به گزارش مشرق، محمد ایمانی فعال رسانه‌ای درباره مذاکره با آمریکا در کانال تلگرامی خود نوشت: ظاهرا امثال آقای حجاریان، لودگی و سینه خیز رفتن اجباری را با "فرار به جلو" اشتباه گرفته اند و خیال می کنند همه جا قالتاق بازی و زیر میز زدن به جای پاسخگویی، راه در رو است.

او شیرین کاری کرده و سرمقاله فرضی برای کیهان نوشته(!) حاکی از این که کیهان در صورت پیروزی بایدن به صرافت می افتد راه مذاکره را با شرط گذاری های ناممکن ببندد:

"مسئله مسئله‌ها، کشور آمریکاست و نه رئیس کاخ سفید. تجربه نشان داده دموکرات‌ها خطرناک‌ ترند. بایدن ادعا کرده می‌خواهد به برجام بازگردد و این خود، آغاز مصائب کشور است. این‌بار ایران باید شرط‌های‌ خود را تفهیم کند و سپس وارد مذاکره شود: آمریکا موظف است تمامی ضررهایی را که از قِبل عدم فروش نفت در چهارساله ترامپ به ایران وارد شده، زمان پرداخت کند. عدم‌النفع و ضررهای تمامی شرکت‌هایی که طی این مدت به‌دلیل تحریم‌ها زیان دیده‌اند، پرداخت کند. آمریکا موظف به پرداخت آنی تمامی غرامت‌های ناشی از فوت افراد بی‌گناهی است که در اثر تحریم‌ دارو از بین رفته‌اند. آمریکا باید آمرین و عاملین شهادت سردار سلیمانی را برای محاکمه به ایران مسترد دارد. آمریکا موظف است تمامی دارایی‌هایی بلوکه شده را آزاد کند و بهره و خسارت تأخیر تأدیه آن هم را بپردازد. آمریکا می‌بایست ظرف مدتی کوتاه، خاورمیانه را ترک کند و تحریم‌های متحدین منطقه‌ای ایران را لغو نماید. مادام که این شرط‌ها اجرا نشده، هیچ فردی حق برقراری ارتباط با هیچ مقام آمریکایی را ندارد".

خب از این شیرین کاری چه نتیجه ای باید بگیریم؟ آمریکا درگیر یک به هم ریختگی و بی ثباتی بزرگ است اما حضرات اصرار دارند گرفتاری آمریکا (قبله آمال شان) را سانسور  نموده و همان را تبدیل به بهانه مشاجره در ایران کنند!

به شکلی عجیب اصرار دارند اندازه کم حافظه ترین ترین ماهی ها، انباشت عبرت و تجربه در کشور صورت نگیرد. این حلقه سیاست باز، طوری در منطق عبرت اندوزی و ایستادگی خدشه می کنند، که گویا دلال آمریکایی ها برای به هم زدن توافق قبلی -با حفظ یکطرفه تعهدات ایران- و افزودن بر دامنه تعهدات ایران در دیکته جدید هستند!

چنان خود را شیدای بستن با بایدن نشان می دهند که انگار نشریه همین ها (صدا ارگان حزب اتحاد ملت) ننوشت باید از موضع تحقیر شدن نشست و با ترامپ مذاکره کرد:

"از نگاه منتقدان، عکسی که ترامپ از مذاکره‌ کننده می‌ پسندد، این (تصویر ملاقات رئیس جمهور صربستان) است: همچون برّه‌ای در مذبح و برده‌ای در مسلخ. آیا اقداماتی از این جنس را باید مایه شرمساری دانست؟ فرض کنیم سیاستمدار صرب همچون متهمی در اتاق بازجویی و حتی یک برده نشسته؛ اگر منافع، چنین اقتضایی کند، باید آن را تمسخر کرد، یا عقلانیتی سیاسی خواند؟"!

ترامپ سر کار باشد یا بایدن، برای اینها فرقی نمی کند. آنها موظفند تحقیر شدن، ذلت پذیری و مالباختگی را با تحریف "مذاکره" و "معامله" توجیه کنند. اما هرگز نمی گویند کدام دارایی های ارزشمند دیگر را می خواهند به دشمن پیشکش کنند و کدام امتیاز حداقلی نقد را تضمین می دهند که بگیرند؟

اگر وکیل مدافع غربی ها هستند، چرا آمریکا و اروپا به تعهدات برجامی و قبل از آن، به هیچ یک از تعهدات در توافقات سعد آباد و پاریس و بروکسل و الجزایر عمل نکردند؟ و اگر نوکر و مامور آنها نیستند، چرا اصرار دارند کلاهبرداران سابقه دار غربی را قابل اعتماد و معامله وانمود کنند؟

هر مذاکره، کفی دارد که حداقل ها و خطوط قرمز مذاکره کنندگان است. اما باند حجاریان صراحتا می گویند ما نباید هیچ خط قرمز و هیچ شرطی داشته باشیم و هر امتیازی را که دشمن خواست واگذار کنیم. وقتی هم سرمان کلاه گذاشتند، کل عبرت ها و تجارب را از حافظه عمومی دیلیت کنیم و دوباره پا در باتلاق قبلی یا عمیق تر از آن پا بگذاریم!

آمریکا آخرین بار در برجام، یک چک قلابی کشیده و حضرات، همین را خرج رقابت های انتخاباتی سال 94 و 96 کرده اند.

حالا مردم می پرسند چرا پشت چک کلاهبرداران آمریکایی را امضا کردید و سر ملت کلاه گذاشتید؛ مردم که آمریکا را دشمن می داشتند؛ به حرف شما اعتماد کردند؟! پاسخی وجود ندارد. آنها یا شریک دزد بوده اند؛ یا این که در نهایت سفاهت و سبک مغزی بوده اند و دست شان رو شده است.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.