سرویس سیاست مشرق - روزانه میتوان از لابهلای گزارشها و عناوین خبری رسانههای مکتوب و حتی غیر مکتوب، نکات قابلتوجهی استخراج کرد؛ موضوعاتی که میتواند برای مخاطبین قابلاستفاده و محوری برای تحلیل باشد، در گزارش روزانه "ویژههای مشرق" نکات و تأملات قابلاستخراج از رسانهها برای مخاطبین عرضه خواهد شد؛ با «ویژههای مشرق» همراه شوید.
*******
**زیباکلام:اگر برجام ۱۴۰۰ را امضا نکنیم، احتمالا جنگ می شود
«صادق زیباکلام» فعال سیاسی اصلاح طلب در مصاحبه با روزنامه شرق گفت: «من میگویم در بین این دو گزینه، اگر جو بایدن انتخاب شود، احتمال اینکه وضعیت توسعه در ایران بهبود پیدا کند، زیادتر است. دلیلش هم این است که اگر با ترامپ به توافق نرسیم اگر برجام ۱۴۰۰ با ترامپ به هر دلیلی صورت نگیرد، حتی ممکن است تنش نظامی بین ایران و آمریکا به وجود بیاید و در این شرایط، فشار جریان تندرو در داخل کشور خیلی بیشتر خواهد شد. خدای نکرده اگر جنگ شود، همین شرایط هم که وجود دارد، از بین میرود».
زیباکلام در پاسخ به این سوال که «چرا اصلاحطلبان تمایل دارند بایدن پیروز شود؟ » گفت: «اصلاحطلبان برای اینکه بتوانند بایدن را به ترامپ ترجیح دهند، دو دلیل اصلی لازم دارند؛ دلیل اولشان بازمیگردد به مسئله حقوق بشر...همه ما میدانیم ترامپ هیچ اعتقادی به دموکراسی، آزادیخواهی و حقوق بشر ندارد و اگر دولت ایران را برای حقوق بشر تحت فشار میگذارد، به دلیل دشمنیاش است؛ والا در کنار ایران، عربستان است که وضعیت حقوق بشر در آنجا بهمراتب از همه جا بدتر است و اساسا چیزی به نام آزادی مطبوعات و مخالفت با حکومت یا انتقاد از حکومت وجود ندارد؛ اما هیچوقت از طرف ترامپ تحت فشار نبوده است».
این فعال سیاسی اصلاح طلب در ادامه گفت: «اگر بایدن انتخاب شود، شاید فشار برای رعایت حقوق بشر و آزادیهای مدنی در ایران بیشتر شود؛ درحالیکه اگر ترامپ انتخاب شود، درست است که احتمال توافق با ایران وجود دارد. اما اگر به هر دلیلی مطالبات ترامپ از جمهوری اسلامی ایران آنگونه باشد که تا جمهوری اسلامی ایران پرچم تسلیم در دست نگیرد رضایت ندهد، نهتنها توافقی صورت نخواهد گرفت، بلکه خصومت بیشتر هم میشود. در چنین شرایطی تنش بین ایران و آمریکا و به تبع آمریکا با غرب و اروپا نیز بیشتر خواهد شد».
زیباکلام تاکید کرد: «اگر ترامپ انتخاب شود و نتوانیم با آمریکا به توافق برسیم، وارد یک دوره پرتنش میشویم و به تبع آن شرایط در داخل کشور نیز سختتر میشود و همین دلیل دیگری است که باعث نگرانی اصلاحطلبان میشود و بالطبع ترجیح میدهند بایدن رئیسجمهور شود».
«احمد نقیب زاده» فعال سیاسی اصلاح طلب که پیش از این گفته بود «برای کسب رضایت اروپا باید برد موشک هایمان را کاهش دهیم» در یادداشتی در روزنامه اعتماد با عنوان «بازندگی در بازی باخت-باخت» نوشت: «ایران مادامی که نتواند روابط خودش را با امریکا تنظیم کند، چارهای جز مقاومت، مقاومت و مقاومت در مقابل امریکا ندارد. اما مشکل اینجاست که استمرار مقاومت در نهایت فرسودگی و خستگی ایجاد میکند که میتواند باعث ته کشیدن توان و انگیزه بخشی از ملت برای تحمل مشکلات شود و فشار را بر رهبران کشور برای تغییر وضعیت بیشتر میکند. نهایتا، مقامهای سیاسی ایران هم در نهایت مجبور هستند که ترتیبی اتخاذ کنند تا با برداشتن چند گامی به عقب و چند گامی به جلو، به نوعی برای تغییر این وضعیت تلاش کنند».
نقیب زاده در ادامه نوشت: «ترامپ، براساس شعارها، ادعاهایش و البته عملکرد چهارسالهاش، اهل جنگ نظامی گسترده نیست، ترجیح میدهد با استفاده از تحریمها و فشارهای اقتصادی فشار را بر ایران استفاده کند. اما حملات ایذایی، تروریستی، خرابکارانه و حتی حملات هجومهای یکباره یا عملیات سرجیکال ازجمله اقداماتی است که ممکن است در دوره ترامپ اتفاق بیفتد و نه تنها دردسرها و آسیبهایی برای ایران ایجاد کند، بلکه باعث پاسخ قاطع ایران میشود».
صادق زیباکلام در مصاحبه مذکور مدعی شده است که اگر «جو بایدن» نماینده دموکرات ها در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا پیروز شود، احتمال اینکه وضعیت توسعه در ایران بهبود پیدا کند، زیادتر است.
این ادعا در حالی است که فعالین اصلاح طلب بارها اذعان کرده اند که دموکرات ها و جمهوری خواهان در دشمنی با ایران هیچ تفاوتی با یکدیگر ندارند و چه بسا دموکرات ها اقدامات خصمانه تری علیه ایران انجام داده اند.
در همین رابطه، «حمیدرضا آصفی» سخنگوی وزارت خارجه دولت اصلاحات چندی پیش گفته بود: «با آمدن آقای بایدن هیچ تفاوتی نخواهد کرد. کما اینکه اکثر قریب به اتفاق تحریمها و سنگینترین آنها در زمان دموکرات اعمال شده است. ضمن اینکه آقای بایدن و دموکراتها چون مثل ترامپ در دنیا و اروپا منزوی نیستند ممکن است برای فشار روی ایران بتوانند قویتر عمل کنند. اینگونه نیست که اگر آقای بایدن بیاید طرف ایران را خواهد گرفت...هیچفرقی بین جمهوریخواهان و دموکراتها نیست. بله روشهایشان فرق میکند؛ یکی لبخندش بیشتر است و دیگری مشت گره کردهاش را بیشتر نشان میدهد».
آصفی در ادامه تاکید کرد: «خود آقای اوباما در همان زمان برجام را نقض کرد. موضوع ویزایی که گذاشت، تحریمهایی که مجددا اعمال کرد و بدقولی که انجام دادند و موضوع بانکها را انجام ندادند. گرفتاری ما با دولت اوباما چه بود که هنوزم هست...سیاست آقای اوباما و دموکراتها این بود که مرحله به مرحله شرایط را تنگ کنند».
«امیر علی ابوالفتح» فعال سیاسی اصلاح طلب نیز در روزهای گذشته گفته بود: «سختگیریهای دولت بایدن در قبال برنامه هستهای نسبت به مباحث غیرهستهای شاید از دولت ترامپ هم افزایش پیدا کند تا بهگونهای بتواند بین مخالفان ایران در درون آمریکا و منطقه توازنی ایجاد کند. بنابراین میتوان گفت که در حوزههای غیرهستهای با دولت بایدن میتوانیم مشکلات بیشتری هم داشته باشیم».
چندی پیش «حسین مرعشی» فعال سیاسی اصلاح طلب گفته بود: «به نظر من برجام اتفاقاً در دوران آقای اوباما دچار تزلزل شد، جایی که دولت او اجازه نداد ایران از مواهب این توافق بهرهمند شود».
براساس گزارش های منتشر شده، آمریکا از آغاز پیروزی انقلاب اسلامی تاکنون ۳۵ بار تحریم های جامع علیه ایران وضع کرده که ۲۴ مورد در زمان دموکراتها و ۱۱ بار در زمان جمهوریخواهان بوده است. اوباما با ۱۱ تحریم، رکورددار تحریم علیه ایران است که در واقع شدیدترین تحریمهای تاریخ علیه یک کشور بوده است. نکته قابل توجه اینجاست که «جو بایدن» معاون اوباما بوده است.
احمد نقیب زاده در یادداشت مذکور مدعی شده است که رویکرد مقاومت در مقابل آمریکا، موجب فرسودگی و خستگی می شود. این ادعا در حالی است که وضع فعلی کشور نتیجه توافق با آمریکاست. دلار ۲۷ هزارتومانی و پراید بیش از ۱۰۰ میلیونی و سکه حدود ۱۳ میلیونی همگی میوه های برجام است.
«عباس عراقچی» نفر دوم تیم مذاکره کننده هسته ای در دولت روحانی پیش از تاکید کرد که پایبندی به برجام موجب افزایش تحریم ها شده است. عراقچی تصریح کرد که یکی از درس های برجام این بود که مقاومت بهتر از روش فعلی دولت در سیاست خارجی جواب می دهد.
دوگانه «توافق-جنگ» در حالی از سوی اصلاح طلبان مطرح می شود که تحلیلگران و صاحبنظران مسائل بین الملل بارها تاکید کرده اند که ساختار حاکمیتی آمریکا به هیچ عنوان توان اقدام نظامی علیه ایران را ندارد.
**واعظی: آنها که موفقیت دولت را نمی بینند، تندرو هستند
«محمود واعظی» رئیس دفتر رئیس جمهور در مصاحبه با روزنامه ایران گفت: «موفقیت اخیر دستگاه دیپلماسی کشور در مواجهه با رویکرد قلدرمآبانه امریکا، نه صرفاً پیروزی دولت که پیروزی جمهوری اسلامی ایران و ملت بزرگ کشورمان است...تحولات اخیر پیروزی همه ماست و در این مقطع سرنوشتساز و تاریخی، وحدت، انسجام و یکپارچگی همه گروههای سیاسی و ارکان کشور ضرورت دارد».
واعظی در ادامه گفت: «بیتردید موفقیت اخیر که نتیجه تابآوری مردم عزیزمان در مقابل تحریمها و فشارهای حداکثری امریکا و پافشاری بر حقوق کشور و ایستادگی در برابر زیادهخواهان میسر شده، مایه افتخار کشور و همه مردم و گروههای سیاسی کشور است و تنها برخی گروههای تندرو که صرفاً به دنبال اهداف سیاسی و جناحی خود هستند، چشم بر چنین موفقیتی میبندند یا به دنبال تخفیف و کوچکنمایی آن هستند».
روزنامه ایران در ادامه نوشت: «واعظی در پایان با گلایه از جریاناتی که به دنبال ناامید کردن مردم هستند، خاطرنشان کرد: در این شرایط بسیار سخت، برای پیروزی و خنثی کردن توطئههای امریکا بیش از هر زمان دیگر نیاز به وحدت و همدلی و انسجام میان همه قوا و نهادهای حاکمیتی کشور است. پیام اختلاف به خارج موجب گستاخ شدن امریکا و پیام وحدت موجب برونرفت از مشکلات فعلی اقتصادی خواهد شد».
آقای واعظی تاکید کرده که کسانی که چشمان خود بر موفقیت دولت را بسته اند، گروه های تندرو هستند! این اظهارنظر توهین آمیز در حالی است که بنابر اذعان رسانه های حامی دولت، اکنون قریب به اتفاق مردم از عملکرد دولت و به خصوص کارنامه دولت در حوزه اقتصادی و سیاست خارجی به شدت ناراضی هستند.
رئیس دفتر رئیس جمهور تاکید کرده که پیام اختلاف به خارج، موجب گستاخ شدن آمریکا می شود. آیا انتقاد دلسوزانه از عملکرد دولت، مصداق پیام اختلاف است!؟ مگر آقای روحانی بارها تاکید نکرده که دولت مشتاق شنیدن نقد است!؟ بگذریم که منتقدان توسط دولتمردان بارها مورد توهین قرار گرفتند...
قرار بود به واسطه برجام تمامی تحریم ها یکباره لغو شود. آیا انتظار دارید که مردم اکنون برای برجام جشن بگیرند!؟ هدف از برجام، لغو تمام تحریم ها بود، نه پیروزی اخلاقی ایران. سران انگلیس، فرانسه و آلمان صراحتا از تمدید تحریم تسلیحاتی ایران دفاع کرده و با آمریکا همصدا هستند. آیا این مصداق انزوای آمریکاست!؟ . چرا باید با دستاوردهای خیالی به فهم و شعور مردم توهین کنیم!؟
آقای واعظی تاکید کرده که نباید دشمن را گستاخ کنیم. آیا این اظهارنظر خلاف واقع که گفته شد «خزانه خالی است»! توسط منتقدان دولت بیان شد!؟ آیا این اظهارنظر خلاف واقع که گفته شد «آمریکا می تواند با یک بمب سیتم دفاعی ما را نابود کند»! از سوی منتقدان دولت بیان شد!؟
آیا دوگانه «دولت باتفنگ- دولت بدون تفنگ» توسط منتقدان دولت بیان شد!؟ آیا این منتقدان دولت بودند که برجام و آزمایش های موشکی ایران و شعارنویسی روی موشک ها علیه رژیم صهیونیستی و دولت تروریست آمریکا را در مقابل و در تضاد با یکدیگر قرار دادند!؟
آقای واعظی مدعی شده است که آنان که موفقیت های دولت را نمی بینند، تندرو هستند. آیا انتقاد از اینکه قیمت دلار و سکه و خودرو و مسکن و لوازم خانگی و مرغ و تخم مرغ و کره لحظه ای افزایش می یابد مصداق تندروی است.
برخی دولتمردان انتظار دارند که مردم و منتقدان برای دولت سوت و کف و هورا بکشند. اما با کمال تاسف باید گفت کارنامه دولت آقای روحانی قابل دفاع نیست.
** روزنامه حامی دولت:اکثر مردم از عملکرد روحانی ناراضی اند
روزنامه آرمان در مطلبی نوشت: «انتخابات مجلس یازدهم، هشدار و زنگ خطری درخصوص کم شدن مشارکت مردم در انتخابات بود. این کاهش مشارکت و عدم مشارکت توده مردم در انتخابات شاید تابهحال در تاریخ انتخاباتهای ایران اتفاق نیفتاده بود. این مشارکت در برخی حوزهها، در حد ۲۵-۳۰ درصد بوده است. این هشدار و زنگ خطر در انتخابات ریاستجمهوری ۱۴۰۰ هم ممکن است تکرار شود. علت این مساله بسیار روشن است. علتش این است که دولتمردان نتوانستهاند خواستههای مردم را کامل برآورده کنند. به این معنا که نه توانستند معیشت مردم را بهبود بخشند و نه مشکل اقتصاد، ارز و ... را درست حل کنند. در نتیجه، آن وعده و وعیدهایی که در طول دورههای گذشته به مردم داده شد، تحقق عملی در حد انتظار پیدا نکرد. این مسائل موجب دلسردی، دلزدگی، یاس و عدم مشارکت توده مردم در انتخابات میشود».
این روزنامه اصلاح طلب در ادامه نوشت: «اکثر مردم ایران از دولت رضایت ندارند...ما امروز در کشور دو عامل نارضایتی عمومی داریم. یکی بیکاری و دیگری گرانی است».
این روزنامه حامی دولت اذعان کرده است که علت اصلی کاهش مشارکت مردم در انتخابات مجلس یازدهم، عملکرد ضعیف دولت بوده است.
کارشناسان بارها تاکید کرده اند که علت اصلی کاهش مشارکت مردم در انتخابات مجلس یازدهم، کارنامه بسیار ضعیف دولت و مجلس دهم بوده است.
متاسفانه دولت آقای روحانی در کنترل بازار ارز، سهمیه بندی بنزین، تولید مسکن، مدیریت بازار خودرو، مدیریت نقدینگی، گسترش دیپلماسی منطقه ای، پیشبرد سیاست «اقتصاد منهای نفت»، بهره مندی از ظرفیت های آمریکای لاتین و قاره آفریقا و شرق آسیا، مبارزه با قاچاق، حمایت از تولیدکنندگان و...کارنامه قابل قبولی ارائه نداده است.