به گزارش مشرق، حسین شریعتمداری طی یادداشتی در روزنامه کیهان نوشت:

آقای روحانی در جلسه روز چهارشنبه -۱۱ فروردین- هیئت دولت گفته‌اند: «راه‌حل مشکلات پیچیده کشور فقط اصل 59 قانون اساسی است... مگر ما به 12 فروردین افتخار نمی‌کنیم؟ 12 فروردین چیست؟ یک همه‌پرسی است، مگر غیر از این است؟ 12 فروردین چیست؟ یک رفراندوم است. مگر ما به این

قانون اساسی افتخار نمی‌کنیم؟ قانون اساسی با چه تثبیت و نهایی شد؟ با رفراندوم، با رای مردم»! درباره این بخش از اظهارات جناب روحانی اشاره به چند نکته ضروری است. بخوانید!

۱- بی‌تردید رفراندوم یکی از راه‌کارها برای حل مشکلات اساسی است و در اصل ۵۹ قانون اساسی آمده است «‌در مسائل بسیار مهم اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ممکن است اعمال قوه مقننه از راه همه‌پرسی و مراجعه مستقیم به آراء مردم صورت گیرد. درخواست مراجعه به آراء عمومی باید به تصویب دو سوم مجموع نمایندگان مجلس برسد». اکنون سؤال این است که مشکلات اساسی کشور چیست؟‌ آیا گرانی‌های افسارگسیخته، بیکاری، تعطیلی کارخانجات و مراکز تولید، ده‌ها برابر شدن قیمت مسکن و اجاره بها، کاهش فاجعه‌بار ارزش پول ملی، افزایش صدها تحریم جدید به تحریم‌های قبلی که قرار بود لغو بشود، افزایش چند صد درصدی قیمت خودرو، دزدی‌های کلان برخی از نزدیکان مسئولان بلندپایه دولتی، برباد دادن امکانات و ظرفیت‌های ۸ ساله نظام، به کارگیری جاسوسان در مراکز حساس تصمیم‌ساز و سیاست‌پرداز، متوقف کردن برنامه هسته‌ای و... آیا تمامی این موارد از مشکلات اساسی کشور نیست؟!

جناب رئیس‌جمهور! این بلاها را چه کسی بر سر مردم و نظام آوار کرده است؟! مگر تمامی این موارد خسارت‌بار در حوزه مسئولیت جنابعالی نبوده و نیست؟! بنابراین اگر قرار است برای حل مشکلات اساسی کشور رفراندومی صورت بپذیرد اولین، منطقی‌ترین، عاقلانه‌ترین و قانونی‌ترین پرسش رفراندوم باید این سؤال از مردم باشد که آیا مسئولان ایجاد این مشکلات کمرشکن بعد از پایان مسئولیت باید تحت پیگرد قضایی قرار بگیرند یا نه؟! آیا جنابعالی مشکلاتی اساسی‌تر از مشکلات یاد شده می‌شناسید؟ و آیا برای رفراندوم مورد نظر خود پرسشی قانونی‌تر و منطقی‌تر از این پرسش سراغ دارید؟!

۲- از جناب روحانی که خود را حقوقدان معرفی می‌فرمایند بسیار تعجب‌آور است که برای توضیح نظر خود به رفراندوم ۱۲ فروردین و رفراندوم قانون اساسی اشاره می‌کنند! حتماً فراموش نفرموده‌اند که این دو رفراندوم هنگامی انجام شد که اولاً هنوز نظام اسلامی و قانون اساسی شکل نگرفته بود. بنابراین تنها راه ممکن رفراندوم بود و ثانیاً پرسش آری یا نه درباره اساس نظام بود و مردم به تاسیس جمهوری اسلامی ایران و قانون اساسی آن آری یا نه می‌گفتند. اکنون سؤال از رئیس‌جمهور محترم و حقوقدان این است که این دو رفراندوم، به رفراندومی که در اصل ۵۹ قانون اساسی آمده است چه ربطی دارد که به آن استناد فرموده‌اید؟!

۳- و بالاخره اگرچه در این باره گفتنی‌های دیگری نیز هست که می‌گذاریم و می‌گذریم ولی اشاره به یک احتمال خالی از فایده نیست و شاید برای جناب روحانی هم هشدار دهنده باشد و آن، اینکه مشاوران آقای روحانی با اطمینان از اینکه رفراندوم مورد اشاره قانونی نیست و انجام نخواهد پذیرفت، طرح آن را به ایشان پیشنهاد کرده‌اند تا از این طریق برای ناکارآمدی دولت آقای روحانی که آن را «رحم اجاره‌ای»! خود می‌دانستند بهانه‌ای دست و پا کرده باشند و مثلاً جناب روحانی در توجیه ناکارآمدی دولت، اعلام بفرمایند اگر رفراندوم انجام می‌گرفت همه مشکلات قابل حل بود! همانگونه که فرموده‌اند منتقدان باعث شکست برجام شده‌اند! و یا اگر ترامپ از برجام خارج نشده بود همه چیز روبراه بود! و... البته، این درحالی است که آقای روحانی قسم جلاله یاد کرده و گفته بودند «والله العلی العظیم اگر مشکلات این کشور راه‌ حل نداشت من کاندیدا نمی‌شدم»!