به گزارش مشرق، کانال تلگرامی، مطالعات پژواک خرد معاصر درباره اینکه تایوان جزو کدام منطقه می‌شود نوشت: جمهوری خلق چین (حزب کمونیست) جزیره تایوان را جزو مناطقی می داند که باید حاکمیت این نظام سیاسی بر آن اعمال شود اما غربگرایان و به خصوص ایالات متحده با پشتیبانی از تایوان با این ادعای چین مخالفند.

کمونیست ها با رهبری مائو تسه تونگ از سال ۱۹۴۹ با شکست ناسیونالیست ها به رهبری "چیانگ کای شک" بر تمام جغرافیای چین سیطره یافتند و نیروهای جمهوری چین به جزیره تایوان عقب نشینی کردند.

از آن روز دولت تایوان تحت حمایت ایالات متحده بود و به عنوان نماینده چین شناخته میشد اما از سال ۱۹۷۱ چین با این شرط که کرسی چین باید از ناسیونالیست ها گرفته و به جمهوری خلق واگذار شود وارد سازمان ملل شد.

از آن روز هر کشوری تایوان را به رسمیت بشناسد، حق داشتن روابط دیپلماتیک با جمهوری خلق چین را ندارد.

در سالهای گذشته پس از اصلاحات عمیق و موفق "دنگ شیائو پینگ"، به کمک بازدارندگی اتمی و حق وتو و سایر مولفه های قدرت چون جمعیت بالا و ژئوپلتیک مناسب، این کشور در طی همکاری با غرب به رشد بی سر و صدا اما بسیار سریع در اقتصاد دست یافت.

ایالات متحده پس از مدتی متوجه اشتباه خود در همکاری با چین گردید ، اما دیگر دیر شده بود، زیرا چینی ها از طریق همکاری با غرب توانسته بودند به یک کشور صاحب تکنولوژی تبدیل و خود را در قامت رقیبی قدرتمند برای آمریکا ها جلوه دهند.

از سال ۲۰۱۱ دکترین اوباما بر کنترل چین تبدیل گردید و با روی کار آمدن ترامپ این استراتژی تقویت شد.

ایالات متحده علاوه بر جنگ تجاری ، همزمان بر تضعیف چین از طریق حمایت از ناراضیان داخلی مانند اعتراضات هنگ کنگ ، سین کیانگ و تبت متمرکز است.

در بعد دیگر در تلاش است تا با ایجاد چالش های نظامی و امنیتی به سان درگیری مرزی با هند و اختلافات در دریای چین جنوبی و دریای زرد (شاخاب شمال دریای چین شرقی) و ... دامن بزند.

اما برخلاف انتظار تاکنون چینی ها بر تمام چالش ها فائق شده اند و برآوردها نشان می دهد اگر ایالات متحده تدبیری نیاندیشد در ۵ سال آینده چین قدرت اول اقتصادی جهان خواهد شد.

چینی ها همچنین در حال ساخت چندین ناو هواپیمابر، رزم ناو و ناوشکن هستند و در زمینه هوایی هم گسترش سریعی داشته اند.

آنها در بعد ژئو اکونومیک نیز با احیای جاده ابریشم نشان دادند عزم جدی برای افزایش نفوذ خود به سمت باختر دارند.

برآیند تصمیمات و رفتارهای چشم بادامی ها به صاحب نظران می گوید که آنها در آینده قصد دارند خود را در قامت یک ابرقدرت مطرح کنند.

البته چین برای ابرقدرت شدن بر خلاف ایالات متحده فاقد برخی مولفه ها چون قدرت رسانه ای  و نرم، تکنولوژی بسیار پیشرفته، فرهنگ جذاب، زبان آسان جهت یادگیری و ایدئولوژی جذاب هستند.

چین امروز به صورت تک حزبی اداره می شود، آزادی بیان در آن پایین و رهبر آن مادام العمر است؛ یعنی توسعه اقتصادی آن متناسب و متوازن با توسعه سیاسی نبوده و همین امر به گمان نگارنده پاشنه آشیل اصلی نظام جمهوری خلق  در آینده خواهد شد.

با این وجود نمی شود منکر شد که اگرچه چین مولفه های لازم برای تبدیل به یک ابرقدرت در همه عرصه ها را ندارد لکن در زمینه اقتصادی قابلیت زمین زدن آمریکا را خواهد داشت.

بنابراین آمریکا ساکت ننشسته و قصد دارد با حضور نظامی گسترده در اطراف چین، آن را کنترل کند و جزیره تایوان یک سرپل مناسب برای ایالات متحده در این خصوص خواهد بود؛ تصمیمی که به شدت برای چینی ها حساسیت برانگیز بوده  و اصلا آن را برنخواهند تافت.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.