کد خبر 126776

تاریخ انتشار: ۶ تیر ۱۳۹۱ - ۱۱:۳۰

کودکان عراق؛ قربانیان فراموش شده + تصاویر

از کودکان عراق چه خبر؟ ایا این کودکان طعم کودکی را آنگونه که من و شما چشیدیه ایم، درک می کنند؟ آیا اطلاق صفت قربانیان خاموش جنگ بر آنان، صحیح است؟ کودکان عراقی با چه مشکلاتی روبرو هستند؟ برای یافتن این سوالات با گزارش های ویژه مشرق همراه شوید......

به گزارش مشرق، «کریس فلوید» در دسامبر 2011 در مورد جنگ عراق گفته است: اجساد ردیف شده هزاران کودک، نوزاد و شیرخوار و کودکان دبستانی که بدن آنها متلاشی شده، زنده زنده سوخته و یا در طی حملات آمریکایی ها با گلوله سوراخ سوراخ شده در اطراف شهرهای عراق قابل مشاهده است. واقعیت آنچه که در عراق اتفاق افتاده این اجساد مچاله شده است که در مناطق بیابانی رها شده اند؛ صورت های آنها سیاه شده، امحا و احشای آنها بیرون ریخته و چشمانشان به پوچی خیره مانده است. از این دست اظهار نظرها در مورد کودکان جنگ زده عراق در مدت زمان اشغال این کشور بارها از سوی خبرنگاران و عکاسان مختلف تکرار شده است.

«رابرت فیسک» نیز در سال 2006 با انتشار مقاله‌ای نوشته بود: «بسیاری از کودکان عراق در اثر اشغال عراق توسط نیروهای آمریکایی و بمباران مستقیم شهرها و مناطق مسکونی کشته شده و جان خود را از دست داده‌اند».

دو دهه کشتار و آوارگی کودکان

در این گزارش به وضعیت کودکانی خواهیم پرداخت که قربانی طمع و شهوت قدرت و نفت شدند. کودکانی که بنا به ماهیت وجودیشان شایسته چنین رفتار و رقم خوردن سرنوشتی اینچنین هولناک از سوی سیاستمداران آمریکایی و هم پیمانان غربی آنها نبودند. طی دو دهه، حقوق کودکان عراقی همچون سایر اقشار مردم این کشور در نتیجه خشونت، جنگ، اشغال خارجی و تحریم های بین المللی نقض شده و عراق تبدیل به یکی از بدترین مناطق خاورمیانه و شمال آفریقا برای کودکان شده است: به طوری که در آن کشور سه و نیم میلیون کودک در فقر زندگی می کنند، یک و نیم میلیون نفر از کودکان زیر پنج سال دچار سوء تغذیه بوده و روزانه دست کم صد نوزاد جان خود را از دست می دهد. چنین آماری در دنیای کنونی بسیار دور از ذهن و کمیاب است.

بر اساس کنوانسیون 1949 ژنو که بر حمایت و محافظت از افراد غیرنظامی در طول جنگ تاکید دارد و نیز بنا به کنوانسیون 1989 سازمان ملل در مورد حقوق کودکان (CRC)، وضعیت کودکان عراق به هیچ وجه قابل توجیه نبوده و یکی از صدها موارد عدم پایبندی مدعیان حقوق بشر و صلح بین المللی به معاهدات بین المللی را به وضوح نشان می دهد.

عراق جنگ زده، یکی از خطرناکترین مناطق برای کودکان

آنگلو-آمریکن ها و کودکان عراق

در واقع بعد از سال 2003 نیروهای متجاوز آنگلو-آمریکن اشغال کننده عراق نتوانستند و یا نخواستند که به وظایف خود در مورد قوانین بین المللی ناظر بر حقوق کودکان عمل کنند. CRC تاکید دارد که باید حقوق کودکان از بابت کلیه جوانب فیزیکی و حیاتی، روحی، اخلاقی، روانی و رشدی در یک محیط کاملا ایمن تامین گردد که هیچگاه شاهد چنین چیزی در عراق نبودیم. هرچند نیروهای خارجی هم اکنون از عراق خارج شده اند اما تمامی مسئولیت جنایات ناشی از عدم پایبندی به این قوانین در مدت زمان اشغال و نتایج طویل المدت آن به عهده نیروهای اشغالگر خواهد بود و آنها باید در مورد وضعیتی کودکان عراقی به مردم این کشور و مراجه بین المللی پاسخگو باشند.

نیروهای اشغالگر به طور کاملا عمدی ساختار اجتماعی عراق را تغییر داده اند و از روش های پاکسازی قومی برای ایجاد گسست در یکپارچگی کشور استفاده کرده اند؛ تاسیسات تصفیه آب، امکانات بهداشتی و آموزشی را از بین برده اند و به صورت بی هدف مناطق پرجمعیت را بمباران کرده اند که در تمامی این سطوح کودکان عراقی شدیدترین و بیشترین آسیب ها را دریافت کرده اند.

تمامی مسئولیت مرگ و میر، آسیب های جسمی و روانی وارد شده به کودکان عراق به عهده کشورهایی است که به این سرزمین هجوم برده بودند.

آنچه که در انتظار کودکان عراق است

زندگی در کشوری که تحت حمله بوده و درگیر جنگ است مشکلات روانی فراوانی برای اکثریت قریب به مطلق این کودکان ایجاد کرده و موجب افسردگی و اضطراب در همه این کودکان شده است که نیازمند برنامه های حمایتی روانشناسانه چشمگیر می باشد. دستیابی به خدمات ضروری اجتماعی از جمله چالش‌های بسیار بزرگ و لاینحل خانواده‌های عراقی در طی اشغال و پس از آن بوده است که بازتاب مستقیم این مشکل بر کودکان عراق قابل ملاحظه است.

با توجه به ناکارآمدی فعلی بنیادهای حمایتی عراق در اثر از هم پاشیدگی زیرساخت ها و مشکلات فراوان دولت نوخواسته عراق پس از پایان رسمی اشغال، کودکان عراقی در معرض خطرات بسیاری هستند که از جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

- مرگ

که در اثر عملیات های تروریستی، کمبود بهداشت و بسیاری عوامل دیگر روی می دهد.

- قطع عضو

کودکان بسیاری در طی اشغال دچار نقص عضو شده اند و تعدادی فراوانی نیز روزانه در نتیجه فعال شدن مین ها و بمب های به جا مانده به این خیل می پیوندند.

- ربوده شدن

بسیاری از کودکان خانواده‌های نسبتا مرفه عراقی در معرض خطر ربوده شدن برای باجگیری قرار دارند.

کودکان، آسیب پذیرترین اقشار در بمبارن های بی هدف مناطق مسکونی بودند.

- خشونت های جنسی و قاچاق انسان

بسیاری از گزارش‌ها تاکید دارند که کودکان عراقی قربانی پدیده‌هایی از قبیل خشونت جنسی و ازدواج‌های اجباری و تجارت کودکان هستند.

- به کار گرفته شدن در گروه های مسلح و بهره کشی اقتصادی به صورت کارگر

بسیاری از باندها و گروه‌ها از کودکان برای فعالیت‌های غیر قانونی خود استفاده می‌کنند. بر اساس آمارهای ارائه شده بیش از 60 درصد کودکان یتیم عراقی نان‌ آور خانواده‌های خود هستند و برای تامین هزینه هایشان وارد این گروه ها می شوند.

- زندانی شدن

صدها کودک عراقی در طی اشغال در زندان‌های نظامیان آمریکایی زندانی شده و تحت انواع و اقسام آزارها و شکنجه‌ها از جمله آزارهای جنسی قرار گرفته اند که این اتفاقات با توجه به عدم برقراری کامل نظم ممکن است همکچنان از سوی گروه های خود سر ادامه داشته باشد.

کودکان عراق؛ افسرده و دور از هیجانات کودکی

بدیهی است که جامعه جهانی و نهادهای حقوق بشری بین المللی موظفند به جای عملکردهای سیاسی در راستای خواسته های سیاستمداران قدرت های سلطه جو و تسلیم شدن به برنامه های آنها به این مصادیق بارز نقض حقوق بشر پرداخته و به یاری کودکان عراقی اقدام کنند.

آمارهای تاسف برانگیز مرگ و میر کودکان عراقی

آمارهای رسمی و گمانه زنی های رسانه های همگانی عراق، هفتاد تا نود و پنج درصد از مرگ های رخ داده در این کشور را نادیده می گیرند. برخی آمارهای قابل اعتماد سال 2011، تعداد کشته شدگان واقعی جنگ عراق را تا یک و نیم میلیون نفر اعلام می کنند. بررسی های انجام شده توسط گروه های معتبر نشان می دهد که 39 درصد از افراد کشته شده در اثر حملات هوایی نیروهای اشغالگر آمریکایی، کودکان بوده اند. 42 درصد مرگ و میر ناشی از خمپاره اندازی نیروهای درگیر نیز مربوط به کودکان بوده است. نزدیک به نه درصد از پنجاه هزار مرگ غیر طبیعی ثبت شده را کودکان تشکیل می دهند و 29 درصد غیرنظامیانی که با تیر مستقیم نیروهای اشغالگر کشته شده اند نیز کودکان بوده اند.

در دوران اشغال کودکان عراق حامیان خود را از دست دادند.

کودکان بی شمار دیگری نیز وجود دارند که به طور غیر مستقیم و در نتیجه تبعات مختلف اشغالگری جان خود را از دست داده اند. بیماری ها، قحطی و سوء تغذیه، فقر گسترده، رکود اقتصادی، آلودگی محیط زیست و نبود خدمات اولیه به صورت کاملا بی سر و صدا دست به دست هم داده و بخش وسیعی از جمعیت عراق به خصوص کودکان را از پای درآورده است. گزارش صندوق بین المللی کودکان سازمان ملل متحد حاکی است که تا سال 2006 بین 4 تا 5 میلیون کودک عراقی یکی از والدین یا هر دوی آنها را از دست داده‌؛ بی ‌سرپرست و در شرایط بسیار بد معیشتی و به دور از ساده‌ ترین وسایل معیشتی به زندگی خود ادامه می‌دهد.

افزایش شدید نقص های وراثتی مادرزادی و ابتلا به سرطان در عراق

انهدام زیرساخت های نظامی و صنعتی در طی جنگ باعث رهایی فلزات سنگین و دیگر مواد خطرناک در هوا، خاک و آب های زیرسطحی شده است و مناطقی که زباله های شهری و بیمارستانی در آنها انباشته شده منشا بیماری های خطرناکی شده اند. آلودگی اورانیومی و دیگر آلودگی های نظامی موجب افزایش شدید آمار نقص های وراثتی مادرزادی و ابتلا به سرطان در عراق شده است. آلودگی شدید منابع آبی و زمین های کشاورزی باعث آلودگی محصولات کشاورزی تولید شده در عراق گردیده که به عنوان منبع غذایی در دسترس از طرف خانواده ها مورد استفاده قرار می گیرد.

پس از خروج ظاهری آنگلو-آمریکن ها کودکان هنوز با میراث اشغال دست به گریبانند.

به موجب موافقت نامه‌های لاهه و ژنو مسئولیت تمام موارد فوق مستقیما متوجه انگلیس و آمریکا به عنوان کشورهای اشغال‌ کننده عراق بوده و این دو کشور باید برآورنده و تامین ‌کننده امنیت و بهداشت در عراق به ویژه برای زنان و کودکان می بودند. حال ان که هیچگونه تعهدی از سوی متجاوزین دیده نشد تا جایی که در سال 2010 پزشکان مستقر در فلوجه اعلام کردند که در این منطقه با آمار بسیار غیر قابل باوری از نقص های مادرزادی، سرطان و سقط ناگهانی روبرو هستند.

در سال 2004 نیروهای اشغالگر این منطقه را به شدت بمباران کردند و در کمتر از یک سال بعد از این حادثه یعنی در سال 2005 آمار مشکلات حاد پزشکی در این منطقه شدیدا رو به افزایش نهاد. در سال 2010 نرخ سکته قلبی در فلوجه 13 برابر نرخ گزارش شده در کشورهای اتحادیه اروپا بوده است. نقایص مادرزادی مرتبط با مشکل در سیستم عصبی نیز 23 برابر آنچه که در اروپا دیده می شود گزارش شده است. پزشکان ژاپنی معتقدند آمار نقایص مادرزادی موجود در عراق بسیار بیشتر از آمار دیده شده در شهرهای هیروشیما و ناکازاکی است که در روزهای پایانی جنگ جهانی دوم با بمب های اتمی آمریکایی با خاک یکسان شدند.

نسل آینده بی گناه عراق تبعات اشغال را در گوش و خون خود حس خواهد کرد.

اورانیوم تضعیف شده بلای جان مادران و نوزادان عراقی

این آمار دهشتناک ار آنجاست که آمریکا در حمله به عراق از تسلیحات حاوی اورانیوم ضعیف شده استفاده کرد. اورانيوم ضعیف شده روي جنين زنان باردار اثر گذاشته و رشد آن ‌را دچار اختلال مي ‌كند و موجب تولد نوزاداني با معلولیت مادرزادي مي ‌شود. نوزادانی بدون سر و بدون عضو به دنيا مي ‌آيند که عملا هیچ کاری در مورد آنها از سوی پزشکان ساخته نیست. بدین ترتیب عراقی‌ها تا نسل‌ها از نقص‌هاي مادرزادي و سرطان رنج خواهند برد. افزایش نرخ ابتلا به سرطان، کم خونی و اختلالات مادرزادی در عراق در نتیجه استفاده از تسلیحات حاوی مواد هسته ای به خصوص اورانیوم در طی جنگ های 1991 و 2003 می باشد.

انهدام زیرساخت های بهداشتی و درمانی عراق توسط اشغالگران تاثیر مستقیم بر کودکان داشته است.

افزایش شدید سرطان خون در کودکان شهر بصره گزارش شده است و یافته ها حاکی از آن است که از سال 1991 به این طرف که اولین یورش نیروهای آمریکا به عراق اتفاق افتاد سرطان خون در کودکان عراقی به طرز چشمگیری افزایش یافته که در نتیجه استفاده از اورانیوم ضعیف شده در تسلیحات جنگی بوده است.

مین های آمریکایی

مین های زمینی و بقایای مواد منفجره به شدت جان کودکان عراقی را تهدید می کنند. طبق آمارهای منتشره در سال 2011 بیست و پنج درصد قربانیان این مین ها کودکان زیر 14 سال هستند. آمار معلولیت در اثر مواد منفجره باقی مانده که در سال 1991 حدود 5500 نفر بوده در سال 2007 به 80000 نفر رسیده است. 7/45 در صد این افراد بین 15 تا 29 سال سن داشته اند و 9/23 درصد کودکان زیر 14 سال بوده اند. در طی دهه گذشته آمار افراد قطع عضو شده در دو استان بصره و المثنی به تنهایی آمار این افراد در کل کشور نابسامان آنگولا را پشت سر گذاشته است.

عراق به کشوری مملو از کودکان قطع عضو شده تبدیل گردیده است.

نظام بهداشتی و درمانی نابسامان و کودکان نیازمند

گسیختگی نظام بهداشتی و درمانی عراق در نتیجه اشغال این کشور منجر به مرگ کودکان در اثر عوامل غیر قابل پیشگیری شده است. کشتار عمدی و مهاجرت اجباری پزشکان و پرسنل بهداشتی و درمانی عراق موجب شده است که تا 75 درصد کادر درمانی عراق اعم از پزشکان و داروسازان و پرستاران از دسترس بیمارستان ها و خدمات بهداشتی خارج شوند. تقریبا 70 درصد بیمارانی که با وضعیت وخیم به بیمارستان ها رسانده می شوند در اثر نبود نیروی متخصص و خدمات دارویی و تجهیزات لازم در بخش اورژانس جان خود را از دست می دهند که کودکان آسیب پذیرترین آمار این مرگ و میر را تشکیل می دهند.

میلیون ها کودک عراقی محروم از سیستم آموزشی کارا هستند.

تعداد زیاد کشته‌ها و زخمی ‌ها که موسسات و مراکز بهداشتی عراق را در طی اشغال به خود مشغول می داشت، عملا مانع رسیدگی پزشکان این کشور به اوضاع روحی و روانی کودکان می شد و آمارهای موجود نشان می‌دهد که بیش از 48 درصد کودکان عراقی مبتلا به انواع استرس از جمله استرس‌ های پس از حادثه هستند. این شرایط هنوز نیز به کلی رفع نشده و سازمان های بهداشتی عراق هنوز قادر به رسیدگی کامل به کودکان نیستند. صلیب سرخ هشدار داده است که سوء تغذیه در کودکان عراقی از 19 درصد قبل از اشغال این کشور در سال 2003 به 28 درصد رسیده است و از هر سه کودک زیر 5 سال عراقی فقط یک نفر به آب آشامیدنی سالم دسترسی دارد و از هر 4 مورد نیز یک نفر از سوء تغذیه شدید رنج می برد.

آلودگی و نبود خدمات تصفیه ای باعث شده است تا 70 درصد مردم به آب سالم دسترسی نداشته باشند که موجب مرگ یک کودک از هر 8 کودک عراقی قبل از 15 سالگی می شود. اسهال، وبا، تیفوئید، هپاتید و غیره بیماری هایی هستند که کودکان عراقی در نتیجه عدم در اختیار داشتن آب سالم با آنها درگیرند که اغلب موجب مرگ این کودکان می شود.