سرویس اقتصادی مشرق- بر اساس آمار بانک مرکزی، در هشت سال دولت احمدینژاد مجموع تشکیل سرمایه ثابت ناخالص در کشور به قیمتهای ثابت سال ۱۳۹۰ حدود ۱۱۷۳ هزار میلیارد تومان بوده است.
این در حالی است که در هشت سال دولت روحانی مجموع تشکیل سرمایه ثابت ناخالص در کشور به قیمتهای ثابت سال ۱۳۹۰ حدود ۹۲۳ هزار میلیارد تومان بوده که ۲۱ درصد کمتر از عملکرد دولت احمدینژاد است؛ به عبارت دیگر دولت روحانی مجموعاً ۲۵۰ هزار میلیارد تومان کمتر از دولت احمدینژاد، در اقتصاد ایران سرمایهگذاری کرده است.
بر اساس آمار بانک مرکزی، میزان تشکیل سرمایه ثابت ناخالص در سال پایانی دولت احمدینژاد نسبت به سال پایانی دولت خاتمی ۱۶.۴ درصد بیشتر بوده است.
این در حالی است که در دولت روحانی شاهد افول این شاخص بودیم به طوری که در سال پایانی دولت روحانی نسبت به سال پایانی دولت احمدینژاد، تشکیل سرمایه ثابت ناخالص با رشد منفی ۲۸ درصد مواجه شد.
تشکیل سرمایه ثابت ناخالص یک مفهوم اقتصاد کلان است. از نظر آماری این متغیر به سنجش کسب داراییهای جدید یا بهبود داراییهای موجود توسط کسبوکارها، دولت و خانوار میپردازد و نشاندهنده میزان ارزش افزوده سرمایهگذاری شده دریک اقتصاد است.
تشکیل سرمایه در تولید ناخالص داخلی نشاندهنده سرمایهگذاری در کل تولید ناخالص داخلی است. این شاخص نشاندهنده فرایندها و الگوهای فعالیتهای تولید اقتصادی بوده و بهعنوان یک عامل مهم فرایند توسعه پایدار در کشورهای درحال توسعه تلقی میشود که افزایش آن جزو اهداف همه کشورها تلقی میشود.
کاهش سرمایهگذاری ثابت ناخالص هشداری برای تداوم رشد اقتصادی محسوب شده و میتواند روند رشد توسعهای اقتصاد کشور را برای سالهای آتی با مشکل مواجه کند.
با توجه به این که سرمایهگذاری و تشکیل سرمایه در همه نظریههای اقتصادی بهعنوان موتور توسعه اقتصادی عمل میکند منفی شدن این رقم بهخصوص برای ماشینآلات بسیار خطرناک بوده و میتواند رکود سالهای پیشرو را تشدید کرده و به آن دامن بزند.
بنابراین دولت رئیسی در سال جاری و سالهای آینده، چوب کمکاریهای دولت روحانی را خواهد خورد که کمبود برق یکی نمونه آشکار آن است که نتیجه عدم سرمایهگذاری دولت روحانی برای توسعه تولید برق است.