به گزارش مشرق، اولین جرقه های خطر برای فوتبال ایران و حتی ورزش کشورمان در تاریخ ۴ ‌آذر سال ۹۸ زده شد. روزی که مارک ویلموتس در صفحه شخصی اش در توییتر رسما پرده از ختلافش با فدراسیون برداشت و نوشت: واقعیت این است که به دلیل عمل نکردن فدراسیون فوتبال ایران به تعهداتش وضعیتی غیر قابل تحمل برای من و دستیارانم ایجاد شده است. قراردادم توسط فدراسیون فوتبال ایران نقض شده است.

ویلموتس تأکید کرد موضوع قراردادش با فدراسیون را به صورت حقوقی پیگیری می‌کند و در این خصوص نیز نوشت: این پرونده در دست وکلای من است. بیشتر از این نمی‌توانم چیزی بگویم.

* رسوایی برای ورزش کشور با برجام فوتبالی

اما واکنش فدراسیون در قبال چنین ادعایی چه بود؟ مسئولان ارشد ورزش کشور که برخلاف تصور عمومی و حتی رسانه ها کاملا در جریان نحوه قرارداد این مربی و حتی چند و چوان ماجرا بودند و حتی خود پیشنهاد دهنده این مربی، چه واکنشی نشان دادند؟

به نظر می رسد در راس ورزش کشور و همچنین مدیران فدراسیون، وقتی با چنین مسئله ای روبرو شدند، این موضوع را جدی نگرفتند. اگر در محافل خصوصی و جلسات پشت درهای بسته، به این موضوع ورود جدی داشتند، حداقل برای جلوگیری از فاجعه روی داده، اقدامات لازم را می کردند.

ماجرای قرارداد ویلموتس با ورزش کشور چندان دور از اتفاقی که در برجام رخ داد نیست؛ قراردادی با شائبه های زیاد و بدون اطلاع رسانی شفاف برای عموم و رسانه ها. قراردادی محرمانه که در پشت مرزهای این کشور بسته شد و در ادامه نیز چنین خسارتی هنگفت را در پی داشت.

در تاریخ ۱۹ خرداد سال جاری خبرگزاری فارس در گزارشی در مورد بندهای قرارداد ویلموتس به بند جنجالی آن اشاره کرد و نوشت که واژه ذکر شده در پرانتز بسیار عجیب است و اگر وکلای ویلموتس روی همان کلمه زوم کنند، به راحتی می توانند فدراسیون ایران را وارد چالش جدی کنند. در این مطلب اشاره شد که  در آخر این بند به مربی این فرصت داده شده از سه ماه حقوق برخوردار شود "یا مبلغ خاص (تعیین شده)". اینکه چرا فدراسیون در این بند، این عبارت را گنجانده که با بحران کنونی مواجه شود، قابل تامل است و نکته ای بی پاسخ! 

و جالب تر، با وجود هشدار به این مسئله اما باز هم هیچ اقدام مطلوب و میدانی از سوی مسئولان امر برای پیگیری این بند فاجعه آمیز و تبعات احتمالی آن رخ نداد که اگر می داد، اکنون ماجرا به گونه ای دیگر رقم می خورد.

اولین حرکت سوال برانگیز و غیرمتعارف، حضور رئیس فدراسیون فوتبال در کشوری ثالث برای عقد قرارداد با مربی بود که رزومه کاری او گویای همه چیز بود اما فدراسیون در اقدامی تعجب برانگیز بعد از کش و قوس های فراوان بعد از جدایی کارلوس کی روش از تیم ملی دست به انتخابی زد که حتی بعدها مرتضی محصص رئیس کمیته فنی فدراسیون در مصاحبه ای تاکید کرد ویلموتس مربی خوبی برای فوتبال ایران نبوده است. اظهار نظری که کاملا نشان داد اعضای این کمیته در ماجرای انتخاب سرمربی تیم ملی نقشی نداشته اند. بعدها در کشمکش شکایت ویلموتس از ایران فاش شد که در واقع پیشنهاد دهنده اصلی این مربی به فدراسیون کسی نبوده جز وزیر ورزش!

مهدی تاج بعد از استعفایش از ریاست فدراسیون به دلیل بیماری قلبی و پس از مدت ها سکوت، در مصاحبه با بخش خبری ۲۰:۳۰ پرده از یک راز مگو برداشت و اعلام کرد مسعود سلطانی فر وزیر ورزش در نامه ای به وی از طریق یک شرکت فرهنگی- هنری که با انجمن دوستی ایران و هلند همکاری می کند، مارک ویلموتس بلژیکی را به فدراسیون پیشنهاد می کند.

همین اظهار نظر کافی بود تا سرنخی باشد برای یکی از عجیب ترین قراردادهای ورزشی تاریخ کشور. قراردادی که این روزها با حکم فیفا نه تنها فوتبال و حتی ورزش، بلکه جامعه سیاسی و اقتصادی کشور را هم تحت تاثیر قرار داده است.

هرچه از ابعاد این قرارداد ترکمانچای گونه گذشت، واکنش ها هم جالب تر شد. در همان ایامی که نام شرکت پیشنهاد دهنده ویلموتس لو رفت، آنها به این موضوع واکنش نشان دادند و منکر هرگونه دخالت در این ماجرا شدند. 

طرفین ماجرا هر یک سعی بر این داشتند و دارند که ابعاد فاجعه آمیز این قرارداد را به گردن دیگری بیندازند اما در این بین برخی اظهار نظرها قبل از صدور رای و امیدواری های واهی به برنده شدن در این پرونده اکنون که رای صادر شده جالب تر به نظر می آید.

مروری بر اظهار نظرهایی که بعد از شکایت سرمربی بلژیکی به فیفا شده نشان می دهد در روزهایی که مسئولان ارشد ورزش کشور می بایست با مجموعه تدابیر و اقدامات موثر در بخش های مختلف داخلی و بین المللی، به فکر دفاع از صیانت و منافع ملی باشند، به فکر این بوده اند که توپ را در زمین هم بیندازند.

در تاریخ ۸ اردیبهشت خزانه دار فدراسیون فوتبال خزانه‌دار در پاسخ به این سؤال که آیا فوتبال‌دوستان دیگر نباید نگران بدهی به ویلموتس باشند، گفت:‌ چون حقوق ویلموتس پرداخت شده، مشکلی وجود ندارد و جای نگرانی نیست. زمانی که قصد فسخ قرارداد ویلموتس را داشتیم، ‌اصلا بحث فسخ قرارداد وجود نداشت. ما حتی مطالبات وی را یک ماه بیشتر نیز پرداخت کردیم، حتی در لایحه‌ای که به این مربی ارائه کردیم، به او گفته‌ایم که از شما طلب هم داریم و باید این مطالبات به ما برگشت داده شود.

سلیمانی خاطرنشان کرد: ویلموتس طبق قراردادش باید سه ماه از طلب خود را دریافت می‌کرد و فکر می‌کنم او به دنبال این است که سه ماه از قراردادش را دریافت کند. دادخواست ۶ میلیون یورویی این مربی نیز منطقی نیست و با اطلاعاتی که من دارم، اگر حتی ادعای ما ثابت نشود، نهایت پرداختی ما به این مربی سه ماه حقوق است. 

در تاریخ ۲۷ خرداد محمود اسلامیان در مورد پرونده ویلموتس معتقد بود عده ای با صحبت در مورد این پرونده در حال خدمت به این مربی هستند اما نگفت چطور برخی مسئولان ورزش و فدراسیون بدون شفاف سازی به هنگام عقد قرارداد، منافع ملی را در نظر نگرفتند و درحالی پای این برگه قرارداد را امضا کردند که به فکر تامین منابع مالی آن نبودند. 

معاون حقوقی، امور مجلس و استان‌های وزارت ورزش و جوانان با اشاره به شکایت سرمربی سابق تیم ملی از فدراسیون در تاریخ ۱۹ خرداد مدعی شد: در شرایطی که شکایت سرمربی سابق همچنان در فیفا مطرح است، برخی اظهارنظرهای داخلی بدون در نظر گرفتن جوانب امر می‌تواند خسارت های جبران ناپذیری به منافع ملی وارد کند و از افراد مختلف انتظار می‌رود در شرایط فعلی در اظهار نظرهایشان دقت کنند تا خدای ناکرده مورد سوءاستفاده طرف مقابل قرار نگیرد.

اکنون معاون حقوقی مجلس وزارت ورزش و جوانان که مدعی بود از ورود مجلس استقبال می کند چرا در مورد ابعاد این پرونده جنجالی اظهار نظری نمی کند و سکوت اختیار کرده است؟

تبعات این قرارداد کار را به جایی رسانده که حتی آنهایی که سررشته ای از فوتبال ندارند یا علاقه ای به آن ندارند، این روزها مشغول به این هستند که با این حکم و پرداخت غرامت بالای ۱۷۰ میلیارد تومانی به مردی که فقط ۶۳ روز در این فوتبال بوده، چه آبادانی هایی که نمی شد در این کشور انجام داد.

و حالا رای صادر شده اما هیچکس پاسخگو نیست؛ از مقامات فدراسیون فوتبال گرفته تا وزارت ورزش و سکوتی تلخ را در پیش گرفته اند. آیا زمان این نیست که وزارت ورزش و جوانان پاسخگوی این باشد که چطور شد چنین قرارداد ننگینی به عنوان تاریخی ترین قرارداد ورزش و فوتبال کشور نام برده شد؟ چرا فدراسیون فوتبال و مسئولان وقتش، چنین فرآیندی را در انعقاد قرارداد و ایفای تعهداتش طی کردند؟ و ده ها سوال بی پاسخ دیگر که این قرارداد را به برجام فوتبالی تبدیل کرده که ابعاد پنهان بسیاری از ان باقی مانده است.