تبار به اسم «کامران قادری»، که در حوزه واردات تجهیزات الکترونیک و رایانه‌ای از اتریش به ایران فعالیت می کرد، توسط نیروهای امنیتی ایران بازداشت و به جرم جاسوسی و همکای با دول متخاصم به ده سال زندان محکوم شده بود.

او در سال ۲۰۱۵، به همراه یک هیات تجاری از اتریش به ایران سفر کرده بود. اعلام محکومیت قادری همزمان با خبر محکومیت جاسوسانی چون باقر و سیامک نمازی و نزارزاکای لبنانی-آمریکایی در مهر ۹۵ بود که در حوزه شبکه‌سازی و جاسوسی در ایران فعالیت می کردند.

همزمان، در تیرماه ۹۷، اسدالله اسدی، دبیر سوم سفارت جمهوری اسلامی در اتریش، به اتهام واهی تلاش برای بمب‌گذاری در گردهمایی سازمان منافقین در خاک آلمان بازداشت شد. این اقدام غیرقانونی در حالی بود که آقای اسدی از مصونیت دیپلماتیک برخوردار بود و پلیس آلمان به صورت غیرقانونی او را بازداشت و بعد به بلژیک مسترد کرد.

بازداشت آقای اسدی درست در آستانه سفر روحانی به اتریش و سوییس صورت گرفت و متاسفانه نه آقای روحانی در آن سفر به این اقدام نامشروع و غیرقانونی اعتراض کرد و نه دستگاه دیپلماسی ما اقدام جدی برای آزادی دیپلمات دربند خود صورت داد. این در حالی است که در همان مقطع شایعاتی مطرح شد که یک مقام ارشد ایرانی برای دیدار با دختر خود (که ۲۵ سال است در اتریش زندگی می کند) به اتریش سفر کرده بود!

همزمان با این تحولات در روابط دو طرف، در هفته‌های اخیر، تحرکات سفیر اتریش، اشتفان شولتس، به نحو محسوسی افزایش یافته است.

آقای شولتس روز ۱۲ مرداد به چهارمحال بختیاری سفر کرد. او به مدت دو روز از جاذبه‌های گردشگری، صنعت و سرمایه‌گذاری چهارمحال و بختیاری دیدن می‌کند.

اشتفان شولتس در این سفر دو روزه با استاندار چهارمحال و بختیاری،  شهردار شهرکرد و از پتروشیمی لردگان دیدن می‌کند و در نشست شورای گفت وگوی دولت و بخش خصوصی حاضر می‌شود.

همزمان، اظهارات آشکارا «غلوآمیز» او درباره روابط ایران و اتریش هم زیاد شده است. شولتس در همان سفر به یاسوج،  ایستادگی و مقاومت ایران را در برابر دو چالش مهم «تحریم» و «کرونا» قابل ستایش توصیف کرد و تحریم های غرب علیه ایران را «ناعادلانه» دانست!

 او روز ۱۸ مرداد، در برنامه رویداد موسیقایی ایران و اتریش نیز گفت:

"  کشور اتریش رابطه خیلی ویژه و خاصی با ایران دارد. نظیر چنین پیوندی میان دو ملت ایران و اتریش را به ندرت می‌توان میان دیگر ملت‌ها دید. ما بیش از ۷۰۰ سال روابط مستند، بیش از ۵۰۰ سال مشارکت و ۱۶۰ سال روابط دیپلماتیک داریم. این امر چهارچوبی را برای به وجود آوردن روابط مبتنی بر اعتماد میان دو کشور به وجود می‌آورد. "[۶]

اما او در سفر به چهارمحال و بختیاری، نکته‌ای گفت که اکنون با اعلام قطعی شدن محکومیت دبیر انجمن دوستی ایران و اتریش به جرم جاسوسی، قابل تامل می شود. شولتس گفت با توجه به شرایط کرونا دنبال راه‌حل هوشمند هستیم تا بین دانشمندان ایرانی و اتریشی در شرایط کرونایی ارتباط علمی برقرار شود. [۷]

اگر بناست که در این ارتباطات علمی، انتقال یکطرفه و جاسوسی علمی صورت بگیرد، لاجرم باید چشم و گوش نیروهای امنیتی درباره این سنخ ارتباطات باز و حساس باشد.

شولتس در آبان گذشته، سخن قابل‌تامل دیگری گفته بود. او درباره سیاست‌های جذب دانشجوی ایرانی توسط اتریش گفت:

"  ۲ سال پیش ۱۶۰۰ دانشجوی ایرانی در اتریش داشتیم. با در نظر گرفتن هزینه این افراد برای دولت اتریش می‌توان گفت که این عدد بسیار بالایی است. این رقم یک سرمایه گذاری بزرگِ ۱۰ میلیون یورویی روی نسل آینده ایران و همکاری با ایران و گسترش ارتباطات است. همچنین امکان گسترش این همکاری‌ها با اتفاقات اقتصادی و اتخاذ تصمیمات در آینده وجود دارد. "[۸]

این مساله را که اتریش چه منافعی در «سرمایه‌گذاری روی نسل آینده ایران» دارد، شاید از روی روابط عمیق آن با رژیم صهیونیستی بتوان درک کرد.

درباره اتریش ذکر این واقعیت لازم است که یکی از نزدیک‌ترین روابط را با رژیم صهیونیستی دارد و یکی از سفت و سخت‌ترین قوانین مربوط به انکار هالوکاست در این کشور اعمال می شود(تا ده سال زندان). به عنوان یک مصداق، در همین ۱۴ مرداد امسال، دولت اتریش اعلام کرد  به هزاران اسرائیلی شهروندی و گذرنامه اتریشی خواهد داد.

هانا لیکو، سفیر اتریش در تل‌آویو، با تایید گزارش رسانه‌های رژیم اسرائیل در این باره افزود که این روند از اول سپتامبر آغاز می‌شود و تمامی خدمات آن نیز رایگان است.

به‌نوشته یدیعوت آحرونوت (رسانه صهیونیستی)، این تصمیم دولت اتریش گام دیگری در راستای «کاهش آلام کسانی است که از حکومت نازی‌ها رنج برده‌اند».

نکته قابل تامل این که دولت اتریش این اعطای تابعیت را حتی به نسل‌های بعدی یهودیان هم تعمیم داده است که این کار برای اولین بار در کشورهای غربی صورت می گیرد. [۹]

گفتنی است که دولت اتریش در سال ۹۷ حاضر نشد میزبانی ساز و کار ارتباط مالی اروپا با ایران موسوم به اینستکس(که کاملا صوری و اصطلاحا سرکاری بود) را بپذیرد. درست همزمان با اعلام رد میزبانی توسط اتریش، صدراعظم وقت اتریش، سباستیان کورتس، به اظهارات حسن روحانی در سی و دومین اجلاس کنفرانس وحدت اسلامی در تهران، که اسراییل را «غده سرطانی» خوانده بود، به شدت واکنش نشان داده بود و این اظهارات را محکوم کرد. صدراعظم اتریش در راستای همین موضع، در توئیتی نوشته بود:

" من اظهارات اخیر رئیس‌جمهور روحانی علیه اسرائیل را به شدیدترین نحو محکوم می‌کنم. تردید درباره حق موجودیت اسرائیل یا درخواست برای نابودی اسرائیل قطعا غیرقابل قبول است. "

کورتس افزود:

"اتریش یک مسئولیت ویژه در قبال مقابله با همه اشکال یهودی‌ستیزی و حمایت از اسرائیل دارد و حمایت ما از اسرائیل موضوعی برای مذاکره نیست. "[۱۰]

همین صدراعظم در دیدار خرداد ۹۷ خود با بنیامین نتانیاهو، متعهد شد که با اقدامات "ضدیهودی" مبارزه کرده و امنیت اسرائیل را افزایش دهد. [۱۱] گفتنی است که آقای کورتس بعد از یک وقفه چند ماهه، دوباره از دی ماه سال گذشته صدراعظم اتریش شده است.

 درراستای همین معاشقه‌ی حکومت اتریش با رژیم صهیونیستی بود که در ۱۱ خرداد امسال، پارلمان اتریش در قطعنامه‌ای از دولت خواست که فعالیت سازمان حزب‌الله لبنان را در خاک این کشور ممنوع کند و علاوه بر آن، برای ممنوعیت فعالیت حزب‌الله در سایر نقاط اروپا هم ابتکار عمل را به دست بگیرد. این امر مورد استقبال شدید کنگره جهانی یهودیان و دولت آمریکا قرار گرفت. [۱۲]

حال با این سابقه حکومت اتریش، فعال شدن سفیر اتریش و اظهارات «اغراق‌آمیز» و سنت‌شکن او را درباره «شاخص» بودن پیوند میان وین و تهران و تحسین «مقاومت» مردم ایران در برابر تحریم، قطعا باید با نگاه دقیق و تیزبین زیر رصد داشت، چرا که در تاریخ ۴ دهه‌ای عمر جمهوری اسلامی، از این دست «سر بریدن‌های با پنبه» که از خباثت اروپایی‌ها برمی آید، کم ندیده‌ایم.

به عنوانی یک گمانه، می توان این مساله را در نظر داشت که با جدی شدن بحث قرارداد راهبردی جمهوری اسلامی ایران و جمهوری خلق چین، که آشکارا ناراحتی و خشم دولت ایالات متحده، رژیم اسراییل و دشمنان منطقه‌ای ایران را به دنبال داشته، باز شاهد یک نوع از عملیات ایذایی دیپلماتیک از سوی شرکای اروپایی محور تل‌آویو-واشینگتن هستیم تا با نشان دادن در باغ سبز و وارد شدن از در دوستی، بخواهند دولتمردان ایرانی را به خود مشغول سازند تا از آن قرارداد راهبردی غافل شوند.

متاسفانه، این سناریو از سوی اروپایی‌های مکار و فریبکار قبلا به کار گرفته شده و متاسفانه «خوش‌بینی مفرط» و اعتماد کودکانه به اروپا، هم در تحمیل برجام به شکل فعلی و هم ایجاد سردی و وقفه با متحدان قدیمی، تاثیر خود را گذاشته است(نمونه آن، اقدامات زنگنه در مقابل شرکت‌های چینی در فضای سرمستی حاصل از برجام). امیدواریم دست‌کم این‌بار دولتمردان و دستگاه دیپلماسی ما از تجربه‌های تلخ همین چند سال اخیر، اندکی درس گرفته باشند و دل به این نوع مانورهای ایذایی طرف‌های رسوای اروپایی نبندند.