کمی عقل برای انسان خوب است. طبق نظریه، وقتی ستاره ای تمام سوخت هسته ای خود را مصرف کند، میمیرد. به نسبت اینکه جرم و مواد اولیه ستاره چقدر است، مرحله بعدی متفاوت است. در اکثر ستاره های کوچک، آخرین سوخت هیدروژن است، در ستاره های با جرم و حرارت بیشتر، هلیوم حاصل از جوش هسته ای هیدروژن تبدیل به سوخت میشود و میسوزد، در ستاره های بزرگتر و با جرم و حرارت بیشتر، هلیوم می‌تواند به عناصر سنگینتر تبدیل شود و ستاره انرژی لازم برای جوش هسته ای عناصر سنگینتر از هلیوم .... را خواهند داشت، و بصورت تئوریک بسته به مرحله پایانی، جرم، و حرارت، ستاره می‌تواند به یک نوا(نو اختر)، سوپر نوا(ابر نواختر) ستاره نوترونی در صورتیکه ستاره مرده باشد و ذرات معلقش در فضا که شبیه یک نبیول وا یا یک پیش ستاره شده، تحت تاثیر برخی عوامل مثل جاذبه.... دوباره به یک ستاره یا کهکشان تبدیل میشود ،و یا در شرایط سنگینترین جرم ستاره، داغترین حرارت هسته و سنگینتر بودن عنصر پایانی سوخت، تبدیل به یک سیاه چاله می‌شود. در اینصورت بصورت تئوریک عمده فضای هسته و پارتیکلهای تشکیل دهنده عناصر سوخت بصورت نور و حرارت ساطع شده، یا در فیوژن عنصر سنگین بعدی در مرحله مرگ ساره تبدیل میشودو تنها سنگینترین پارتیکلهای هسته که فضای بسیار ناچیزی را اشغال میکنند، باقی مانده و جاذبه فراوانی را خواهند داشت. توجه کنید که تنها بر اساس علم تخیلی کوانتوم، قسمت باقی مانده ستاره میتوان جرم و گرانشی بیش از خود سااره داشته باشد، که هر چیزی در فضا را تحت شعاع جاذبه و بزرگی میدان اثر خود قرار دهد. تمام داستانهای ایونت هورایزن، هاوکینگ ریدی ایشن، ورم هولز، .... دروغی احمقانه هستن که فقط احمقها باورشون میکنن. فیزیک نمیتونه توسط خودش نقض بشه. جهل مردم موجب باورکردن دروغهای شیرین با کلمات بزرگ و گیج کننده هست. گزیی ازنیچ چیز هرگز بزرگتر و سنگینتر و قویتر از کل چیز نمیشود، این ربطی به قدرت ویک و استرانگ فورس نسبت به کل اتم ندارد، انرژی هردو زیر مجموعه انرژی و جرم کل اتم است.

خیلی جالب بود، ممنون