صحبت‌های فرهاد مجیدی در نشست خبری پایان بازی را شنیدید که منتقدانش را فرگوسن‌های وطنی خطاب کرد؟

من و فرهاد مجیدی به اسم دوقلوهای استقلال معروف بودیم و خودش می‌داند چقدر او را دوست دارم. اگر حرفی در این گفتگو مطرح می‌کنم فقط به خاطر علاقه شخصی ام به اوست، چون دوست ندارم بیشتر از این لطمه بخورد. اما درباره صحبتی که نسبت به منتقدانش کرده باید بگویم فرهادمجیدی یا نباید وارد این حرفه می‌شد و حالا که شده باید تاب انتقادات (ولو این‌که انتقادات روی کینه‌های شخصی مطرح شوند) را داشته باشد. اینکه یک مربی مورد انتقاد قرار بگیرد چیز عجیبی نیست.

اما ظاهراً مجیدی این موضوع را نمی‌پسندد که کسی از او انتقاد کند؟

امروزه وقتی از گواردیولا، مورینیو و یا توخل انتقاد می‌شود دیگر فرهاد مجیدی عددی نیست که از او انتقاد نکنند یا من علی لطیفی عددی نیستم که بگویم چرا از من انتقاد می‌کنید. مجیدی این حرف را از روی بی تجربگی اش زده است. او اگر کمی‌تجربه بیشتر داشت هرگز این حرف را نمی‌زد. شما یحیی گل محمدی را ببینید. با این که تیمش را فصل قبل قهرمان لیگ برتر کرده در چند هفته ابتدایی لیگ با شدیدترین انتقادات مواجه شد. امیر قلعه‌نویی به عنوان پرافتخارترین مربی لیگ برتر در فصلی که نتیجه نگرفت بیشترین انتقادات را از او کردند. علیرضا منصوریان که محبوبیتش در استقلال زبانزده است وسط استادیوم آزادی هو شد. در باشگاه‌های استقلال و پرسپولیس بزرگتر از ناصر حجازی و علی پروین نداریم. این دو نفر برای این دو باشگاه مثل دو بت هستند اما آنها هم شعار حیاکن رهاکن شنیدند و هو شدند.

چرا فرهاد مجیدی تا این حد نسبت به این مسائل حساس است؟

فرهاد مجیدی در دوران بازی اش یک فوتبالیست محبوب بود اما فوتبال حافظه ندارد. من همیشه در این باره یک مثال می‌زنم. در دهه ۸۰ وقتی جیووانی تراپاتونی را هو کردند خبرنگاران از او پرسیدند از این بابت ناراحت نیستید که گفت "اشکالی ندارد، ولی بدانید که فوتبال حافظه ندارد. شما هر چقدر هم که محبوب باشید اگر در فوتبال نتیجه نگیرید هوادار تحمل نمی‌کند و شما را هو می‌کند". منتقد انتقاد می‌کند و کارشناس ایراد کارتان را می‌گیرد. ای کاش فرهاد مجیدی به این زودی وارد این چرخه نمی‌شد. او باید کار می‌کرد، زحمت می‌کشید و آرام آرام به این جایگاه می‌رسید. جواد نکونام را مثال می‌زنم. او پس از پایان فوتبالش دستیار کی‌روش شد. بعد به لیگ یک رفت و با نساجی و خونه به خونه آرام آرام بالا آمد. همین یحیی گل محمدی را ببینید که از لیگ یک شروع کرد و آرام آرام با تیمهای کوچک خودش را به سرمربیگری پرسپولیس رساند. مجیدی برای سرمربیگری استقلال بسیار بی تجربه و کم سابقه است.

شما به عنوان مهاجم اسبق استقلال دلیل ناکامی‌مهاجمان خارجی این تیم را درچه موضوعی می‌بینید؟

یامگا که تکلیفش روشن است و اصلا مهاجم نیست. این بازیکن همیشه دفاع وهافبک راست بازی کرده و در استقلال یک مرتبه مهاجم شده است بنابراین توقعی از آن نمی‌توان داشت که گلزن باشد یا چارچوب شناسی اش عالی باشد. اما رودی ژستد که گفته می‌شود هفت سال پیش به لیورپول گل زده امروز اصلاً در شرایط آمادگی کامل نیست. خیلی‌ها چند سال پیش کارهایی کردند که امروز نمی‌توانند آن را انجام دهند. استقلال تیمی‌نیست که مهاجمی‌برایش به خدمت بگیریم تا کم‌کم در این تیم جا بیفتد و پس از نیم فصل تازه گلزنی اش را شروع کند. استقلال آزمایشگاه نیست. ژستد چندین ماه دوره از مسابقات بوده و اصلاً در شرایط نرمال برای بازی در خط حمله نیست.

چرا استقلال به لحاظ تاکتیکی شرایط ایده‌آلی را سپری نمی‌کند؟

این به خاطر وزن کم نیمکت استقلال است. من باز هم از پرسپولیس و نیمکت یحیی گل محمدی مثال می‌زنم که رقیب اصلی استقلال محسوب می‌شود. شما نفرات کنار دست یحیی را ببینید. کریم باقری به هیچ وجه قابل قیاس با صالح مصطفوی نیست. البته صالح دوست صمیمی‌من است ولی کاریزمای کریم‌باقری به هیچ وجه با مصطفوی قابل مقایسه نیست. آیا فرزاد مجیدی با حمید مطهری قابل قیاس است؟ فرزاد فقط کار سرپرستی کرده و سررشته ای از مربیگری ندارد. افشین پیروانی هم سرپرست تیم پرسپولیس است و همه این‌ها باعث می‌شوند وزن نیمکت مربیگری پرسپولیس در کنار یحیی گل محمدی قابل اعتنا باشد. در حالی که در استقلال چنین شرایطی را نمی‌بینیم. معضل بازیخوانی در تیم استقلال زیاد است و کسی نیست که برای تعویض‌ها به فرهاد کمک کند. مربی ایتالیایی استقلال هم شاید فقط بتوانند در تمرینات با مدافعان کار کند ولی کاملا مشخص است که نقش چندانی در پیشرفت استقلال ندارد.

بابت این انتقادات نگران نیستید که شما را فرگوسن وطنی بخوانند؟

من روز دربی به عنوان کارشناس در رادیو ورزش بودم و انتقاداتی نسبت به تیم استقلال داشتم که پس از آن به شدت به من حمله شد. ولی باید بگویم این افراد کسانی هستند که دوست دارند دروغ بشنوند. من در رادیو طرفدار استقلال نبودم بلکه کارشناس استقلال بودم و باید درباره نقاط ضعف استقلال حرف می‌زدم. از این صحبت‌ها هم اصلا ناراحت نیستم و باز هم می‌گویم من فرهاد را خیلی دوست دارم و اگر از او انتقاد می‌کنم فقط به خاطر علاقه شخصی ام به او و البته تیم استقلال است.