به گزارش مشرق، علی دهقان کیا رئیس کانون بازنشستگان تأمین اجتماعی استان تهران درخصوص اشکالات اجرای مرحله اول متناسب سازی حقوق بازنشستگان به میزان گفت: هر کجا در کلیات یک طرح اشتباهاتی رخ داده اسباب نارضایتی را فراهم کرده و به همین خاطر من تصور میکنم در چنین موقعیتهایی باید شرایط کار را تغییر داد. در مرحله اول متناسب سازیها سابقهها در نظر گرفته شد. یعنی ما بازنشستههایی داریم که از ده سال تا سی و پنج سال سابقه دارند. با توجه به چنین شرایطی سوال این است که آیا باید بین سابقه ده ساله و سابقه سی و پنج ساله هیچ تفاوتی قائل نشویم و یکسان برخورد کنیم و بگوییم حقوق همه اینها به یک اندازه افزایش پیدا کند؟ یا اینکه برای آن بازنشستهای که دارای سابقه سی و پنج ساله است برای هر سال از سابقه اش امتیاز در نظر گرفته بشود؟
بیشتر بخوانید:
بازنشستگی، اضطراب در پله آخر
وی ادامه داد: من تصور میکنم آن بازنشستهای که دارای سابقه ده یا پانزده ساله است باید به همان اندازه مشمول افزایش حقوق بشود و آن کسانی هم که سابقه بیشتری دارند به اندازه همان سابقه مشمول این قانون بشوند. درواقع تقسیم امتیاز از طرف ما به این شکل انجام گرفته است. چون صندوق تامین اجتماعی نه صندوق صدقات است و نه کمیته امداد. در صندوق تامین اجتماعی مدت بیمه پردازی افراد از اهمیت برخوردار است. ما هم بر همین مبنا سابقهها را در نظر گرفته ایم و برای هر یک سال امتیازی را لحاظ کرده ایم. صحبت ما این است که هر کسی که دارای سابقه ده ساله باشد باید صد و پنجاه هزار تومان از این متناسب سازی به حقوقش اضافه شود. وقتی پولی را که در اختیار ما گذاشته اند را بین هر سال تقسیم میکنیم به ازای هر یک سال پانزده هزار تومان میتوانند دریافت کنند.
دهقان کیا خاطرنشان کرد: بر این مبنا برای آن کسی که سابقه شانزده ساله دارد این افزایش صد و شصت هزار تومان و برای فرد دارای سابقه هفده ساله این مبلغ صد و هفتاد هزار تومان خواهد بود. یعنی این مبلغ برای هر سال سابقه ده هزار تومان افزایش پیدا میکند تا بیست و پنج سال. از بیست و پنج تا سی و پنج سال این افزایش سالانه بیست هزار تومان خواهد بود. علتش هم این است که تعداد بازنشستههایی که ما الان داریم تقریبا به طور متوسط بیست و یک سال بیمه پردازی دارند. ما به این نظر رسیدیم که امتیاز این افراد را بیشتر کنیم که تشویقی صورت بگیرد و بعد از این افراد با سابقه کمتر از بیست و پنج سال برای بازنشستگی اقدام نکنند بلکه با سابقه بالای بیست و پنج سال برای بازنشسته شدن وارد عمل بشوند. مورد دیگر هم به میزان آورده این بازنشستگان مربوط میشود. یک بازنشستهای در زمان اشتغالش یک میلیون و دویست هزار تومان برای حق بیمه پرداخت کرده و فرد دیگری هم پنج میلیون تومان پرداخت کرده است. این افراد به نسبت آن مبلغی که برای بیمه پرداخت کرده اند مشمول متناسب سازی حقوقها شده اند. این شرایط به مرحله اول اجرای طرح متناسب سازی حقوق بازنشستگان مربوط میشود.
رئیس کانون بازنشستگان تأمین اجتماعی تهران افزود: برای اجرای مرحله دوم این طرح هم قرار بود حداقل بگیران ما که حدود شصت درصد را تشکیل میدهند شامل افزایش حقوق بشوند. پیشنهاد ما این بود که از دو میلیون و هشتصد هزار تومان به چهار میلیون و پانصد هزار تومان برسد. پیشنهاد خود سازمان تامین اجتماعی سه میلیون و هفتصد هزار تومان بود. اما در نهایت به چهار میلیون و دویست هزار تومان برای حداقل بگیران دارای سابقه سی ساله و برای افراد با سی و پنج سال سابقه چهار میلیون و پانصد هزار تومان در نظر گرفته شد. این ارقام مربوط به حداقل بگیران ما در سال هزار و چهارصد است. برای سایر سطوح هم افرادی را داشتیم که در زمان بازنشستگی سقف حقوق را دریافت میکردند. در حال حاضر این سقف حقوق به چیزی در حدود دوبرابر حداقل دستمزد رسیده است. یعنی پنج برابر حداقل دستمزد عقب افتاده است.
دهقان کیا تصریح کرد: ما پیشنهاد کردیم به جای اینکه پنج برابر پرداخت شود نهایتا هفتاد و پنج درصد یعنی از دو برابر شدن حقوق این افراد اضافه نمیکنیم که هفتاد و پنج درصد هم بیشتر نشود. چون با اعتبارات مالی تامین اجتماعی تحقق این امر امکانپذیر نبود. بیست و پنج درصد برای افرادی که در سایر سطوح هستند مانده که خواسته ما این است که هرچه زودتر پرداخته شود. اما الان با توجه به اینکه سازمان تامین اجتماعی وضع مالی مناسبی ندارد ما درباره این مساله فشاری نیاورده ایم. ولی در مرحله دوم متناسب سازیها در فروردین امسال به شکل یکنواخت حقوق سایر سطوح را بدون متناسب سازی افزایش داده بودند. ما مخالفت کردیم و گفتیم مساله متناسب سازی هم جزو حقوق محسوب میشود و باید آن مبلغی که بابت متناسب سازی اضافه شده هم شامل این افزایش حقوقها بشود. درحال حاضر هم اگر چنین مسالهای مطرح است ما این انتظار را داریم که اگر متناسب سازیها امسال هم ادامه پیدا میکند افزایش حقوقها هم باید اتفاق بیفتد. اما دائمی شدن متناسب سازیها را من هنوز متوجه نشده ام که به چه معناست.