به گزارش مشرق، خبرنگار روزنامه جوان در نقد نوع مواجهه رئیس‌جمهور با خبرنگاران در نشست خبری اخیر نوشت: اگر در نشست خبری دیروز آقای روحانی بودم به ایشان می‌گفتم: «آقای رئیس‌جمهور! برخی به‌جای اینکه در میدان جنگ اقتصادی کمک کنند، دنبال این هستند که مدام مشکل ایجاد کنند. آقای روحانی! علت گرانی‌ها این است که در دولت وزیر حامی مصرف‌کننده نداریم. آقای رئیس‌جمهور! اگر همین ساعت هم بتوانیم تحریم‌ها را برداریم، نباید به ساعت بعد موکول کنیم و هیچ چیزی نباید مانع این اقدام شود.»

ممکن است کسی بگوید این حرف‌ها نوعی طلبکاری و زیاده‌خواهی از رئیس‌جمهور و دولت است! اما این‌ها حرف‌های ما نیست، اتفاقاً بخشی از اظهارات آقای رئیس‌جمهور در همین نشست خبری است! حرف‌هایی که به نوعی مخاطب آن خود دولت است، اما ایشان آن را به شکل یک مطالبه مطرح کرد!

اما اگر یک ایرانی وطن دوست نبودم و اجازه می‌یافتم در این نشست حاضر شوم، با مرتب کردن فهرستی از ایرادات تفرقه‌افکنانه به رئیس‌جمهور ایران می‌گفتم: «آقای رئیس‌جمهور! چرا ساکت نشسته‌اید، در حالی که سه لایحه مهم دولت اولویت مردم ایران است، اما مجلس به دنبال مصوبات خودش است؟! شما می‌دانید که کارشناسی دولت را نمی‌توان با کار مجلس قیاس کرد و خواباندن لوایح دولت خوب نیست.

مجلس جمهوری اسلامی با وزارت بازرگانی مخالفت کرد، در حالی که مشکل در دو دقیقه حل می‌شد، اما مجلس لایحه را بایگانی کرد. وکیل‌الدوله از حرف‌های بی‌معنای این روزهاست. آقای روحانی چرا از افکار عمومی نمی‌پرسید که چرا فقط به دولت حمله می‌کنند؟ اگر کسی به دولت فحاشی کرد و تهمت زد، چرا تشویق می‌شود؟ کسی جرئت می‌کند در کشور به قوه قضائیه یا نیروهای مسلح فحاشی کند؟ فردایش چند نفر احضار می‌شوند!»

احتمالاً حدس زده‌اید که این بار هم سخنان خود رئیس‌جمهور بود که استفاده شد! در واقع به همین راحتی آقای روحانی جایی که باید پاسخگو باشد، به نوعی طلبکار است و جایی که باید به عنوان حافظ قانون اساسی به وحدت ملی کمک کند، در کار تخطئه قوای دیگر و حتی نیروهای مسلح قدم برمی‌دارد!

 چرا ایشان مدعی است که از دستگاه قضا یا مجلس انتقادی وجود ندارد؟! آیا صفحات روزنامه‌های همسوی دولت را در انتقاد بی‌محابا از آن دو قوه دیگر نمی‌خواند؟! یا می‌خواند، اما چون به دلش می‌نشیند، آن را به عنوان یک مسئله قابل نقد به یاد نمی‌آورد؟!

در هیچ دوره‌ای از قوه قضائیه تا این حد برای نقد دستگاه قضا و حتی شخص اول آن در بین خبرنگاران احساس ایمنی وجود نداشته است.

سخنان آقای رئیس‌جمهور در نقد مجلس و استنکاف از اجرای مصوبات آنکه حتی در همین نشست خبری به آن‌اشاره شد، به کنار، اما این روزها کار دولت به جایی رسیده که حتی رئیس‌دفتر آقای روحانی نیز مانند یک قوه مستقل پا را از حد جایگاه و شخصیت خود فراتر می‌گذارد و برای دو قوه دیگر و شورای عالی امنیت ملی و نهادهای مختلف رجز می‌خواند و خط و نشان می‌کشد.

آقای روحانی هم از منتقدان به دادگاه شکایت می‌کند، هم آنان را به انواع الفاظ ناشایست می‌نوازد و هم به‌موقع خود مظلوم‌نمایی می‌کند و در سایه حمله به منتقدان، دو قوه دیگر و حتی نیروهای مسلح کشور را می‌نوازد!