بیشتر بخوانید:
درخواست اولویت واکسن کرونا برای رانندگان تاکسی و اتوبوس
این اظهارات برای شما شاید آشنا باشد و از زمان حضور مهمانی ناخوانده به نام کرونا در روز بسیار شنیده باشید، اینها بخشی از درد و دل‌های افرادی است که به نوعی تسلیم ویروس چموش کرونا شدند و جان خود را برای تأمین معیشت مورد هدف قرار گرفته‌اند، افرادی که در قالب راننده تاکسی هر روز در سطح شهر رفت و آمد می‌کنند؛ سیدمناف هاشمی معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران هم در این خصوص گفته است: سیستم حمل و نقل به عنوان یکی از مهم‌ترین ارکان اثربخش کلانشهر تهران به شمار می‌رود که نقش بسزایی را در حجم و سطح گسترده جابه‌جایی شهروندان با شیوه‌ها و مدهای مختلف حمل و نقلی عهده دار است. ورود ویروس کرونا در یک سال گذشته به کشور نشان داد با وجود تعطیلی بخش‌های اساسی کشور براساس تدابیر ستاد ملی مقابله با کرونا، در تمام ساعات شبانه روز لحظه‌ای وقفه یا تعطیلی در بخش‌های مختلف حمل و نقلی وجود نداشت و این ناوگان در حال خدمت رسانی به مردم شریف و بزرگوار هستند.
جالب اینجاست که اخیرا محمد علیخانی عضو شورای شهر تهران اعلام کرد که حدود ۱۱۰ هزار راننده تاکسی در تهران وجود دارد و بیشترین تلفات در دوران کرونا در حمل و نقل عمومی را از سوی رانندگان تاکسی شاهد بودیم، این گفته شاید در ظاهر ساده باشد اما در واقع بسیار دردناک است چرا؟ زیرا این رانندگان به نوعی تسلیم چنین ویروسی شدند و به گفته خودشان کسی به فریاد آن‌ها نمی‌رسد.
اخیرا با یکی از رانندگان تاکسی هم صحبت شدم، سنش بالا بود و می‌گفت درد ما فقط خود کرونا نیست، هر روز مردمی از قشرهای متفاوت سوار ماشین من می‌شوند، برخیها علاقه‌ای به استفاده از ماسک ندارند و حتی نمی‌توانیم با آن‌ها بحث کنیم، زیرا روزی خودمان از بین می‌رود چاره چیست؟ برای جلوگیری از شیوع این ویروس در حوزه تاکسیرانی دقیقا چه اقداماتی انجام شده است؟
بیشتر بخوانید:
چه شغل‌هایی با کرونا از بین رفت؟
در این راستا، علیرضا قنادان مدیرعامل سازمان تاکسیرانی شهر تهران درباره تمهیدات تاکسیرانی جهت مقابله با بیماری کرونا اظهار کرد: توزیع مواد ضدعفونی کننده رایگان در پایانه‌های تاکسیرانی پایتخت آغاز شده و تلاش می‌کنیم اقداماتی را جهت پیشگیری از ابتلا به کرونا در میان رانندگان تاکسی انجام دهیم، همچنین بسته‌های ماسک جهت ارائه به تاکسیرانان به دستمان رسیده اما میزان کنونی کفایت نمی‌کند و درخواست ماسک‌های بیشتر را انجام داده‌ایم؛ در ادامه یکی دیگر از رانندگان جوان گله‌ای دیگر داشت، او می‌گفت من حقوق چندانی ندارم که بخواهم برای انجام تست کرونا مقدار زیادی هزینه کنم و در این خصوص مسئولان چرا تدبیری برای انجام این تست در میان رانندگان نمی‌اندیشند؟ صحبت این پسر جوان مرا یاد اظهارات وزیر راه و شهرسازی انداخت...!
۲۴ آبان امسال بود که محمد اسلامی وزیر راه و شهرسازی در حاشیه دیدار وزیر بهداشت از وزارت راه و شهرسازی در جمع خبرنگاران گفت که برای کسانی که ارتباط مستقیم با مردم دارند به ویژه رانندگان حمل و نقل عمومی تست سریع فراهم کرده‌ایم تا ناقل نباشند؛ به محض اینکه کیت‌های تست کرونا به دست ما برسد، پس از آموزش‌های لازم به مجریان طرح، تست سریع رانندگان عملیاتی خواهد شد، اما در حال حاضر حدود ۳ ماه از این وعده می‌گذرد و همچنان هیچ تستی از این رانندگان گرفته نشده است.
موضوع را از مرتضی ضامنی مدیرعامل اتحادیه تاکسیرانی‌های شهری کشور پیگیری کردیم، او به ما در خصوص وعده وزیر راه مبنی بر انجام تست کرونا برای تمامی رانندگان، گفت: تاکسی‌های برون شهری ما در حوزه وزارت راه و ترابری است و اینکه آقای اسلامی وزیر راه گفت که تست کرونا گرفته می‌شود، مربوط به این حوزه با تعداد محدود است و به صورت کلی در این حوزه ۲۰ تا ۳۰ هزار دستگاه وجود دارد.
وی تأکید کرد: در حوزه شهری تعداد ۳۲۰ هزار ناوگان وجود دارد و ما از وزارت بهداشت درخواست تست کرونا برای این رانندگان را داشتیم و اعلام آمادگی هم کردیم، اما هیچ پاسخی مبنی بر موافقت و اعلام آمادگی دریافت نکردیم و در حوزه رانندگان تاکسی حدود یک هزار و ۴۰۰ نفر به کرونا ویروس مبتلا شدند که ۱۵۲ نفر از آن‌ها فوت کردند؛ سوالی در ذهن جرقه می‌زند که چرا وزارت بهداشت چنین درخواست مهمی را پشت گوش انداخته تا این خبر با یک تیتر بسیار غمناک صفحه یک رسانه‌ها شود: رانندگان تاکسی بیشترین قربانیان ویروس کرونا!
باید چند نفر دیگر قربانی موجودی به نام کرونا شوند که یک وزارتخانه با انجام تست موافقت کند؟ این بی‌توجهی چه توجیهی می‌تواند داشته باشد؟ آن هم بی‌توجهی نسبت به کسانی که ۲۴ ساعته در خدمت شهروندان هستند و با حداقل هزینه به مردم خدمت می‌کنند...! گاهی لازم است مسئولان کمی بیشتر نسبت به اقدامات خود تأمل کنند و با بازی‌های مدیریتی، سیاسی و... دیگران را قربانی کار خودشان نکنند؛ اما نه تنها مسئولان، این بار باید شهروندان هم کمی به فکر باشند، به فکر خانواده‌ای که چشم به راه پدر و همسر خود است و نگرانی‌اش همچون تمامی مردم این است که عزیزش با توجه به جولان کرونا و محیط شغلی، درگیر این ویروس نشود.
باشد که بتوانیم فقط چند لحظه خودمان را جای دیگران بگذاریم، آن وقت شاید بسیاری از مشکلات و دغدغه‌ها حل شدنی بود!
