به گزارش مشرق، غلامرضا مصباحی‌مقدم، عضو کمسیون اقتصادی مجلس‌های هشتم تا دهم در خصوص وضعیت امروز اقتصاد کشور گفت: اگر اقتصاد ایران وضعیتی شلخته دارد، به این دلیل است که بعد از جنگ ایران و عراق از تفکری اقتصادی‌ برخوردار شدیم که این تفکر بر اساس اقتصاد نئوکلاسیک بود. اقتضاء‌ این نوع تفکر در اقتصاد این است که ایران با اقتصاد جهانی هم‌پیوستگی داشته باشد که این هم‌پیوستگی در صورت برقراری این امکان را به کشور ما می‌دهد که بخشی از ثروت جهانی را با موافقت سایر کشورهای تاثیرگذار به خود اختصاص بدهد.

مصباحی‌مقدم افزود: بر اساس این تفکر اگر ایران به اقتصاد جهانی نپیوندد، ‌ نمی‌تواند رشد و پیشرفت اقتصادی را شاهد باشد. این گزاره طی سال‌های پس از جنگ باعث شد تا همواره نگاه دولت‌مردان ما به ارتباط با غرب باشد که مُرادشان هم به طور عمده اقتصاد آمریکا و اروپا است. آن هم در شرایطی که اقتضای پیوستن به اقتصاد جهانی و گرفتن سهمی از اقتصاد موجود در جهان، چیزی جز این نیست که با رویکردهای سیاسی غرب در مناسبات داخلی و بین‌المللی همراهی کنیم.

وی ادامه داد: پیوستن به اقتصاد جهانی الزام می‌کند که مثلا مشروعیت اسرائیل را به رسمیت بشناسیم، نیروهای قدس را تروریسم تلقی و همهِ همکاری‌ با کشورهای آزادی‌خواه را قطع کنیم.

عضو مجلس خبرگان رهبری که با اعتماد آنلاین گفتگو می‌کرد، تصریح کرد: اصرار برای وابستگی به غرب در شرایطی است که ۸۰ درصد اقتصاد ما داخلی است و ۲۰ درصد به مناسبات بین‌المللی ربط پیدا می‌کند. اما غرب‌گراها فقط به این ۲۰ درصد توجه می‌کنند و با ۸۰ درصد ظرفیت داخلی کاری ندارند.

مصباحی‌مقدم‌ در ادامه افزود: حتی اگر قرار بر همراهی همه‌جانبه با غرب داشته باشیم بازهم سهم زیادی عایدی‌مان نخواهد شد. در واقع کشورهای غربی در شرایطی با ایران رابطه‌ای تنگاتنگ در اقتصاد خواهند داشت که به ظرفیت‌های داخلی ما احتیاج داشته باشند. حالا در شرایطی که اقتصاد ایران به دلیل بی‌توجهی به سهم ۸۰ درصد داخلی اقتصادی به‌هم ریخته است، بالطبع برای کشورهای صاحب‌اقتصاد جذابیتی ندارد.

وی توضیح داد: شرح این شرایط نشان می‌دهد باید در مرحله اول به واسطه ارتباط با همسایگان، ظرفیت‌های اقتصادی‌مان را به رونق برسانیم تا کشورهای قوی در زمینه اقتصادی اراده کافی برای برقراری تعامل با اقتصاد ایران را داشته باشند. اما چون تفکر نئوکلاسیک مانع شکوفایی اقتصاد داخلی شده است، اقتصاد ایران آمادگی لازم را ندارد، نمی‌تواند نیازهای مردم را تامین کند و جامعه ناگزیر به سمت بحران معیشتی می‌رود.