به گزارش مشرق، جنگ ۲ دهه‌ای آمریکا علیه افغانستان که به عنوان طولانی‌ترین جنگ خارجی این کشور نیز شناخته می‌شود، با شکست آمریکا پایان یافت و محدودیت قدرت نظامی این کشور را نشان داد.
به گزارش «آسوشیتدپرس»، سرنگونی طالبان و القاعده در افغانستان به عنوان بهانه آمریکا برای حمله به این کشور در سال ۲۰۰۱ تنها ۲ ماه پس از آغاز حمله مذکور رخ داد؛ موفقیتی که ظاهرا با نابودی «اسامه بن لادن»، طراح حادثه ۱۱ سپتامبر تکمیل شد.
بیشتر بخوانید:
مسکو: درک منطق اقدامات آمریکا در افغانستان غیرممکن است
اکنون ۲۰ سال از آن ماجرا گذشته و آمریکا در حالی از افغانستان خارج می‌شود که دیدگاه‌های مربوط به پیروزی در افغانستان برای «واشنگتن» کاملا ناپدید شده و طالبان در مسیر صعود مجدد به قدرت است.
این پارادوکس ظاهری نشان داد که حتی نیروی نظامی برتر از جهت فنی هم از دسترسی به پیروزی ناکام می‌ماند.
در واقع جنگ افغانستان ثابت کرد که حتی در قرن ۲۱، ارتش کاملا مسلحی مانند ارتش آمریکا نیز به دلیل عدم درک سیاسی، تاریخی و فرهنگی نمی‌تواند به موفقیت پایدار دست پیدا کند.
ضمن اینکه، آمریکا با حضور خود در افغانستان به عنوان اشغالگر به انگیزه جنگ داخلی در این کشور دامن زده، توانایی دولت «کابل» را برای اتحاد محدود کرد، فرصت‌های ثبات در افغانستان را نابود کرد و افغانستانی‌ها را در چرخه خشونت و بی نظمی بی پایانی گرفتار ساخت.
جنگ آمریکا در افغانستان به بهای کشته شدن ده‌ها هزار نظامی و غیرنظامی افغانستان پایان یافت و آمریکا ۲ هزار و ۴۴۰ نظامی و متحدانش هزار و ۱۰۰ نظامی خود را در این جنگ از دست دادند.
«واشنگتن»، برای این جنگ صدها میلیارد دلار هزینه کرد و اکنون دولت «جو بایدن»، میلیاردها دلار را باید صرف پیامدهای داخلی این جنگ کند.
کارشناسان با وجود اختلاف نظر در مورد دلایل شکست آمریکا در افغانستان، در یک مورد اتفاق نظر هستند و آن هم جنگ آمریکا به عراق در سال ۲۰۰۳ در دولت «جورج بوش» است.
جنگ عراق در عرض چند سال به حدی طاقت فرسا شد که در رده بندی اولویت‌های آمریکا جای افغانستان را گرفت.
