به گزارش مشرق، علیرضا تقوی‌نیا، تحلیلگر مسائل سیاسی در کانال تلگرامی خود نوشت: مواضع جمهوری اسلامی در قبال جمهوری باکو همواره مثبت بوده است. در جنگ اول قره باغ ایران تا حد زیادی به پدر رئیس جمهور فعلی کمک مستقیم کرد و تمام تلاش هایش را برای پیروزی حیدرعلی اف به کار گرفت اما پس از مدتی وی آن حمایت ها را از یاد برد و بیش از پیش به سمت غرب و به خصوص اسرائیل سوق یافت.

در هنگامه جنگ سال گذشته نیز نگارنده تاکید کرد هدف آذربایجان از جنگ با ارمنستان صرفا آزادسازی مناطق قره باغ نیست، بلکه مترصد تصرف مناطق مرزی ارمنستان با ایران است تا بتواند از طریق زمینی به نخجوان و در نتیجه ترکیه متصل شود و علاوه بر دست یافتن به عمق استراتژیک، پای ترک ها را به دریای خزر باز و منابع غنی آن باز کند.

اخیرا آن پیش بینی (که هنوز در کانال تفسیرگر موجود است ) در حال تحقق بوده و علاوه بر پیشروی (هرچند محدود) ارتش باکو در خاک ارمنستان، این کشور که تا ۲۰۰ سال پیش تحت حاکمیت تهران بوده، جرات مزاحمت برای تریلرهای ایرانی و رانندگان آن را نیز پیدا کرده و عوارض سنگینی نیز بر خودروهای عبوری از همسایه جنوبی به مقصد ایروان وضع نموده است.

نیروهای ارتش و سپاه پاسداران ایران نیز در حال لشکر کشی و ارسال ادوات سنگین به مرز با جمهوری باکو هستند که احتمالا در راستای برگزاری رزمایش و چنگ و دندان نشان دادن به علی اف و حامیانش باشد.

اما چرا علی اف با وجود حمایت های رسمی بسیاری از مقامات ایران در سال گذشته از بازپس گیری قره باغ اینگونه اقدامات خلاف حسن همجواری را بروز می دهد ؟

چند پاسخ به سوال فوق به ذهن کاتب این وجیزه می رسد که در ذیل آن را می خوانید .

 الهام علی اف از گذشته طمع ارضی نسبت به خاک ایران دارد و با توجه به موفقیت اخیرش در برابر ارتش ضعیف ارمنستان و حمایت های کامل ترکیه و رژیم صهیونیستی این جرات را پیدا کرده تا جمهوری اسلامی را محک بزند که اگر پاسخ درخور ندید به تعرضاتش به خاک ارمنستان تا تحقق نیت نهایی اش یعنی رسیدن به نخجوان ادامه دهد. البته رهبر جمهوری اسلامی سال گذشته تاکید کرد هرگونه تغییر در ژئوپلیتیک منطقه با واکنش ایران روبرو خواهد شد.

 اگر باکو بتواند مناطق مرزی ایران و ارمنستان را تصرف کند عملا کریدور استراتژیک جنوب به شمال که از بندرعباس شروع شده و به اورآسیا می رود را کاملا در اختیار خود خواهد گرفت و می تواند از آن به عنوان یک اهرم فشار بسیار قدرتمند استفاده کند. البته این تصمیم توسط قدرت های بزرگ برای مقابله با روسیه، چین و هند و به طور کلی اعضای پیمان شانگهای گرفته شده تا مانع از رسیدن چین و هند به بازارهای اروپا از طریق کریدور یاد شده شوند. 

نباید فراموش کرد ترکیه دروازه شرقی ناتو است و سدی در برابر نفوذ شانگهای به اروپا از سمت شرق به شمار می رود و اگر بتواند با کمک علی اف و ارتش وی مسیر جنوب به شمال را هم ببندد ، عملا سدی مستحکم در برابر قدرت های اقتصادی شرقی ایجاد کرده است که می تواند هرگاه که بخواهد آن را اهرم فشاری علیه ایران، چین و روسیه کند.

رژیم صهیونیستی نیز که پس از ترکیه دومین کشور پشتیبان جمهوری باکو از لحاظ نظامی به شمار می آید، در ماه گذشته استراتژی خود علیه جمهوری اسلامی را "مرگ با هزاران بریدگی" اعلان کرد و به صراحت از قصدش برای درگیر کردن ایران در اطرافش با بهره گیری از ضربات محدود و متکثر تا از پای درآوردن آن سخن گفت.

 بنابراین مسئولان امنیتی و نظامی اجمهوری اسلامی کاملا واقف اند که هرگونه درگیری نظامی مستقیم بین ایران و جمهوری باکو کاملا در راستای خواسته صهیونیست هاست و باید با ظرافت خاصی علی اف و دار ودسته اش را به عقب نشینی واداشت.

در نهایت نگارنده اعتقاد دارد پشت پرده رفتارهای این روزها با رانندگان ایرانی و بستن مسیر آنها، مسائل بسیار راهبردی و عمیقی بوده که ناشی از سوء تفاهم و ... نیست بلکه تصمیمات در پایتخت های بزرگتر گرفته شده و اگر تهران واکنش قاطع بروز نداده و ترکیبی از اهرم های اقتصادی، دیپلماتیک و نظامی را به کار نگیرد، بی تردید جسارت همسایه کوچک شمالی بالاتر رفته و کار به جاهای باریک تر خواهد رسید.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.