به گزارش مشرق، «فیصل بن فرحان» وزیر خارجه سعودی در گفتگویی با العربیه، درباره ایران ادعاهایی را تکرار کرد و مدعی شد که ثبات در منطقه بدون رسیدگی به دغدغههای کشورهای منطقه و از بین بردن نگرانیهایشان نسبت به رفتارهای ایران، میسر نخواهد شد.
وزیر خارجه سعودی با اشاره به افزایش سطح غنی سازی ایران گفت: این مهم است که جامعه بینالمللی به یک توافق طولانیمدت و قویتر برسد. همچنین باید به مساله موشکهای بالستیک و دخالتهای منطقهای پرداخته شود!!
بیشتر بخوانید:
ریاض: باید توافق هستهای ایران، طولانیتر و مستحکمتر باشد
وزیر خارجه سعودی ادامه داد: راهحلی هم بهتر از حضور خود کشورهای منطقه که به طور مستقیم از این تهدیدها متأثرند، بر سر میز مذاکرات نیست.
فیصل بن فرحان در بخش دیگری از سخنانش درباره تنشهای موجود در فلسطین هم قیافه حق به جانب گرفت و در حالی که ریاض حمایتهای پنهان و آشکاری از رژیم صهیویستی دارد، گفت: ریاض بر حق تاسیس دولت فلسطین در مرزهای ۱۹۶۷ که قدس شرقی پایتخت آن است، تاکید دارد و موضع ریاض در چارچوب ابتکار عربی برای صلح دائم، کاملا مشخص است. بدون حل و فصل کامل اختلافات بین اسرائیل و فلسطین، برقراری ثبات ممکن نیست.
شاهزاده فیصل بن فرحان درباره یمن هم مدعی شد: ابتکار سعودی برای صلح به دلیل مخالفت حوثیها متوقف شده است. ما به راه سیاسی برای بحران یمن پایبندیم.امیدواریم که حوثیها منافع یمن را به منافع دیگر طرفهای منطقهای ترجیح دهد و اینک توپ در زمین حوثیها است.
وزیر امور خارجه سعودی درباره اظهارات جنجالی وزیر امور خارجه لبنان آن را غیردیپلماتیک بود و نژادپرستانه خواند.
«شربل وهبه» وزیر امور خارجه لبنان در یک مصاحبه تلویزیونی گفته بود کشورهای حاشیه خلیج فارس گروه تروریستی داعش را به وجود آوردهاند.
وهبه در گفتوگو با شبکه الحره و در پاسخ به سؤالی درباره سلاح حزبالله گفت: به آنچه در غزه رخ میدهد نگاه کنید، آیا امکان ندارد شبیه آن در لبنان هم رخ دهد و اکنون سلاح حزبالله برای دشمن صهیونیستی بازدارنده است.
وی با بیان اینکه «فرانسویها درباره سلاح حزبالله چیزی نگفتهاند»، افزود: هنگامی که اسرائیل اراضی لبنان را اشغال کرد نیروهای حزبالله برای دفاع از حاکمیت و موجودیت لبنان به سلاح مجهز شدند و امروز هم این سلاح جنبه بازدارندگی دارد.
وهبه گفت: در مرحله دوم تهدیدهای لبنان، داعشیهایی آمدند که کشورهای دوست و برادر محبت کردند و آن را برای ما بهارمغان آوردند و آن را در مناطق نینوا، انبار و تدمر گسترش دادند.