به گزارش مشرق، «لوید آستین» وزیر دفاع آمریکا و «مارک میلی» رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح آمریکا در جلسه استماع کمیته نیروهای مسلح مجلس نمایندگان آمریکا به ادای شهادت پرداختند.
آستین در این جلسه با اشاره به اعزام سه هزار نیروی برای کمک به خروج آمریکایی‌ها از افغانستان در اواخر ماه گذشته میلادی گفت: «این را روشن می‌گویم که دو روز اول عملیات خروج دشوار بود و با نگرانی به تصاویر افغان‌هایی که به سمت هواپیماها می‌دویدند نگاه می‌کردیم».
او در ادامه مدعی شد: «توانستیم انتظارات را برآورده کنیم. قرار بود حدود هفتاد تا هشتاد هزار نفر را خارج کنیم اما توانستیم بیش از صد و بیست و چهار هزار نفر را خارج کنیم و این بزرگ‌ترین خروج هوایی در تاریخ آمریکا بود و تنها ظرف هفده روز انجام شد».
آستین اذعان کرد: «این عملیات کاملی نبود. ما عده زیادی را در مدت کوتاهی از کابل خارج کردیم و ظرفیت کافی برای رسیدگی به مشکلات تأیید و پایش را نداشتیم و هنوز در تلاش هستیم آمریکایی‌ها را از این کشور خارج کنیم. نتوانستیم تمام متحدان افغان خود را خارج کنیم».
او با اعتراف به قتل ده غیرنظامی افغان در حمله پهپادی نیروهای آمریکایی، مشکلات خروج از افغانستان را به نبود دولت در این کشور، گرمای هوا، محصور بودن افغانستان در خشکی و وجود تهدیدات تروریستی مرتبط دانست.
آستین درباره تخلیه پایگاه هوایی «بگرام» در نزدیکی کابل گفت، باید نیروهای این پایگاه برای محافظت از آمریکایی‌ها در کابل مستقر می‌شدند و با توجه به فاصله زیاد این پایگاه از کابل و محل انجام عملیات خروج، بگرام ارزش کمی داشت.
او در ادامه گفت: «در رایزنی با وزارت امور خارجه به این نتیجه رسیدیم که شروع زودتر از موعد عملیات خروج از افغانستان خطر فروپاشی دولت این کشور را به دنبال داشت و اقدام دیرتر، افراد ما را در معرض خطر بزرگتری قرار می‌داد».
وزیر دفاع آمریکا افزود: «می‌توانیم کشوری را بسازیم اما نمی‌توانیم ملت‌سازی کنیم. این واقعیت که ارتش افغانستان که ما متحدانمان آموزش دادیم به راحتی و بدون شلیک حتی یک گلوله منحل شد، همه ما را غافلگیر کرد».
آستین گفت: «باید چند حقیقت ناراحت کننده را در نظر بگیریم. ما به طور کامل عمق فساد و رهبری ضعیف را در میان مقامات ارشد [افغانستان] را درک نکردیم. ما تأثیر مخرب چرخش غیر قابل توضیح رئیس جمهور [اشرف] غنی و فرماندهانش را متوجه نشدیم. ما "اثر گلوله برف" را در توافق سران طالبان و رهبران محلی درک نکردیم. مذاکرهت دوحه نیز بر سربازان افغان تأثیر گذاشت».
او در ادامه گفت: «ما تجهیزات و وسایل پروازی و مهارت استفاده از آن‌ها را در اختیار ارتش افغانستان قرار دادیم. در طول این سال‌ها، آن‌ها شجاعانه جنگیدند و هزاران سرباز و پلیس افغان جان باختند. اما در نهایت، ما نتوانستیم اراده پیروزی را برای آن‌ها فراهم کنیم».
در ادامه، مارک میلی گفت: «در طول دو دهه جنگ در افغانستان، بیش از هشتصد هزار سرباز آمریکایی در آن شرکت کردند. شکی نیست که تلاش ما از حمله‌ای دیگر به میهن‌مان از طریق افغانستان جلوگیری کرد و این مأموریت اصلی ما بود. در سال ۲۰۲۰ که توافق دوجه امضا شد، یالات متحده دوازده هزار و ششصد نیرو در کنار هشت هزار نیروی ناتو در افغانستان داشت. این یک خروج ده ساله بود و نه نوزده ماهه و نوزده روزه».
رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح آمریکا افزود: «در توافق دوحه هفت شرط برای طالبان و هشت شرط برای آمریکا وجود داشت. به غیر از عدم حمله به نیروهای آمریکایی، طالبان در اجرای تمامی دیگر شروط توافق دوحه ناموفق بوده است. از همه مهم‌تر، طالبان عدم ارتباط با القاعده یا هر گروه تروریستی دیگری را اعلام نکرد. ولی آمریکایی‌ها به همه شروط عمل کردند».
میلی در ادامه گفت: «پاییز ۲۰۲۰ تحلیل من این بود که خروج شتاب‌زده، بدون فراهم کردن شرایط لازم، خطر از دست دادن دستاوردهایی را به دنبال دارد که در افغانستان حاصل شد و به اعتبار جهانی آمریکا آسیب جدی وارد می‌کند و می‌تواند به فروپاشی کامل نیروهای امنیتی افغان و دولت افغانستان و تسلط کامل طالبان و شروع جنگ داخلی منجر شود».
این مقام نظامی آمریکایی تأکید کرد به همراه شمار دیگری از مقامات نظامی دیگر بر این عقیده بودند که پس از تاریخ مقرر برای ترک افغانستان دو هزار و پانصد نیروی آمریکایی در این کشور باقی بمانند و «دو روز بعد از آن در یازدهم نوامبر ۲۰۲۰ حکمی از سوی رئیس جمهور وقت آمد که تمامی نیروهای آمریکایی باید افغانستان را ترک کنند».
او در ادامه گفت، پس از تحلیف «جو بایدن» رئیس جمهور آمریکا نیز طیفی از گزینه‌های موجود در افغانستان به او ارائه شد و رئیس جمهور تصمیم گرفت حدود ششصد نیرو برای محافظت از سفارت آمریکا و کمک به نیروهای ترکیه برای تأمین امنیت فرودگاه، در کابل باقی بمانند.
میلی در ادامه گفت: «برای همه ما روشن است که جنگ در افغانستان طوری که ما می‌خواستیم تمام نشد. این جنگ یک شکست راهبردی بود و در پایان هزینه گزافی و مرگ سیزده آمریکایی را به همراه داشت. طالبان یک گروه تروریستی بوده و اکنون نیز یک گروه تروریستی است و هنوز ارتباط خود را با القاعده قطع نکرده‌اند».
این مقام آمریکایی افزود: «چه طالبان قدرت خود را تحکیم کند یا افغانستان وارد جنگ داخلی شود، باید مردم ایالات متحده را از حملات تروریستی از افغانستان محافظت کنیم. احیای القاعده یا داعش با انگیزه حمله به آمریکا، یک احتمال بسیار واقعی است».
میلی گفت: «این تهدیدات در فضایی مدیریت نشده می‌توانند ظرف ۱۲ تا ۳۶ ماه دیگر خود را نشان دهند. چنین مأموریتی بسیار دشوارتر خواهد بود اما غیرممکن نیست. تصمیمات راهبردی، عواقب راهبردی را به همراه دارند».
او درباره مصاحبه‌های اخیرش با چند خبرنگار که کتاب‌های خود را به تازگی منتشر کرده‌اند گفت، درمورد تماس با مقامات چینی «با همتای خود فرمانده لی تماس‌های متداولی داشتم و در این تماس‌ها از دستورالعمل‌های وزارت دفاع پیروی کرده‌ام».
میلی درباره در تماس بودن مقامات ارشد نظامی دو کشور گفت: «این تماس‌ها برای تنش‌زدایی، مدیریت بحران، جلوگیری از جنگ میان دو قدرت بزرگ مسلح به بمب اتمی ضروری است. قبل و بعد از تماس اکتبر سال گذشته، هماهنگی‌های لازم با [مارک] اسپر وزیر دفاع انجام شده بود. این تماس و تماس ماه ژانویه، با در نظر گرفتن اطلاعاتی انجام گرفت که چین نگران مورد حمله قرار گرفتن توسط ایالات متحده بود.
رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح آمریکا افزود: «این را می‌دانم که رئیس جمهور [دونالد] ترامپ قصد حمله به چینی‌ها را نداشت و مسئولیت مستقیم من و وزیر دفاع این بود که آن را منتقل کنیم. وظیفه من در آن زمان تنش‌زدایی بود».
او در ادامه گفت، «نانسی پلوسی» رئیس مجلس نمایندگان آمریکا نیز نگرانی‌هایی درباره استفاده از بمب اتمی علیه چین داشت که درباره رویه لازم برای صدور دستور چنین حمله‌ای توضیحات لازم را ارائه کرده است تأکید کرده رئیس جمهور به تنهایی این بمب‌ها را شلیک نمی‌کند و او صلاحیت بررسی سلامت عقلی رئیس جمهور را نداشته است و چنین رویه‌هایی، پروتکل‌های مخصوص خود را دارند.
