سرویس جهان مشرق _ فلسطین اشغالی در سالی که گذشت شاهد تحولات پرچالش به ویژه در عرصه‌ سیاسی بوده است. گستردگی ابعاد این تحولات در سال گذشته میلادی تا جایی بود که بسیاری از کارشناسان از ۲۰۲۰ به عنوان یکی از پرچالش‌ترین سال‌های سیاسی رژیم صهیونیستی از زمان تاسیس این رژیم در سال ۱۹۴۸ یاد می‌کنند.

انحلال کنست؛ آغاز دور تازه بحران سیاسی صهیونیست‌ها

 اواخر دسامبر ۲۰۲۰ با مانع تراشی هایی که بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر بر سر راه تصویب بودجه سالانه رژیم صهیونیستی به وجود آورد، کنست (پارلمان) رژیم صهیونیستی برای چهارمین بار طی کمتر از دوسال منحل شده و این رژیم مجبور به حرکت به سمت چهارمین انتخابات پیش از موعد خود شد. آرای متفاوت احزاب در عرصه سیاسی یک بن بست عملی را برای این رژیم رقم زده است و هنوز معلوم نیست پس از چهارمین انتخابات، کابینه ای تشکیل شود.

با انحلال پارلمان رژیم صهیونیستی زمان برگزاری انتخابات ۹۰ روز پس از انحلال کنست خواهد بود. لذا صهیونیست‌ها باید روز ۲۳ مارس ۲۰۲۱ سوم فروردین ۱۴۰۰ انتخابات جدیدی را برگزار کنند. این انتخابات  بر اساس داده‌های به دست آمده در نظرسنجی‌های اخیر رژیم صهیونیستی نسبت به انتخابات گذشته تفاوت‌هایی خواهد داشت.

پس از انحلال کنست رژیم صهیونیستی و تغییراتی که طی یک ماه اخیر رخ داده همچون دوره های گذشته احزاب جدید التأسیس در  این رژیم در حال شکل گیری هستند. احزابی که برخی از آنها عمرشان به همین کنست هم قد نمی دهد و پس از انتخابات منحل می شوند، اما آنچه طی سال های گذشته با خود به همراه داشته اند تقسیم بیشتر آراء، بین احزاب کوچک و باج خواهی از احزاب بزرگ برای تشکیل کابینه بوده است.

صف‌بندی های جدید در احزاب سیاسی اسرائیل

پس از آنکه «گیدعون ساعر» از حزب لیکود جدا شد و حزب «امید جدید» را به وجود آورد به تلاش‌های خود برای کسب تأیید تعداد بیشتری از شخصیت‌های راست‌گرای لیکود و خارج آن تلاش می‌کند. بعد از اعلام حمایت شخصیت‌های مهم در حزب راست‌گرای شهرک‌نشینان از جمله بنیامین بیگن، وزیر و نماینده اسبق و پسر مناحیم بیگن، نخست‌وزیر اسبق رژیم صهیونیستی، زئیو الکین، وزیر مستعفی که نفوذ زیادی در میان مهاجران از کشورهای اتحاد شوروی سابق دارد، دنی دیان، رئیس اسبق شورای شهرک‌ها نیز که از نزدیکان نتانیاهو و جزو شخصیت‌های مهم بین شهرک‌نشینان است به ساعر پیوست و این مساله شانس او را بیشتر می‌کند.

-ماه گذشته «رون حولدائی»، شهردار تل آویو، اعلام کرد حزب جدیدی را به نام «اسرائیلی ها» تشکیل داده است. در همان بدو تأسیس این حزب، «آوی نیسنکورن»، وزیر دادگستری کابینه فعلی رژیم صهیونیستی که پیش از این عضو حزب آبی- سفید بود به این حزب پیوست.

این حزب در نظرسنجی هایی که آخر ماه گذشته در سرزمین های اشغالی انجام شد توانست بین ۸ تا ۹ کرسی به دست آورد. کرسی هایی که از سبد «لیکود» و «امید جدید» کاسته شد و در همین نظرسنجی ها لیکود ۲۸ تا ۲۹ کرسی و «امید جدید» نیز ۱۷ کرسی به دست آورد.

این به معنای یک انشقاق جدید در جناح «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر کنونی رژیم صهیونیستی و راستگرایان است. چرا که با این تعداد کرسی که در سبد حزب «حولدایی» قرار گرفت، عملاً راستگرایان در این نظرسنجی ها نمی توانند حتی ۵۵ کرسی کسب کنند و باید به فکر راه های جدیدی باشند.

در نظرسنجی هایی که به دست آمد حزب «یمینا» به ریاست نفتالی بنت بین ۱۲ تا ۱۴ کرسی و حزب «آینده» به ریاست یَئیر لَپید، ۱۱ تا ۱۲ کرسی به دست خواهد آورد و احزاب «اسرائیل خانه ما»، شاس، یهودات هاتورات، بین ۷ تا ۸ کرسی در اختیار خواهند داشت. در همین زمان میرتس ۵ کرسی و آبی سفید ۴ کرسی در اختیار خواهد داشت که با این سیر نزولی ممکن است نتواند حداقل لازم آراء را کسب کند. در این میان فهرست مشترک عربی نیز ۱۰ تا ۱۱ کرسی را به دست خواهد آورد.

این چینش نشان می دهد اگر تمام رقبای نتانیاهو که متشکل از اسرائیل خانه ما، میرتس، یمینا، آبی سفید و امید جدید هستند اگر در کنار هم جمع شوند می توانند ۶۱ کرسی را در اختیار داشته، کابینه را به وجود آورند اما مشکل اینجا است که این مجموعه بسیار بعید است بتوانند با هم به توافق برسند.

پیامدهای بحران سیاسی بر پرونده‌های مهم داخلی و خارجی صهیونیست‌ها

اما گذشته از صف‌بندی‌های جدید در میان احزاب سیاسی رژیم صهیونیستی و اینکه کدام حزب پیروز انتخابات خواهد بود، تغییر پیاپی کابینه اسرائیل که یک بحران سیاسی تاریخی برای صهیونیست‌ها رقم زده پرونده‌های کلان این رژیم در داخل اراضی اشغالی و نیز سطح بین‌المللی به ویژه هم‌زمان با تغییر دولت در آمریکا را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

برای چهارمین بار در دو سال گذشته، انتخابات پارلمانی در پایان ماه مارس برگزار می شود. یک مطالعه جدید که در آن رژیم صهیونیستی با ۱۹ کشور دموکراتیک غربی مقایسه شده نشان می دهد از سال ۱۹۹۶ تاکنون در هیچ جای دیگر به اندازه اسرائیل رأی داده نشده است.

در همین زمینه اخیرا «زلمان شووال» سفیر اسبق رژیم صهیونیستی در آمریکا اعلام کرد که این رژیم امروزه از سوی احزاب چپ و راست، شاهد فروپاشی است.

وی همچنین گفت که اوضاع احزاب سیاسی در اسرائیل که قصد دارند در انتخابات پارلمانی شرکت کنند بسیار نابسامان و آشفته است. در سایه چنین اوضاعی، باید منتظر اتفاقات بدتری در اسرائیل باشیم. لیست های انتخاباتی خالی از هرگونه برنامه و مملو از تلاش برای تحقق منافع شخصی است. بحران حاکمیت و بحران سیاسی در اسرائیل ادامه دارد که برخاسته از چند عامل از جمله نحوه برگزاری انتخابات پارلمانی است.

آغاز فروپاشی داخلی اسرائیل؛ ماهیت نظامی صهیونیست‌ها در خطر است

علاوه بر آن اراضی اشغالی فلسطین ماه هاست که شاهد تظاهرات گسترده شهرک نشینان در کنار بی ثباتی سیاسی است. هزاران شهرک‌نشین صهیونیست ماه ها به خیابان ها ریخته و از فرسایش ساختارهای دموکراتیک انتقاد کرده اند. تمرکز معترضان بیشتر بر بنیامین نتانیاهو است که به مدت ۱۴ سال زمام امور را به دست دارد. این باعث می شود که وی با دوام ترین رئیس رژیم در تاریخ اسرائیل لقب بگیرد و در عین حال اولین گزینه معترضان برای محاکمه به دلیل ارتکاب جرایم جنایی، فساد، سلب اعتماد و رشوه باشد.

در مرحله کنونی عدم تشکیل کابینه جدید و عدم تصویب بودجه سالانه رژیم صهیونیستی نه تنها آشفتگی سیاسی، بلکه آشفتگی و تضعیف در عرصه نظامی این رژیم را با خود به همراه آورده است. عرصه ای که تضعیف و آشفتگی آن به دلیل ماهیت نظامی رژیم صهیونیستی به معنی از دست رفتن کیان صهیونیستها است.

با انحلال کنست رژیم صهیونیستی اواخر سال ۲۰۱۸، وزارتخانه ها و نهادهای نظامی این رژیم با همان بودجه سال ۲۰۱۸ به کار خود ادامه دادند. با استمرار آشفتگی سیاسی و عدم تشکیل کابینه تا سال ۲۰۲۰ این روند ادامه داشته است و وزارتخانه های رژیم صهیونیستی با همان بودجه سال ۲۰۱۸ به کار خود ادامه داده اند. کابینه جدید نیز با عدم تصویب بودجه موجبات انحلال کنست را فراهم آورد و می‌توان گفت صهیونیستها تا اواسط سال ۲۰۲۱ بودجه ای در اختیار نخواهند داشت.

علاوه بر آنچه در خصوص بودجه به آن اشاره شد، رژیم صهیونیستی در قانونگذاری با مشکلاتی روبرو است که بدون تشکیل کنست جدید و آشفتگی سیاسی ۳ سال گذشته قابلیت حل نداشته است.

آنچه به این اوضاع دامن می‌زند آن است که اسرائیل قانون اساسی ندارد. پس از تأسیس، آنها نتوانستند در این مورد به توافق برسند، خصوصاً «دیوید بن گوریون» نخست وزیر وقت رژیم صهیونیستی مخالف این مسئله بود و اعلام کرد تا زمانی که اکثریت مردم یهود هنوز در دیگر کشورها زندگی می کنند، هیچ قانون اساسی پایداری تصویب نخواهد شد.

ماه گذشته میلادی «آموس هارل» کارشناس صهیونیست در مقاله‌ای نوشت، تغییر شیوه فعالیت اسرائیل و توقف جمعی کارها نشان از ناتوانی دستگاه اداری و امنیتی آن دارد و هر دو در حال فروپاشی عمیق تا مرز نابودی هستند.

این کارشناس اسرائیلی خاطرنشان کرد که ریشه اصلی این مشکل در بحران سیاسی ناشی از تلاش نتانیاهو برای حفظ قدرت به رغم کیفرخواست سه جانبه علیه وی است. عدم توانایی نتانیاهو در تشکیل کابینه پس از سه دوره برگزاری انتخابات و شکست آن، او را مجبور به ایجاد یک کابینه اضطراری برای مقابله با شیوع «ویروس کرونا» کرد، اما این بار هم نتوانست عملکرد خوبی به نمایش بگذارد.

این کارشناس صهیونیست ادامه داد که انتظار می‌رود با کاهش کسری بودجه ناشی از شیوع ویروس کرونا در سرزمین‌های اشغالی، رژیم اسرائیل نه تنها برای مدت طولانی مجبور است بدون بودجه کار کند، بلکه به احتمال زیاد رفتن به دور چهارم انتخابات، بودجه را تا کل سال ۲۰۲۱ مسدود خواهد کرد. همچنین حساس‌ترین و پیچیده‌ترین موضوع در عملیات نیروهای نظامی گفت وگو بین دو سطح سیاسی و حرفه‌ای در ارتش و سایر شاخه‌های امنیتی است، اما وقتی رژیم اصلی، اساسی کار نمی‌کند این گفت وگو به یک موضوع بی‌اثر تبدیل می‌شود.

آنچه در این مرحله محرز به نظر می رسد نزدیک شدن زمان زوال حیات سیاسی نتانیاهو است که ادعای فراوانی برای تثبیت موجودیت رژیم اشغالگر اسرائیل تا سال‌های طولانی داشت. شواهد حاکی از آن است که تاریخ مصرف بنیامین نتانیاهو پایان یافته است و تصمیم سازان تل‌آویو تصمیم گرفته‌اند برای فرونشاندن خشم شهرک‌نشینان صهیونیست مسئولیت همه بحران‌ها را متوجه نتانیاهو کنند. ترس مقامات اسرائیل و در وهله اول جامعه صهیونیستی از آغاز جنگ با حزب‌الله لبنان و موشک‌های دقیق مقاومت که جبهه شمالی صهیونیست‌ها را در تیررس خود قرار داده نیز از جمله دیگر دلایل نفرت شهرک‌نشینان از نخست‌وزیرشان است و او را مقصر به وجود آمدن این شرایط بحرانی می‌دانند.

بر این اساس کارشناسان معتقدند هم‌زمان با پایان زندگی سیاسی بنیامین نتانیاهو، موجودیت رژیم اسرائیل نیز مراحل پایانی خود را طی خواهد کرد و فروپاشی سیاسی و اقتصادی صهیونیست‌ها که ریشه در بحران هویتی آنها دارد اجازه نمی‌دهد رویایی که از ۷۰ سال گذشته به دنبال تعبیر آن هستند یعنی اعلام رسمی حاکمیت ملی که مورد قبول همه جهان باشد، تحقق یابد.