به گزارش مشرق، «سجاد محمدیان» پارالمپین رشته دوومیدانی یکی از ورزشکاران با تجربه کاروان اعزامی ایران به پارالمپیک توکیو بود که توانست در شرایط سخت جوی این شهر، مدال نقره پرتاب وزنه را از آن خود کند. مدالی که  وی باور دارد باید طلا می‌شد اما تنها حریفی که پیش‌بینی‌ آن را نداشت شرایط بارانی بود.

او از زندگی قهرمانی خود گفت و یکی از دلایل موفقیت رشته‌های پرتابی در غرب کشور شرایط جغرافیایی و بازی های بومی و محلی دانست. 

متن کامل این گفت وگو با این قهرمان پارالمپینی را در زیر می‌خوانیم. 

دیدار با رهبری خستگی از تنمان بیرون کرد

برای رسیدن به مدال المپیک چند سال در اردوهای فرسایشی بودیم و در حدود چند هفته است که از اردو دور هستیم. خستگی این اردوها با دیدار مقام معظم رهبری برطرف شد. معظم‌له نگاهی پدرانه نسبت به قهرمانان دارد و این موجب قوت قلب ما است. ورزشکاران پارالمپیکی دغدغه‌های خود را در محضر رهبر انقلاب مطرح کردند و وی نیز به وزارت ورزش و جوانان برای رفع این مشکلات توصیه‌های جدی داشتند. 

برای مدال طلا به توکیو رفتم

من در ۲ پارالمپیک متوالی شرکت کردم و توانستم ۲ مدال نقره را برای کشور عزیزم ایران به ارمغان بیاورم. مدال‌هایی که می‌توانست رنگ یکی از آنان متفاوت باشد. تمام تلاشم این بود که در توکیو طلا ضرب کنم و با این کار نقش بیشتری در ارتقا جایگاه کاروان اعزامی ایران داشته باشم؛ متاسفانه پیش‌بینی شرایط آب و هوایی را نکرده بودم. روز مسابقه باران سیل آسا در توکیو شروع به باریدن کرد و همین کار را برای من و سایر ورزشکاران سخت کرد. 

بیشتر بخوانید:

قهرمانی از دیار حاج قاسم که هرگز روستا را رها نمی‌کند/ شکستن رکورد دنیا با کت و شلوار!

رکوردم برای مدال طلا بود

در تمرینات توانسته بودم رکورد  ۱۵.۷۰ متر را ثبت کنم و با این رکورد مدال طلایم قطعی بود زیرا ورزشکار انگلیسی ۱۵.۳۳ متر را ثبت کرد. خودم را برای مدال طلا آماده کرده بودم اما متاسفانه باران اجازه این کار را نداد. تمام تلاشم این است که مدال طلای پارالمپیک را به کلکسیون افتخاراتم اضافه کنم و برای این کار امید به پارالمپیک ۲۰۲۴ پاریس دارم. هر چند تا آن زمان ۴۱ ساله خواهم شد اما سن در دوومیدانی عدد است و اگر بدن آماده باشد حتما شرکت می‌کنم. در سه سال گذشته من و کادر فنی تمام تلاش خود را انجام دادیم.

ورزش پرتابی در غرب کشور جایگاه ویژه‌ای دارد

بسیاری از فعالیت‌های ورزشی از سبک زندگی و جغرافیایی محل سکونت آن ورزشکار نشات خواهد گرفت. در غرب ایران به خاطر شرایط جغرافیایی و برگزاری برخی از بازی‌های بومی محلی ورزش پرتابی جایگاه ویژه‌ای دارد که موجب شده تا در چند استان غربی شاهد موفقیت‌های زیادی باشیم. در این استان‌ها بازی بومی و محلی به نام «دال پلان» وجود دارد که اساس آن بر پرتاب است و ساکنان این مناطق از کودکی با آن آشنا خواهند شد. 

بیرانوند از مفاخر ورزش ایران است

یکی از مهمترین کسانی که در یک دهه گذشته پرتاب‌های وی شهرت جهانی پیدا کرده «علیرضا بیرانوند» سنگربان شماره یک تیم ملی ایران است. او نیز به مانند من از استان لرستان به ورزش کشور معرفی شده است. اما او اکنون یکی از مفاخر بزرگ ورزش ایران است که به وجود چنین ورزشکاری در استان و ایران افتخار می‌کنیم.

دوست دارم با علیرضا چالش پرتاب بگذارم

وزنه‌ای که در پرتاب وزنه پرتاب می‌شود ۷.۶ کیلوگرم است و با توپ متفاوت است. این وزنه را در حدود ۱۵.۷۰ متر پرتاب خواهم کرد اما نمی‌دانم پرتاب دستم با توپ چقدر است؛ دوست دارم این چالش را تجربه کنتم. شاید اگر روزی علیرضا به خرم‌آباد آمد بتوانم یک چالش پرتابی با او بگذارم. البته بعید می‌دانم پرتاب دست من به بیرانوند نزدیک شود. 

تمریناتم به زودی آغاز می‌شود

برای اینکه بتوانیم همیشه در اوج باشیم باید تمرینات خود را به صورت مستمر ادامه دهیم. از چند روز دیگر تمرینات خود را پیگیری خواهم کرد تا بتوانم در مسابقات جهانی که حدود ۱۰ ماه دیگر در ژاپن برگزار می‌شود شرکت کنم. امیدوارم بتوانم در آن تورنمنت از حریف انگیسی خود عبور کنم. بعد از آن نیز بازی‌های پاراآسیایی برگزار خواهد شد و باید برای کسب خوشرنگ‌ترین مدال برنامه‌ریزی کنیم. 

با مدال طلای پارالمپیک خداحافظی می‌کنم

تمام تلاشم این است که سومین پارالمپیک خود را تجربه کنم و این ملزم آمادگی بدنی و ذهنی است. دوست دارم در پاریس نخستین مدال طلای پارالمپیک خود را ضرب کنم و بعد از آن با دنیای قهرمانی خداحافظی کنم. امیدوارم این رویایی من محقق شود.