به گزارش مشرق، پوریا ذوالفقاری منتقد و نویسنده‌ی سینما و تلویزیون در صفحه اینستاگرام خود نوشت:

برای چندمین بار به تماشای برنامه مزدک میرزایی نشستم و برای چندمین بار نتوانستم بیش از چند دقیقه اش را تحمل کنم. واقعیت این است که میرزایی در خارج از کشور چیزی نشد که تصور می کردیم. چون تصورمان از او اشتباه بود. او و بسیاری از مجریان و گزارشگران گروه ورزش، جذابیت شان نسبت به هم تعریف می شود (مثلا مزدک از علیفر بهتر است!) و مخاطب داشتن شان را مرهون اهمیت مسابقاتی اند که گزارش می کنند. ما قاعدتا فینال جام جهانی و مسابقات باشگاه های اروپایی را با هیجان دنبال می کنیم چون خود این بازی ها مهیج اند. این وسط چندان حواس مان به کیفیت کار گزارشگر یا مجریانی که بین دونیمه  آنتن را پر می کنند، نیست.

حتی اگر بخواهیم در کار اینها دقیق شویم، باز هیجان و حساسیت مسابقه است که ما را با خود می برد. به همین دلیل کیفیت و کشش اصلی مجریان ورزشی را باید در جایی دیگر جست. وقتی مثلا برنامه اینترنتی اجرا می کنند یا سر از شبکه ای ماهواره ای در می آورند. آنجا دیگر خودشان اند و اندازه ی نوآوری و کیفیت شان عیان می شود. مزدک میرزایی همیشه همین بوده؛ سرد، بیگانه با هیجان و بدون ایده. حالا دیگر پخش زنده ی فینالی در کار نیست که این ضعف هایش را بپوشاند. حالا باید برنامه «بسازد» و با ایده ها و آیتم هایش هربار بینندگان بیشتری جذب کند. و خب نمی تواند. چنان که مثلا سیروس مقدم وقتی از سنگر تلویزیون و طلایی ترین ساعات پربیننده ترین ایامش (مثلا نوروز) بیرون آمد و خواب زده را برای شبکه خانگی ساخت، شکست سختی خورد.
.
تربیت شده ها و منتفعان فضای انحصاری، حتی در یک عرصه ی رقابتی رقیق و کم جان هم بازی را می بازند. جایی که مجبور باشند خلاقیت به خرج دهند و بجنگند. چون از ابتدا جنگیدن را نیاموخته و رقابت را نفهمیده اند.