به گزارش مشرق، دانشمندان دانشگاه آدلاید و دانشگاه کپنهاگ، فسیل‌ها و DNA‌های باستانی را تجزیه و تحلیل کردند و از مدل‌های کامپیوتری برای ردیابی مسیر ۲۰۰۰۰ ساله انقراض ماموت‌های پشمالو استفاده کردند.

یک باور رایج وجود دارد که می‌گوید ماموت‌های پشمالو آنقدر توسط انسان‌ها شکار شدند تا منقرض گشتند. اما این فرضیه دقیق نیست، زیرا این حیوانات عظیم‌الجثه بسیار مقاوم و قدرتمندتر از آن بودند که به راحتی شکار شوند. دانشمندان مطمئن نیستند که انسان چه تأثیری بر انقراض ماموت پشمالو داشته است و به همین دلیل است که چنین تحقیقاتی مهم است.

بیشتر بخوانید

بعد کرونا منتظر بازگشت ماموت‌ها و دایناسورها باشید!

در کاهش اولیه جمعیت ماموت‌های پشمالو، عوامل زیادی نقش اساسی داشته‌اند. برخی از سوابق فسیلی و همچنین تجزیه و تحلیل DNA‌های باستانی نشان داده است که در برخی موارد، انسان‌ها؛ انقراض ماموت‌های پشمالو را حداقل ۴۰۰۰ سال سرعت بخشیده‌اند. ماموت‌های پشمالو ۵۰۰۰ سال پیش، در اطراف سیبری پرسه می‌زدند و اینجاست که انسان‌ها بیشتر از همه آن‌ها را شکار می‌کردند.

دیوید نوگز-براوو از دانشگاه کپنهاگ، یکی از نویسندگان این مطالعه می‌گوید: «تحلیل‌های ما با عنوان عامل کاهش جمعیت و فروپاشی دامنه‌های جانوران بزرگ در اوراسیا در اواخر دوره پلیستوسن، نقش تأثیرات انسانی را تقویت کرده و این مسأله را بهتر حل می‌کند. همچنین نظریه رایجی را رد می‌کند که تغییرات آب و هوایی، به تنهایی جمعیت ماموت‌های پشمالو را از بین برده است»

اینکه انسان‌ها نقش مهمی در زوال و انقراض ماموت‌های پشمالو داشته‌اند، ممکن است خبر چندان شگفت‌انگیزی نباشد. انسان‌ها از گوشت، پوست، استخوان و عاج ماموت‌ها استفاده می‌کردند. ماموت‌های پشمالو منبع گران‌بهایی برای بقای انسان‌ها در منطقه بوده‌اند. با این‌حال، دانشمندان اکنون فکر می‌کنند که انقراض ماموت‌های پشمالو در اوراسیا هزاران سال دیرتر از آنچه قبلا تصور می‌شد؛ رخ داده است. به نظر می‌رسد آن‌ها در گروه‌های کوچکتر و در زیستگاه‌های کوچکتر که دارای شرایط محیطی مناسب و تراکم جمعیت کمتری بوده‌اند، سال‌ها به زندگی ادامه داده‌اند.

ماموت‌های پشمالو به دلیل تغییر شرایط آب و هوایی ناپدید شدند، اما انسان‌ها قطعاً انقراض این حیوانات با شکوه را به میزان چندین هزار سال تسریع کردند. دانشمندانی هستند که برای شبیه سازی ماموت پشمالو تلاش می‌کنند تا آنها را دوباره به حیات بازگردانند، اما باید منتظر ماند و دید که آیا این تلاش‌ها به ثمر می‌رسد یا خیر؟