بعد از نشستن در خودروی مقتول همسرم سر صحبت را باز کرد. همان لحظه اسلحه‌ای را که همراه داشتم از زیر چادر بیرون آوردم و دو گلوله شلیک کردم. با شلیک گلوله وقتی کنترل ماشین از دست مقتول خارج شد من و همسرم از ماشین پیاده شدیم و فرار کردیم.

محاکمه

با اقرار متهمان پرونده روی میز هیئت قضایی شعبه چهارم دادگاه کیفری یک استان تهران قرار گرفت. هیئت قضایی بعد از محاکمه که به صورت غیرعلنی برگزار شد مرد جوان را به قصاص و همسرش به اتهام معاونت در قتل به ۱۵‌سال حبس محکوم کرد. این حکم در شعبه‌۲۴ دیوان‌عالی کشور تحت رسیدگی قرار گرفت، اما رأی صادره نقض و پرونده به شعبه همعرض ارجاع داده شد.

به این ترتیب پرونده به شعبه دهم دادگاه کیفری یک استان تهران فرستاده شد و هیئت قضایی بار دیگر عامل حادثه را به قصاص و همسرش را به ۱۵‌سال حبس محکوم کردند. رأی صادر شده بار دیگر مورد اعتراض دو متهم قرار گرفت و هیئت قضایی دیوان عالی کشور با قبول اعتراض بار دیگر رأی را نقض کرد و این بار دو متهم مقابل قضات شعبه دوم دادگاه کیفری یک استان تهران محاکمه شدند. عامل حادثه گفت: مقتول مهدورالدم بود برای همین تصمیم به قتل وی گرفتم و از کاری که کرده‌ام پشیمان هم نیستم؛ چراکه او مستحق مرگ بود. شب حادثه به درخواست من، همسرم او را به محل قرار کشاند و من هم او را با شلیک گلوله به قتل رساندم. دفاعیات عامل قتل از سوی هیئت قضایی پذیرفته شد و با برائت وی از قصاص به پرداخت دیه و حبس محکوم شد.