به گزارش مشرق، علی فیروزی رئیس مرکز ملی مطالعات پایش و بهبود محیط کسب و کار سه شنبه (۲۳ شهریور) در یک برنامه تلویزیونی گفت: مهمترین مانع برای بهبود فضای کسب و کار این است که این امر، اولویت اصلی دستگاهها نیست. مبنای اولیه باید تفکر بر پایه بهبود کسب کار باشد، زیرا با بخشنامهها کاری از پیش نمیرود. این ذهنیت که یک دستگاه، اهمیت خود و جایگاهش را صرفاً در صدور آئین نامه و بخشنامه ببیند، فرصتی برای توجه به بهبود فضای کسب و کار ایجاد نمیکند.
وی ادامه داد: ۵۱ درصد خدمات دولت از جنس مجوز است و با این تک ابزار نمیتوان تمام احکام حکمرانی را انجام داد. باید فرهنگ ایجاد کسب و کار در تمام دستگاهها ایجاد شود. بگیر و ببندها کار مسکنی است؛ اما کسب و کار و بهبود آن، یک کار فرآیندی است. جنس بهبود کسب و کار از نوع کاشت است.
فیروزی اظهار کرد: ما ۱۲۰۰ مجوز داریم و با این نمیتوان جلو رفت. با استفاده از روشهای مختلف میتوان تا حد زیادی از موانع و مشکلات کسب و کارها بکاهیم. متن قانون بر این است که تمام دستگاهها از یک جا مجوز دریافت کنند. تمام دستگاهها باید با این مراکز پیوند داشته باشند. سازمان غذا و دارو بیشترین مجوزها را صادر میکند. مردم در طبقات ادارات و دستگاهها سرگردان هستند و خسته میشوند.
شبکه بانکی در مسیر توسعه بنگاههای اقتصادی نیست
محمد باقر مجتبایی دبیر کل اتاق اصناف، در این برنامه بیان کرد: مجموعه سیاستها در دست دولت است و در همین جا هم تصمیم گیری میکنند و اگر این فرایند بهبود پیدا نکند در کسب و کار بهبودی حاصل نخواهد شد. بی ثباتی در تأمین مواد اولیه یکی از مشکلات اساسی است که برای کسب و کار مانع ایجاد میکند. این بی برنامگی و بی ثباتی در فروش هم هست.
دبیر کل اتاق اصناف اظهار کرد: سامانه مجوز کسب کار اتاق اصناف از دولت جلو است. استفاده از پنجره دولت الکترونیک از اولویتهای ماست و به همین دلیل هم موفق بودیم. همچنین شبکه بانکی نیز در مسیر توسعه بنگاههای اقتصادی نیست.
موانع کار تولیدی باید برطرف شود
مهدی طغیانی رئیس فراکسیون بهبود کسب و کار مجلس نیز گفت: شروع مجوزها یکی از عوامل و مشکلات بهبود کسب کار است. نظام مالیاتی، بانکی و … هم مشکلاتی را ایجاد کرده است که عمدتاً نادیده گرفته میشود. بیشتر دستگاهها برای دادن مجوز، هزینههایی را تحمیل میکنند. باید بین دستگاهها تعامل باشد تا موازی کاری در دادن مجوزها را شاهد نباشیم.
وی افزود: مردم باید به یک درگاه وارد شوند تا دوندگی بی اساس نداشته باشند. درد ما این است که دلالی هیچ هزینهای در کشور ندارد، اما کار تولیدی و شروع آن کلی هزینه و دوندگی دارد.