به گزارش مشرق، روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه خود نوشت: روزنامه جوان نوشت: میانگین رشد اقتصادی سالهای ۹۲ تا ۹۹ در حالی صفر درصد گزارش شده که در همین مدت حجم نقدینگی حداقل با ۳ هزارهزار میلیارد تومان رشد به ۳ هزارو ۵۰۰ هزار میلیارد تومان رسیده است، ریشه خلق نقدینگی بدون پشتوانه در این سالها تأمین کسری بودجه دولت و همچنین پرداخت سود بانکی محقق نشده به سپردههای بانکی عنوان میشود و آثار این رشد حجم نقدینگی نیز افزایش مستمر سطح عمومی قیمت کالا و خدمات در اقتصاد است.
در حالی که حجم نقدینگی مرداد ۹۲ حدود ۵۰۰ هزار میلیارد تومان بود، این متغیر اقتصادی مرداد ماه سال ۹۷ (آغاز سکانداری عبدالناصر همتی در بانک مرکزی) به هزارو ۶۴۶ هزار میلیارد تومان (۲۳۱ هزار میلیارد تومان پول و هزارو ۴۱۵ هزار میلیارد تومان شبهپول) رسید، این متغیر در پایان سال ۹۹ تا عدد ۳ هزارو ۵۰۰ هزار میلیارد تومان پیشروی کرد. گفتنی است سهم پول از حجم نقدینگی ۲۰ درصد و سهم شبهپول ۸۰ درصد است. حسن روحانی در مناظرات ریاستجمهوری دوره یازدهم یکی از منتقدان جدی رشد بدون پشتوانه حجم نقدینگی بود و حتی اثر تورمی خط اعتباری ۴۵ هزار میلیارد تومانی بانک مرکزی برای مسکن مهر بسیار بزرگنمایی شد، زیرا معتقد بودند که نباید برای حمایت از اقشار ضعیف جامعه و اجرای یک طرح ملی، چون مسکن مهر از منابعی استفاده کرد که برای کلیه مردم جامعه اثر تورمی داشته باشد.
با توجه به حساسیت بالای رئیسجمهور روی حجم نقدینگی و تورم انتظار میرفت که سیاستهای اقتصادی اعمال شود که جلوی خلق نقدینگی بدون پشتوانه و تورم گرفته شود، اما نه تنها شاهد کنترل حجم نقدینگی نبودیم، بلکه دولت هر بار که در این حوزه با انتقاد روبهرو شد، اعلام کرد میانگین رشد نقدینگی ۳۰ درصد بوده است(!)
بر اساس آمارهای بانک مرکزی، رشد نقدینگی در شهریورماه سال ۹۹ به ۳۶/۲ درصد رسید که این نرخ در شش سال اخیر بیسابقه بوده است. بررسی آمارها نشان میدهد رشد نقطه به نقطه پول در شهریورماه سال مذکور به ۸۰/۲ درصد رسید که این رقم، یک رشد تاریخی محسوب میشود. این روند باعث شده است که نسبت پول به نقدینگی در آخرین ماه تابستان سال گذشته از ۲۰ درصد عبور کند.
یکی از مسائلی که دولت فعلی برای اقتصاد ایجاد کرد، مقوله تسریع رشد حجم نقدینگی است و از آنجایی که این رشد حجم نقدینگی با رشد تولید همراه نیست، تورمی در اقتصاد پدید میآورد که شبهپول را برای حضور در بازارها تشویق میکند، از اینرو هر چند وقت یکبار در اقتصاد شاهد شکلگیری یک نوسان قابل ملاحظه در یکی از بازارها به دلیل پمپاژ نقدینگی به آن بازار هستیم.