به گزارش مشرق، «جواد العطار» ، نماینده اسبق پارلمانی عراق با اشاره به اینکه در میان هیاهوی جشن و تبریک های سالگرد صد سالگی دولت عراق پرسش های مهمی بی جواب مانده گفت: مهمترین این پرسش ها می تواند این موضوع باشد که واقعا صد سالگی اشغال ، تحت قیمومیت بودن ، انقلاب ها ، کودتا ها و جنگ و تحریم های ظالمانه و فجایع آن و در ادامه اشغال مجدد و تروریست شایسته جشن گرفتن است ؟

وی افزود: نگاهی تاریخی می اندازیم به صد سال گذشته ، زمانی که بعد از سالها استعمار عثمانی، ملت عراق به رهبری مرجعیت ایت الله محمد تقی شیرازی و فتوای تاریخی وی مبنی بر ( تحریم انتخاب و سلطه غیر مسلمان بر امارت و سرنوشت مسلمین) در مقابل استعمار انگلیسی ها قیام کردند تا زندگی ذیل ازادی و استقلال را تجربه کنند و مانع به غارت رفتن ثروت و منابع کشور توسط انگلیسی های متکبر گردند .

العطار یادآور شد: «فتوایی که به امضای ۱۷ تن از علما و بزرگان کربلا رسید و شراره نخست انقلاب در باقی استان ها بر ضد ارتش انگلیسی ها بود . اما مکر انگلیسی ها و کم کاری بعضی خواص مانع رسیدن به هدف نهائی قیام گردید با این وجود انگلیسی ها را مجبور به پایان  دادن به قیمومیت بر عراق و پذیرفتن تشکیل دولت جدید عراق به پادشاهی فیصل نخست انجامید.

نماینده اسبق پارلمان عراق در ادامه با اشاره به اینکه با  پادشاهی نوظهور با دسیسه انگلیسی ها و اوردن فیصل از سرزمین حجاز و تشکیل کابینه دولت به وسیله افسران پدر فیصل انجام گردید  یادآور شد:  ملت عراق فارغ از مذهب و طائفه دولت مردان جدید و صرفا به خاطر عرب و مسلمان بودن آنان و برتریشان نسبت به اجنبی غیر مسلمان ، از ادامه قیام دست کشیده و امیدوار به اینده ای روشن شدند.

وی تاکید کرد: همیشه مسیر تحولات طبق میل و ارزوها حرکت نمیکند ، بی تدبیری در اداره دولت ، سوء استفاده استعمار از منابع کشور، ماجراجویی های سیاستمداران، جنگ های بی حاصل ، مکاتب فکری استبدادی، فساد ، طائفی گرایی ، تروریست و عوامل دیگر مانع موفقیت ایده دولت نوین عراق گردید تا مردم این کشور را بعد از صد سال همچنان بر دریایی از بحران ها شناور، شاهد باشیم . 

العطار در پایان خاطرنشان کرد: با این تعاریف آیا سزاوار است که سالگرد چنین فجایعی را جشن بگیریم؟ یا لازم است که ضمن عرض تسلیت به این ملت خواستار برسی و رسیدگی به آنچه گذشت شده و تلاش برای عدم تکرار فاجعه جدید شویم.